Czy faktura otrzymana za media winna być ujęta w księdze podatkowej z datą wystawienia faktury (tj. (...)

Czy faktura otrzymana za media winna być ujęta w księdze podatkowej z datą wystawienia faktury (tj. w podanym przykładzie - w dniu 15 maja 2009 r.), czy też w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy przedmiotowa faktura (tj. w podanym przykładzie - w miesiącu kwietniu 2009 r.)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu ujęcia faktury za media w podatkowej księdze przychodów i rozchodów - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 12 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu ujęcia faktury za media w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się między innymi wynajmem nieruchomości na własny rachunek. Firma Wnioskodawcy jest odbiorcą wody, energii cieplnej oraz innych mediów. Za zużyte media otrzymuje faktury, na podstawie których sporządza refaktury za media na podmioty, które wynajmują od Niego lokale. Przykładowo, fakturę za wodę otrzymuje 15 maja 2009 r. z datą wystawienia 15 maja 2009 r., a dotyczącą rozliczenia za okres od 1 kwietnia 2009 do 30 kwietnia 2009 r.

Na podstawie otrzymanej faktury wystawia refakturę na najemcę z datą 15 maja 2009 r. (dotyczącą okresu rozliczeniowego za kwiecień 2009 r.). Ten schemat wystawiania faktur jest stały i powtarza się co miesiąc.

Do tej pory przychód z tytułu refektur był zaliczany do miesiąca w którym przypadał ostatni dzień okresu rozliczeniowego, tak więc w powyższym przykładzie był to miesiąc kwiecień 2009 r.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów ewidencjonując koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. według metody memoriałowej.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy faktura otrzymana za media winna być ujęta w księdze podatkowej z datą wystawienia faktury (tj. w podanym przykładzie - w dniu 15 maja 2009 r.), czy też w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy przedmiotowa faktura (tj. w podanym przykładzie - w miesiącu kwietniu 2009 r.)...


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione. Ustęp 5 stanowi, że u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b. I tak w ust. 5a ustawodawca przewidział, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

  1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
  2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego


  • są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast w ust. 5b czytamy, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.

Zgodnie z art. 22 ust. 5c koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Według powyższych zasad prowadzone są również podatkowe księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawcy. Uprawnienie to wynika z art. 22 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Ustawodawca w art. 22 ust.

6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyjaśnił, co uważa się za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, gdzie czytamy: ?Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu'.

Pojęcie refakturowania nie zostało zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Jednak przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez ich wykonawcę mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. ?refaktur'. Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów przez podmiot refakturujący na podmiot; który z danych usług faktycznie korzystał mimo, że podmiot refakturujący faktycznie danej usługi nie świadczy. Przyjmuje się, że refakturowanie jest możliwe wtedy, gdy strony zawarły między sobą umowę przewidującą taką możliwość.

Należności wynikające z wystawionych refaktur są przychodem dla podmiotu refakturującego. Przychód z refakturowania jest w istocie zwrotem poniesionych wydatków. W przypadku refakturowania mamy do czynienia z wykonaniem przez refakturującego usługi innej, niż usługa, której refakturowanie dotyczy. Podmiot refakturujący jest jedynie pośrednikiem w przekazywaniu opłat pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługi, a rzeczywistym ich odbiorcą.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęć ?koszty bezpośrednio związane z przychodami' oraz ?koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami' użytych w art. 22 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednak podatkowe znaczenie tych pojęć można ustalić posługując się ich znaczeniem językowym. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty nie będące kosztami bezpośrednio związanymi z konkretnymi przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem, takie jak np. koszty obsługi prawnej, windykacji, usług marketingowych, ubezpieczenia, badania sprawozdań finansowych, promocji, ogólno administracyjne, koszty mediów nie związanych z konkretną produkcją lub świadczeniem konkretnych usług itp.

Aczkolwiek ponoszone koszty na dostawę mediów są z całą pewnością związane z osiąganymi przychodami to zdaniem Wnioskodawcy w tym zakresie znajdzie zastosowanie art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, a więc podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

W świetle powyższego Wnioskodawca uważa, ze faktury za media powinny być ujęte w kosztach zgodnie z datą wystawienia faktury. Wyjątek stanowią te koszty uzyskania przychodów, które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87?100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika