Czy dokonana korekta zeznania PIT-36L za 2005 r., złożona i przyjęta przez Urząd Skarbowy była prawidłowa? (...)

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania korekty zeznania rocznego oraz skutków podatkowych zwrotu nadpłaconego podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku przeprowadzonej przez Urząd Skarbowy kontroli podatkowej dotyczącej sprawdzenia prawidłowości rozliczenia podatku VAT za okres od 1 sierpnia 2005 r. - 31 października 2005 r., stwierdzono brak prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup paliwa - na łączną kwotę 35.755 zł. Powyższe spowodowane było tym, że sprzedawca paliwa nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Kwota ustalonej zaległości w podatku od towarów i usług, tj. 35.755 zł wraz z należnymi odsetkami przekazana została na konto bankowe Urzędu Skarbowego.

W związku z dokonanym na rzecz Urzędu Skarbowego zwrotem podatku VAT w podanej wyżej kwocie, w dniu 28 grudnia 2006 r. złożył Pan korektę zeznania PIT-36L za 2005 r. wraz z pismem wyjaśniającym, że o zwrócony podatek VAT zwiększone zostały koszty uzyskania przychodów za 2005 r. w związku z czym powstała nadpłata w podatku dochodowym, która zaliczona zostanie na poczet bieżących zobowiązań podatkowych.

Kwestia prawa do odliczenia podatku VAT z faktur na zakup paliwa, została ostatecznie rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 5 grudnia 2008 r. sygn. akt IFSK 1581/07 oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej.

W związku z powyższym Urząd Skarbowy w dniu 21 kwietnia 2009 r. zwrócił na Pana konto bankowe kwotę podatku VAT stanowiącego przedmiot sporu, tj. 35.755 zł.

Kwotę zwrotu zaliczył Pan do przychodów miesiąca kwietnia 2009 r., zwiększając tym samym dochód do opodatkowania stanowiący podstawę ustalonej i przekazanej w dniu 18 maja 2009 r. zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc kwiecień 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy dokonana korekta zeznania PIT-36L za 2005 r., złożona i przyjęta przez Urząd Skarbowy była prawidłowa... Czy korekty tej nie miał Pan prawa dokonać, a zwrócony w dniu 21 kwietnia 2009 r. podatek VAT w kwocie 35.755 zł zaliczyć do przychodów nie podlegających opodatkowaniu...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 88, ust. 3a, pkt 1, lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług godzi w prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego w sytuacji, gdy podatnik nie wiedział o tym, że jego dostawca jest podmiotem nieuprawnionym do wystawienia faktury i jest sprzeczny z ukształtowaną przez prawo Wspólnot Europejskich i orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, zasadą neutralności podatku VAT.

Uważa Pan, iż na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korygując zeznanie roczne PIT-36L za 2005 r. i zaliczając zwrócony podatek VAT do przychodów kwietnia 2009 r. postąpił prawidłowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 43 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Analizując powyższe wskazać należy, iż w świetle ww. przepisu, istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku VAT, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku od towarów i usług.

Skoro zatem decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego stwierdzono, że nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony i dokonał Pan zwrotu podatku VAT wraz z odsetkami na konto Urzędu Skarbowego, to podatek naliczony wynikający z faktur zakupu paliwa mógł stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej. Przysługiwało więc Panu prawo złożenia korekty zeznania rocznego.

Jak wskazano we wniosku, ostatecznie decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego została uchylona, w efekcie czego Urząd Skarbowy dokonał zwrotu wpłaconego przez Pana podatku od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wyżej wymieniony przepis stanowi, że zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki i opłaty, nie stanowią przychodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast w sytuacji, gdy podatki i opłaty o jakich mowa w art. 14 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ich zwrot skutkuje powstaniem przychodów w części, w jakiej zostały wcześniej uznane za koszty uzyskania przychodów

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy, należy zatem stwierdzić, że w sytuacji opisanej we wniosku, w dniu zwrotu nadpłaconej kwoty podatku od towarów i usług, który uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów powstanie przychód podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.