Czy wyceniając grunt wpisany do remenentu początkowego w/g cen rynkowych obowiązujących w dniu jego (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny remanentu początkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 lipca 2005 roku zakupił Pan wraz z małżonką - działkę na zasadzie współwłasności małżeńskiej, za kwotę 90.000 zł. Koszty sporządzenia aktu notarialnego wyniosły 4.850 zł. Następnie zakupiona działka podzielona została geodezyjnie na cztery mniejsze i zostały one uzbrojone. Ponadto małżonkowie ponieśli wydatki na wykonanie projektów domów i uzyskali pozwolenia na budowę. W międzyczasie jedna z wyodrębnionych działek została sprzedana.

Aktualnie prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania i sprzedaży domów. Dnia 14 sierpnia 2008 roku remanentem początkowym wprowadził Pan działkę budowlaną i wpisał ją do podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach działalności zamierza Pan wybudować na tej działce dom jednorodzinny, a następnie dokonać jego sprzedaży. Wartość uzbrojonej działki wraz z projektem budynku mieszkalnego i pozwoleniem na jego budowę oszacował Pan na kwotę 304.160 zł (822 m² x 370 zł/ m²) i wprowadził do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wpisany koszt działki jest prawidłowy, biorąc pod uwagę cenę rynkową obowiązującą w tej okolicy w sierpniu 2008 roku...

Wnioskodawca uważa, że wpisana wartość działki do księgi przychodów i rozchodów jest prawidłowa, ponieważ w 2005 roku cena rynkowa działek nieuzbrojonych wynosiła 80 zł za m², natomiast w sierpniu 2008 roku, tj. po dokonanym podziale geodezyjnym, uzbrojeniu, wykonaniu projektu i uzyskaniu pozwolenia na budowę wynosi 370 za m². Wnioskodawca podkreśla, że w całym kraju nastąpił wzrost cen działek w okresie ostatnich trzech lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, z zastrzeżeniem gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Należy zatem uznać, iż z racji specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej, grunt zakupiony przez małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, wprowadzony do tej działalności i przeznaczony do dalszej odsprzedaży, stanowi towar handlowy.

W przedmiotowej sprawie wydatki na zakup towaru handlowego ? gruntu - dokonane przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, w świetle art. 22 ust. 1 ustawy stanowią koszty uzyskania przychodu. Dokonanie zakupu towarów handlowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej powoduje jednakże, iż wydatki na zakup towarów handlowych nie mogą być bezpośrednio ujęte jako koszty uzyskania przychodu. W takiej sytuacji towary handlowe należy objąć spisem z natury (remanentem początkowym) sporządzonym i wpisanym do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Obowiązek sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych, pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej w ciągu roku podatkowego wynika z § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Zgodnie z § 29 ww. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Stosownie do § 3 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Natomiast zgodnie z pkt 2 ww. paragrafu cena zakupu oznacza cenę, jaką nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika, z kolei w myśl pkt 3 cytowanego powyżej paragrafu, przez cenę nabycia należy rozumieć cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Z treści cytowanych przepisów wynika, iż wycena towarów handlowych według wartości zaktualizowanej jest możliwa wyłącznie w sytuacji, gdy na dzień spisu z natury cena rynkowa towaru jest niższa od ceny jego zakupu lub nabycia. W związku z powyższym, jeżeli wartość rynkowa gruntu w dacie jego wprowadzenia do działalności gospodarczej spisem z natury nie jest niższa niż wartość wynikająca z umowy zakupu (ujęta w akcie notarialnym) powiększona o koszty uboczne zakupu to grunt ten - towar handlowy - objęty spisem z natury należy wycenić według ceny nabycia. Bez znaczenia w niniejszej sytuacji pozostaje fakt, że przyjęta wartość nie uwzględnia wzrostu cen nieruchomości.

Do ubocznych kosztów zakupu należy zakwalifikować wydatki poniesione na sporządzenie aktu notarialnego, na mocy którego nabyli Państwo przedmiotowy grunt, uzbrojenie ternu, dokonanie podziału geodezyjnego (proporcjonalnie do powierzchni działki ujętej w remanencie początkowym firmy) oraz wydatki poniesione na sporządzenie projektu domu jednorodzinnego, który zostanie pobudowany na tej działce oraz związane w wydaniem pozwolenia na jego budowę.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.