Czy w przypadku nabycia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nieruchomości (...)

Czy w przypadku nabycia na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej nieruchomości w drodze darowizny, uprawniony jest do ustalenia wartości początkowej tego środka trwałego w oparciu o przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przyjmując za jej wartość początkową wartość rynkową z dnia zawarcia umowy darowizny?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2010 r. (data wpływu 9 czerwca 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 7 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 9 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środków trwałych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 września 2010 r. (data wpływu 7 września 2010 r.).


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Małżonka zamierza darować Panu 1/3 udziału w niezabudowanej nieruchomości gruntowej rolnej, dla której to nieruchomości jest prowadzona księga wieczysta. W planach zagospodarowania przestrzennego nieruchomość ta przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową. Wskazuje Pan, iż prowadzi działalność gospodarczą, której głównym przedmiotem jest przygotowywanie nieruchomości pod cele inwestycyjne, przez co rozumieć należy ich zakup, a następnie prowadzenie postępowań administracyjno-budowlanych w celu doprowadzenia do uzyskania pozwolenia na budowę, także przygotowywanie projektów budowlanych, a następnie sprzedaż tych nieruchomości.

Na opisanej wyżej nieruchomości wraz z pozostałymi współwłaścicielami, w ramach umowy konsorcjum, planuje Pan budowę budynków wielorodzinnych, a następnie sprzedaż mieszkań na rzecz klientów detalicznych. Wybudowanie budynków wymaga również zaangażowania podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w tym zakresie i posiadającego odpowiednie doświadczenie. Obecnie jest Pan na etapie prowadzenia negocjacji ze znaczącym przedsiębiorcą - developerem zainteresowanym w przystąpieniu do tego przedsięwzięcia. Zaznacza Pan, iż przed przystąpieniem do budowy zobowiązany będzie do sprzedaży części udziału w nieruchomości, który nabyty zostanie od małżonki.

Podkreśla Pan, iż rozpoczęcie inwestycji wymagało uprzedniego przeprowadzenia szeregu rozmów i uzgodnień z władzami dzielnicy (np. uzyskania opinii dotyczącej koncepcji zagospodarowania terenu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego), jak również w sprawie urządzenia drogi dojazdowej i były prowadzone już od końca 2007 r.

Wskazuje Pan, iż małżonka w ogóle nie prowadzi działalności gospodarczej, a w związku małżeńskim wyłączony został ustrój majątkowej wspólności ustawowej.

Podkreśla Pan, iż do czasu rozpoczęcia inwestycji zamierza wykorzystywać tę nieruchomość również do zabezpieczenia wykonania innych umów, poprzez ustanawianie na przysługującym Panu udziale stosownych hipotek.

W uzupełnieniu złożonego wniosku wskazał Pan, iż nieruchomość nabyta została 19 lipca 2010 r. Składnik majątku zaliczył Pan do środków trwałych i zaewidencjonował w prowadzonej ewidencji środków trwałych. W dniu 25 lipca 2010 r. zawarł Pan umowę, na podstawie której oddał w dzierżawę część nieruchomości z przeznaczeniem pod parking maszyn i urządzeń budowlanych.

W miesiącu wrześniu 2010 r. planuje Pan również zabezpieczyć, poprzez ustanowienie hipoteki na przysługującym udziale, zapłatę ceny za nieruchomości lokalowe, które zamierza Pan nabyć w 2011 r.

Ponadto wyjaśnia Pan, iż plany inwestycyjne związane z budową budynku mieszkalnego są nieaktualne i nieruchomość zamierza wykorzystywać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy w przypadku nabycia na potrzeby prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej, opisanej wyżej nieruchomości w drodze darowizny, uprawniony jest do ustalenia wartości początkowej tego środka trwałego w oparciu o przepis art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przyjmując za jej wartość początkową wartość rynkową z dnia zawarcia umowy darowizny... (pytanie oznaczone we wniosku numerem 1).


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych, w razie ich nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. W tym stanie rzeczy, wartość początkową środka trwałego ustala się przy uwzględnieniu cen rynkowych dla takich nieruchomości obowiązujących w dniu zawarcia umowy darowizny.

W Pana ocenie, nabyty udział w nieruchomości stanowi środek trwały w rozumieniu przepisu art. 22a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż spełnione są wszystkie kryteria wskazane w wyżej wymienionym przepisie, a mianowicie wyżej wskazany składnik majątkowy jest Pana własnością, a ponadto jest kompletny i zdatny do użytkowania w dniu przyjęcia go do używania.

Po drugie, jego przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok. Istotne jest również, iż nieruchomość jest wykorzystywana na potrzeby związane z prowadzoną działalnością. Wskazuje Pan, iż istotę tego powiązania trafnie oddał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 września 1997 r. (SA/Sz 1835/96), w którym wskazał, iż: ?Warunkiem amortyzacji środka trwałego jako kosztu uzyskania przychodu jest istnienie związku przyczynowo-skutkowego tego rodzaju, że uzyskanie przez podatnika przychodu nastąpiło w wyniku gospodarczego wykorzystania danego środka trwałego'.

Zaznacza Pan, iż obecnie nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wyżej wskazanego środka trwałego.

Pana zdaniem, decyzja o zaliczeniu danego przedmiotu do środków trwałych jest uzależniona od woli podatnika, a to z uwagi na przewidywany okres jego używania.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że spełnia on dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, zawartym w przepisie art. 23 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.


Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:


  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Amortyzacji nie podlegają, stosownie do treści art. 22c ww. ustawy:


  1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
  3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
  4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
  5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność


  • zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.


Pomimo tego, że składniki majątkowe, o których mowa w tym przepisie, nie podlegają amortyzacji podatkowej, to dotyczą ich wszelkie konsekwencje związane z ich statusem jako środków trwałych czy też wartości niematerialnych i prawnych. W szczególności wydatki na nabycie tych środków trwałych lub wartości niematerialnych lub prawnych nie będą podlegały zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów.

Również, mimo że określone składniki majątkowe, które stanowią odpowiednio środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, nie podlegają amortyzacji, to jednak podatnik ma obowiązek wprowadzić je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stanowi o tym przepis art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze darowizny określony został w art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy. Stosownie do uregulowań zawartych w tym przepisie, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych m.in. w drodze darowizny uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Z treści wniosku wynika, iż nabył Pan od żony (z jej majątku odrębnego), w drodze darowizny udział w gruncie. Grunt stanowi środek trwały w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej oraz zaliczony został do ewidencji środków trwałych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy wskazać należy, iż wartość początkową środka trwałego - w części nabytej w drodze darowizny - ustalić należy w oparciu o wartość rynkową z dnia zawarcia umowy darowizny.

Prawidłowe jest zatem stanowisko, że grunt jest środkiem trwałym nie podlegającym amortyzacji a wartość początkową środka trwałego nabytego w darowiźnie ustala się zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazać przy tym należy, że zawarte we wniosku uzasadnienie dotyczące uznania gruntu za środek trwały, oparte na treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w sprawie zastosowania, jednakże nie powoduje to nieprawidłowości stanowiska w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej datowania.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika