Czy przychód z tytułu refakturowania na najemców kosztów mediów, jako usługi rozliczanej w okresach (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu uzyskania przychodu w związku z refakturowaniem opłat za media.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jawna, której jest Pan wspólnikiem, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się między innymi wynajmem nieruchomości na własny rachunek. Spółka jest odbiorcą energii elektrycznej, cieplnej oraz innych mediów. Za zużyte media Spółka otrzymuje faktury, na podstawie których sporządza refaktury za media na podmioty, które wynajmują od niej lokale. Przykładowo, fakturę za energię elektryczną Spółka otrzymała 8 września 2008 r. z datą wystawienia 5 września 2008 r., a dotyczącą rozliczenia za okres od 1 sierpnia 2008 r. do 31 sierpnia 2008 r.

Na podstawie otrzymanej faktury Spółka wystawiła refakturę na najemcę z datą 8 września 2008 r. (dotyczącą okresu rozliczeniowego za sierpień 2008 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód z tytułu refakturowania na najemców kosztów mediów, jako usługi rozliczanej w okresach rozliczeniowych powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, tj. w podanym przykładzie ? w miesiącu sierpniu 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku, przychód z wykonywania usług o charakterze ciągłym, jeżeli strony ustaliły, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego, określonego na wystawionej fakturze VAT.

Pojęcie refakturowania nie funkcjonuje w ustawach o podatku dochodowym. Jednakże często ma miejsce sytuacja, że koszty usług, których odbiorcą jest inny podmiot obciążony przez świadczącego te usługi, są na podstawie zawartych umów przenoszone na rzeczywistego odbiorcę przez fakturowanie. Tak też jest w przypadku najmu, gdy z umowy wynika, że najemca oprócz czynszu uiszczanego za najem, jest zobowiązany pokrywać pozostałe koszty utrzymania nieruchomości. Wówczas wynajmujący nieruchomość w ramach świadczonej usługi najmu wystawia dodatkowo faktury za usługi związane z dostarczeniem np. energii elektrycznej, wody, gazu. Refakturowanie jest więc odsprzedażą usług bez doliczania marży w celu przeniesienia poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot faktycznie korzystający z tych usług.

Jednocześnie dla celów podatku VAT, zgodnie z zasadą refakturowania zawartą w art. 28 dyrektywy Rady 2006/112/WE; w przypadku gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W podanym przykładzie, datą uzyskania przychodu z tytułu wystawionej w dniu 8 września 2008 r. faktury VAT - a dotyczącej rozliczenia za miesiąc sierpień 2008 r. - jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na ww. fakturze za energię tj. 31 sierpnia 2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Refakturowanie należy do czynności, które nie zostały zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Jednak przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę, mogą być w ramach zawartych umów, przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktur.

Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy.

Refakturowanie usług może nastąpić pod tym warunkiem, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy.

Pojęcie przychodów z działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.

U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z zm.). W myśl tego przepisu za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast, zgodnie z art. 14 ust. 1c powołanej ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h, i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

W myśl art. 14 ust. 1e ustawy, jeżeli strony ustalą, że usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Przepis ten odnosi się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej i cieplnej oraz gazu przewodowego (art. 14 ust. 1h).

Zauważyć należy, iż powyższy przepis dotyczy sytuacji świadczenia usług o charakterze ciągłym, które rozliczane są w ustalonym okresie rozliczeniowym. Tym samym, o ile strony ustaliły w umowie lub na wystawionej fakturze, iż dana usługa będzie rozliczana w okresach rozliczeniowych (z treści wniosku wynika, że Spółka wystawiając refakturę na najemcę dotyczącą opłaty za media, określa, że dotyczy ona okresu rozliczeniowego wskazanego na refakturze) wówczas dniem uzyskania przychodu będzie ostatni dzień tego okresu rozliczeniowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.