Czy w przypadku, gdy zakup składnika majątkowego został dokonany w 2006 r. na imię i nazwisko małżonka (...)

Czy w przypadku, gdy zakup składnika majątkowego został dokonany w 2006 r. na imię i nazwisko małżonka pozostającego w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, jest możliwy do zarachowania bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów prowadzonej obecnie działalności gospodarczej według wartości ceny nabycia?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2009 r. (data wpływu 27 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu osobowego, niebędącego środkiem trwałym - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 27 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia jednorazowo w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku na zakup samochodu osobowego, niebędącego środkiem trwałym.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Jest Pan podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Działalność gospodarczą opodatkowuje w formie 19 procentowego podatku liniowego.

Prowadząc działalność gospodarczą zamierza Pan wykorzystywać samochód osobowy, który został zakupiony w grudniu 2006 r. Samochód został zakupiony na nazwisko Pańskiej żony.

W zakresie majątku od chwili zawarcia związku małżeńskiego posiada Pan z małżonką ustrój majątkowy własności wspólnej. Małżonka zarejestrowała przedmiotowe auto na swoje imię i nazwisko.

Wartość nabytego auta na podstawie faktury zakupu brutto wynosiła 59.000 zł. Obecna wartość auta wg ceny rynkowej kształtuje się w granicach ok. 30.000 zł.

Zamiar wykorzystywania auta osobowego będącego Pana współwłasnością będzie miał miejsce na zasadzie prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym wprost będzie wykazany związek przyczynowo-skutkowy poniesionego zakupu z uzyskiwanym przychodem.

Wprowadzenia omawianego składnika majątkowego do przedsiębiorstwa ma Pan zamiar dokonać nie na zasadzie środka trwałego, lecz na zasadzie bezpośredniego wydatku odzwierciedlonego w koszty uzyskania przychodów, tym samym będzie to składnik majątkowy wykorzystywany w przedsiębiorstwie a ujęty w rejestrze wyposażenia.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy w przypadku, gdy zakup składnika majątkowego został dokonany w 2006 r. na imię i nazwisko małżonka pozostającego w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej, jest możliwy do zarachowania bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów prowadzonej obecnie działalności gospodarczej według wartości ceny nabycia...

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik dokonując nabycia samochodu osobowego w 2006 r. w cenie nabycia brutto 59.000 zł na nazwisko współmałżonka pozostającego w ustroju majątku wspólności małżeńskiej, dokonuje nabycia tak jak by on sam tego dokonał.

Mimo, iż nabycie przedmiotowego składnika majątkowego miało miejsce trzy lata temu, podatnik ma niczym nie skrępowane prawo w każdej chwili zadecydować o wykorzystywaniu swojego składnika majątkowego do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Skoro wola podatnika jest jedynym czynnikiem o takim przekazaniu auta osobowego do prowadzonej działalności gospodarczej należałoby mieć na uwadze zastosowanie przepisów ujętych w art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wartością początkową środka trwałego w drodze kupna jest cena ich nabycia co w przedmiotowej sprawie wiązałoby się z wartością 59.000 zł. Jednakże z uwagi na fakt, iż zamierzane jest wykorzystywanie przedmiotowego składnika majątkowego dla celów działalności gospodarczej w okresie krótszym niż rok, w całości wydatek związany z nabyciem będzie bezpośrednio kosztem uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kosztów zalicza się poniesione wydatki w celu uzyskania przychodów. Niewątpliwie powyższe auto będzie wykorzystywane tylko i wyłącznie dla celów działalności gospodarczej, tym samym spełniać będzie wyżej wskazane przesłanki. Ponadto, skoro o powyższym fakcie nie stanowi katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 23 ww. ustawy, to tym samym uważa Pan, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy wartość nabycia auta osobowego w 2006 r. w kwocie 59.000 zł brutto - stanowić będzie od razu bezpośredni koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Stosownie do treści art. 22 ust.

1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ? wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

  1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
  2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
  3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych


  • wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.


Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.


Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

  1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
  2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
  3. inne przedmioty


  • o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.


Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na nabycie środków trwałych mogą być kosztem uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne, a w niezamortyzowanej części przy ustalaniu dochodu ze zbycia tego składnika majątku.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie składników majątku, niebędących środkami trwałymi (np. ze względu na przewidywany okres używania), możliwe jest natomiast wyłącznie pod warunkiem, że wydatki te mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w roku 2006 nabył Pan wraz z małżonką do majątku wspólnego samochód osobowy. Obecnie zamierza Pan wykorzystywać go w prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód wykorzystywany będzie dla celów działalności gospodarczej krócej niż rok, zatem nie będzie stanowił środka trwałego.

Biorąc po uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej przepisy, należy stwierdzić, iż w momencie poniesienia wydatków na nabycie tego samochodu, nie miały związku z uzyskaniem przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej ani z zabezpieczeniem czy zachowaniem tego źródła przychodów. Z treści wniosku wynika, iż samochód nie został nabyty dla celów prowadzonej przez Pana działalności i do momentu powzięcia decyzji o jego przekazaniu do użytkowania nie był w niej wykorzystywany. Dlatego też wydatki poniesione w związku z jego nabyciem nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Skoro zaś samochód nie spełnia warunków uznania go za środek trwały, to również nie ma możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej.

Nadmienić należy, że fakt, iż wydatki poniesione na jego nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów nie oznacza braku możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z eksploatacją samochodu na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdów.

Stosownie bowiem do art. 23 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Przebieg pojazdu, o którym mowa art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obowiązana jest osoba używająca tego pojazdu. W razie braku tej ewidencji wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu używania samochodów na potrzeby podatnika nie stanowią kosztu uzyskania przychodów, o czym stanowi art. 23 ust. 5 ww. ustawy.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku, do kosztów uzyskania przychodów nie będzie mógł Pan zaliczyć wydatków poniesionych na nabycie samochodu. Kosztem uzyskania przychodów mogą być jedynie wydatki ponoszone przez Pana związane z eksploatacją samochodu udokumentowane ewidencją przebiegu pojazdu.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87?100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika