Możliwość skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

Możliwość skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 29 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.) oraz pismem z dnia 16 kwietnia 2009 r. (data wpływu 20 kwietnia 2009 r.).


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


W grudniu 2008 r. rozpoczęła Pani prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Mąż Pani natomiast prowadzi działalność gospodarczą pod swoim nazwiskiem od 1990 r. Pomiędzy Państwem istnieje ustawowa wspólność majątkowa. W 2002 r. nabyliście Państwo, na prawach wspólności ustawowej prawo wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem, a w 2003 r., również z dorobku wspólnego, dokonano zakupu prawa wieczystego użytkowania niezabudowanego gruntu. W aktach notarialnych dokumentujących ich zakup, wprowadzono zapis, iż nieruchomości te będą wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pani męża. Nabyte nieruchomości małżonek Pani wprowadził do ewidencji środków trwałych swojej działalności gospodarczej. W trakcie użytkowania, posadowiony na gruncie budynek nie podlegał ulepszeniu.

W związku z rozpoczętą działalnością, planuje Pani wprowadzić do ewidencji w swojej działalności gospodarczej ww. prawa do nieruchomości w wysokości 50% ich wartości początkowej w celu wykorzystywania ich części (połowy) do prowadzenia przez siebie działalności gospodarczej. Powyższe zostanie poprzedzone powiadomieniem męża o planowanym wprowadzeniu i wykorzystywaniu części tych nieruchomości (proporcjonalnie do udziału we współwłasności) w Pani działalności gospodarczej. Wymieniony powyżej budynek jest budynkiem niemieszkalnym.

Ponadto wskazuje Pani, iż w przyszłości przedmiotowe nieruchomości mogą zostać przez Państwo sprzedane.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy ma Pani prawo wykorzystywać połowę ww. nieruchomości i wprowadzić do ewidencji swojej działalności gospodarczej 50% ich wartości początkowej po uprzednim pisemnym zawiadomieniu o tym męża...
  2. Czy w przypadku późniejszej sprzedaży nieruchomości, o których mowa we wniosku, powstaje obowiązek wystawienia faktury sprzedaży w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej na kwotę stanowiącą 50% uzyskanej wartości sprzedaży wynikającej z aktu notarialnego...
  3. Czy jako mały podatnik ma Pani prawo dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
  4. Jak jest opodatkowane przedmiotowe zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego oraz niezabudowanego w zakresie podatku od towarów i usług...


Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Pani w pozostałym zakresie zostanie rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.


Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania trzeciego, w zakresie prawa do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniając definicję małego podatnika wynikającą z art. 5a pkt 20 ww. ustawy, ma Pani do nich prawo w roku bieżącym. Wprawdzie przepis art. 22k ust. 11 zawiera wyłączenie w zakresie stosowania ust. 7 ww. artykułu, jednakże w roku 2009 wyłączenie to już Pani nie dotyczy. Zgodnie bowiem z jego zapisem, ?przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.'

Wprawdzie małżonek Pani prowadzi działalność gospodarczą od 1990 r. i między Państwem istnieje wspólność majątkowa, jednakże rozpoczęcie przez Panią działalności gospodarczej nastąpiło w grudniu 2008 r. Ograniczenie wynikające z ww. ust. 11 dotyczyło działalności prowadzonej przez Panią w 2008 r. Ponadto, wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w 2008 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. A zatem spełniając definicję małego podatnika, ma Pani prawo w roku 2009 do korzystania z prawa do jednorazowych odpisów amortyzacyjnych o których mowa w art. 22k ust.

7 ustawy, tj. odpisów od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

W piśmie z dnia 16 kwietnia 2009 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 14 kwietnia 2009 r. Nr ITPB1/415-73/09-2/PSZ, wskazuje Pani iż pytanie postawione we wniosku o wydanie interpretacji nie dotyczy konkretnych środków trwałych. Wątpliwości dotyczą jedynie przepisu art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotyczy wyłączenia z zakresie stosowania ust. 7 tegoż artykułu.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:


  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Kosztem uzyskania przychodów mogą być natomiast, zgodnie art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a?22o, z uwzględnieniem art. 23. W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Od 2007 roku niektórzy podatnicy mogą skorzystać ze szczególnych preferencji w zakresie amortyzacji środków trwałych tj. z tzw. amortyzacji jednorazowej. Szczegółowe zasady jej stosowania określają przepisy art. 22k ust. 7-12 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Na podstawie ust. 12 ww. art. 22k, przeliczenia na złote kwoty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiło zdarzenie, o którym mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2008 roku limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosi 188.000 zł.

Jak stanowi art. 22k ust. 9 ww. ustawy, przy określaniu limitu, o którym mowa w ust. 7, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 3.500 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22f ust. 3.

Jednorazowa amortyzacja - stosownie do treści art. 22k ust. 10 - stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w aktach prawa wspólnotowego.

Zgodnie z cytowanym wyżej art. 22k ust. 7 ww. ustawy, jednorazowego odpisu amortyzacyjnego dokonywać mogą podatnicy rozpoczynający prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie tejże działalności, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy.

Określenie ?mały podatnik? zdefiniowane zostało w art. 5a pkt 20 ww.

ustawy. Zgodnie z jego treścią jest to podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W roku 2009 małymi podatnikami są przedsiębiorcy, których przychody ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług w 2008 r. nie przekroczyły 2.702.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 24a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą?, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż działalność gospodarczą prowadzi Pani indywidualnie od grudnia 2008 r., zaś - jak wskazano we wniosku - wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w 2008 r. wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro.

Analizując powyższe wskazać należy, iż przepis art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie miał zastosowanie w opisanej sytuacji, bowiem w 2009 r. nie jest Pani podatnikiem rozpoczynającym działalność gospodarczą, zatem nie stosuje się do Pani zastrzeżeń zawartych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy. Z uwagi na wysokość przychodów uzyskanych w 2008 r. - spełnia Pani jednak kryteria zawarte w definicji ?małego podatnika?.

W zakresie stwierdzenia, czy dla celów jednorazowej amortyzacji w 2009 r. jest Pani ?małym podatnikiem?, stanowisko przedstawione we wniosku jest więc prawidłowe. Potwierdzić bowiem należy, że fakt prowadzenia działalności gospodarczej przez męża nie ma w tej kwestii znaczenia.

Co do zasady, istnieje zatem możliwość skorzystania przez Panią w roku 2009 z jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionych i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych z grupy 3-8 Klasyfikacji (z wyłączeniem samochodów osobowych) - do wysokości limitu 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów, przy jednoczesnym zachowaniu warunków pomocy de minimis.

Podkreślenia wymaga, że jednorazowa amortyzacja dotyczy tylko niektórych środków trwałych. Z komentowanych przepisów wynika, że jednorazowej amortyzacji podlegają środki trwałe określone w grupach 3-8 Klasyfikacji, lecz z wyłączeniem samochodów osobowych. Z jednorazowej amortyzacji zatem wyłączone są budynki (grupa 1 Klasyfikacji).

Dlatego też, w stosunku do budynku opisanego we wniosku budynku niemożliwe byłoby zastosowanie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnienia wymaga, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny - o czym stanowi art. 14c § 1 tej ustawy.

Obowiązkiem organu wydającego interpretację indywidualna jest więc wyjaśnienie wszelkich wątpliwości co do zakresu wniosku i uzyskanie wszystkich informacji niezbędnych do prawidłowego wydania interpretacji indywidualnej.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika