Jaką powierzchnię należy przyjąć, aby wyznaczyć udział powierzchni związanej z działalnością (...)

11.2.2008

Jaką powierzchnię należy przyjąć, aby wyznaczyć udział powierzchni związanej z działalnością gospodarczą do ogólnej powierzchni budynku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 stycznia 2008 r. (data wpływu 4 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego ustalenia udziału procentowego powierzchni związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą do ogólnej powierzchni budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawidłowego ustalenia udziału procentowego powierzchni związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą do ogólnej powierzchni budynku. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 stycznia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wraz z żoną posiada Pan działkę budowlaną, będącą wspólną własnością. Nie macie Państwo ustanowionej rozdzielności majątkowej. Na działce zamierza Pan pobudować budynek mieszkalny, którego parter przeznaczony zostanie na prowadzoną przez Pana działalność gospodarczą w zakresie usług weterynaryjnych. Piętro natomiast przeznaczone będzie na mieszkanie. Całkowita powierzchnia budynku wynosi 302,23 m². Powierzchnia użytkowa związana z działalnością gospodarczą wynosić będzie 109,26 m². Ponadto 41,70 m² stanowić będzie poczekalnia. Łączna powierzchnia dotycząca działalności gospodarczej wynosić będzie 150,96 m². Część mieszkalna wynosić będzie 116,45 m², klatka schodowa, przedpokój, komunikacja wyniesie 34,82 m². Prawidłowe ustalenie udziału procentowego powierzchni związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą do ogólnej powierzchni budynku niezbędne będzie zarówno do właściwego ustalenia wartości początkowej środka trwałego, a tym samym prawidłowego wyznaczenia odpisów amortyzacyjnych w przyszłości jak i uznania za koszty uzyskania przychodów tylko kosztów utrzymania domu w części przypadającej do prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką powierzchnię należy przyjąć, aby wyznaczyć udział powierzchni związanej z działalnością gospodarczą do ogólnej powierzchni budynku...

Zdaniem Wnioskodawcy, powierzchnię 109,26 m² należy powiększyć o powierzchnię poczekalni tj. o 41,70 m². Sumę należy odnieść do całkowitej powierzchni tj. do powierzchni 302,23 m². Zdaniem Pana, udział powierzchni związanej z działalnością gospodarczą wyniesie 49,95%

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Uzyskiwanie przychodów z działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem określonych wydatków, do których zalicza się niewątpliwie wydatki na zapewnienie przedsiębiorstwu siedziby i jej utrzymanie. Dlatego ważne jest prawidłowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatnika z tytułu używania własnego domu lub mieszkania dla celów prowadzonej działalności.

Prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą, przedsiębiorca na jej potrzeby może wykorzystywać część własnej nieruchomości, w związku z czym może również zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z jej użytkowaniem.

Zgodnie z przepisem określonym w art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie wg zasad określonych w art. 22a ? 22o tej ustawy.

Na podstawie art. 22a ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, amortyzacji podlegają stanowiące własność podatnika budynki o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Jak wskazuje natomiast art. 22f ust. 4 ustawy, jeżeli tylko część budynku mieszkalnego jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej budynku odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni użytkowej tego budynku.
W myśl art. 22g ust. 11 powołanej powyżej ustawy, w przypadku gdy środek trwały stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji według proporcji, w jakiej pozostaje jego udział we własności tego środka trwałego. Zasada ta jednak nie ma zastosowania do składników majątku stanowiącego wspólność majątkową małżonków, chyba że są one wykorzystywane przez małżonków w prowadzonej odrębnie działalności gospodarczej, natomiast jeśli jedno z małżonków wykorzystuje składnik majątku stanowiący współwłasność małżeńską do prowadzenia działalności gospodarczej, to może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od całkowitej jego wartości.
W związku z powyższym, jeżeli część domu mieszkalnego przeznaczy Pan na prowadzenie działalności gospodarczej, odpisy amortyzacyjne naliczone od tej części budynku będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Przepisy podatkowe nie określają jednoznacznie sposobu ustalania wielkości wydatków dotyczących utrzymania domu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza - jakie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.
Jednym ze sposobów ustalenia tej części wydatków, która dotyczy prowadzonej działalności gospodarczej jest zastosowanie do obliczeń wskaźnika udziału powierzchni zajmowanej na działalność gospodarczą do całej powierzchni lokalu.
Należy więc stwierdzić, iż w przedstawionej sytuacji koszty utrzymania domu, w którym prowadzona będzie działalność gospodarcza, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w takiej części w jakiej przypadają bezpośrednio na prowadzoną działalność gospodarczą.
Ustalając udział powierzchni związanej z działalnością gospodarczą, należy brać pod uwagę łączną powierzchnię użytkową przeznaczoną na działalność gospodarczą. Jeżeli więc pomieszczenie poczekalni przeznaczone jest i służy działalności gospodarczej, powierzchnię tę należy zsumować z pozostałą powierzchnią dotyczącą działalności gospodarczej, celem obliczenia jej udziału w powierzchni całkowitej budynku.
Z przedłożonego przez Pana wniosku wynika, iż w nowo wybudowanym budynku na cele działalności gospodarczej przeznaczone zostanie 150,96 m², co stanowi 49,95% jego powierzchni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.