Możliwość wykorzystywania i wprowadzenia do ewidencji środków trwałych prawa wieczystego użytkowania (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wykorzystywania i wprowadzenia do ewidencji środków trwałych prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynku będących współwłasnością małżonków ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wykorzystywania i wprowadzenia do ewidencji środków trwałych prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynku będących współwłasnością małżonków.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 2008 r. rozpoczęła Pani prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Mąż Pani natomiast prowadzi działalność gospodarczą pod swoim nazwiskiem od 1990 r. Pomiędzy Państwem istnieje ustawowa wspólność majątkowa. W 2002 r. nabyliście Państwo, na prawach wspólności ustawowej prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem, a w 2003 r., również z dorobku wspólnego, dokonano zakupu prawa wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu. W aktach notarialnych dokumentujących ich zakup, wprowadzono zapis, iż nieruchomości te będą wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża. Nabyte nieruchomości małżonek Pani wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej działalności gospodarczej. W trakcie użytkowania, posadowiony na gruncie budynek nie podlegał ulepszeniu.

W związku z rozpoczętą działalnością, planuje Pani wprowadzić do ewidencji w swojej działalności gospodarczej ww. prawa do nieruchomości w wysokości 50% ich wartości początkowej w celu wykorzystywania ich części (połowy) do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Powyższe zostanie poprzedzone powiadomieniem męża o planowanym wprowadzeniu i wykorzystywaniu części tych nieruchomości (proporcjonalnie do udziału we współwłasności) w Pani działalności gospodarczej. Wymieniony powyżej budynek jest budynkiem niemieszkalnym.

Ponadto wskazuje Pani, iż w przyszłości przedmiotowe nieruchomości mogą zostać przez Państwo sprzedane.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy ma Pani prawo wykorzystywać połowę ww. nieruchomości i wprowadzić do ewidencjiswojej działalności gospodarczej 50% ich wartości początkowej po uprzednim pisemnym zawiadomieniu o tym męża...
2. Czy w przypadku późniejszej sprzedaży nieruchomości, o których mowa we wniosku, powstaje obowiązek wystawienia faktury sprzedaży w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej na kwotę stanowiącą 50% uzyskanej wartości sprzedaży wynikającej z aktu notarialnego...
3. Czy jako mały podatnik ma Pani prawo dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
4. Jak jest opodatkowane przedmiotowe zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego oraz niezabudowanego w zakresie podatku od towarów i usług...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Pani w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania pierwszego, stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Przy czym, na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ww. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowa współwłasność majątkowa rodzi prawo korzystania z rzeczy na równych zasadach przez każdego z małżonków, w tym pobierania pożytków i innych przychodów oraz ponoszenia wydatków i ciężarów związanych z rzeczą wspólną. A zatem, będąc współwłaścicielem przedmiotowych nieruchomości, posiada Pani prawo do ich wykorzystywania w prowadzonej działalności na równych zasadach z małżonkiem. W związku z powyższym, uważa Pani, iż ma prawo wprowadzenia ww. składników majątku do ewidencji swojej działalności gospodarczej, proporcjonalnie do posiadanego w nich udziału, tj. w wysokości 50% ich wartości początkowej. Wynika to z art. 22g ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r.

Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zgodnie z którym w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Jednocześnie wprowadzenie przedmiotowych nieruchomości (w wysokości 50% ich wartości początkowej) do ewidencji środków trwałych Pani działalności, nałoży na męża obowiązek odpowiedniego wyksięgowania z ewidencji w jego działalności gospodarczej części nieruchomości, tj. 50% wartości, która zostanie wprowadzona do Pani ewidencji. Ponadto, w związku z faktem, iż w aktach notarialnych nabycia wprowadzono zapis, że nieruchomości będą wykorzystywane w działalności męża, powiadomi Pani pisemnie męża o swoich planach wykorzystywania połowy przedmiotowych nieruchomości i wprowadzenia ich do ewidencji swojej działalności. Skutkiem takiego powiadomienia winna być odpowiednia korekta wartości początkowych przedmiotowych nieruchomości w ewidencji działalności męża.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych - wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą ? stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają, stosownie do treści art. 22c ww. ustawy:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność

• zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Przepis art. 22g ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1. w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
1. w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3. w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4. w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu,
5. w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b, ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

W myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w roku 2002 i 2003 wraz z mężem zakupiła Pani, na prawach wspólności ustawowej, prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem oraz prawo wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu. Składniki majątku wykorzystywane są w prowadzonej przez męża działalności gospodarczej. W związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej, zamierza Pani przedmiotowe nieruchomości (proporcjonalnie do posiadanego udziału) wprowadzić do ewidencji środków trwałych nowo otwieranej przez siebie działalności gospodarczej.

Kwestię stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. nr 9, poz. 59 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cytowanej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Wprawdzie, jak stanowi art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie po spełnieniu określonych w ustawie warunków mogą być opodatkowani łącznie, jednakże nie zmienia to faktu, że każdy z nich jest odrębnym podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych.

W związku z tym każdy z małżonków, posiadający odrębny wpis do ewidencji działalności gospodarczej oraz odrębną ewidencję zdarzeń gospodarczych, mając status przedsiębiorcy odrębnie wykazuje przychody z prowadzonej działalności oraz koszty ich uzyskania.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż przysługuje Pani prawo wprowadzenia do ewidencji środków trwałych opisanych we wniosku prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem niemieszkalnym oraz prawa wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu. Niemniej jednak, do kosztów uzyskania przychodów zaliczyć można jedynie odpisy amortyzacyjne, od ustalonej zgodnie z art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartości początkowej wymienionego we wniosku budynku. Jeśli każdy z małżonków zamierza wykorzystywać składnik majątku objęty wspólnością majątkową w odrębnie prowadzonej działalności gospodarczej - to wartość początkową przedmiotowej nieruchomości, wprowadzonej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy ustalić u każdego z małżonków, proporcjonalnie do posiadanego udziału w majątku wspólnym. Jako wartość początkową środka trwałego w ewidencji prowadzonej przez siebie powinna Pani uznać wartość początkową określoną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez małżonka, kontynuować przyjętą przez niego metodę amortyzacyjną oraz uwzględnić dotychczasową wysokość odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.