Czy wprowadzenie w istniejącym stanie faktycznym i prawnym w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (chęć (...)

Czy wprowadzenie w istniejącym stanie faktycznym i prawnym w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (chęć wprowadzenia do ewidencji środków trwałych sprowadzonego, używanego samochodu dostawczego) posiadanego samochodu, za który dokonano już zapłaty i stanowi on wyłączny przedmiot własności podatnika, spowoduje powstanie przychodu u podatnika skutkującego podwyższeniem dochodu lub zmniejszeniem straty?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2010 r. (data wpływu 4 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wprowadzenia samochodu dostawczego do ewidencji środków trwałych - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 4 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wprowadzenia samochodu dostawczego do ewidencji środków trwałych.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


W 2007 r. wraz z rodziną zamieszkiwał Pan w Belgii, gdzie pracował, ale rozliczał się podatkowo w Polsce. Podczas pobytu w Belgii nabył Pan w 2007 r., jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, samochód dostawczy. Z tego tytułu zapłacił Pan w Belgii cenę brutto wraz z tamtejszym podatkiem VAT, którego jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności nie odliczył. W 2008 r. powrócił Pan do Polski, przerejestrował w Polsce (na polskie numery rejestracyjne) nabyty w Belgii samochód dostawczy. W tym samym czasie zarejestrował w Polsce indywidualną działalność gospodarczą w zakresie wykonywania remontów budowlanych. Obecnie chciałby Pan wprowadzić ww. samochód dostawczy do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż jest to pojazd który wykorzystywany jest w prowadzonej działalności. Wskazuje Pan, iż nie może i nie rozlicza kosztów związanych z używaniem ww. samochodu w prowadzonej działalności gospodarczej m.in. kosztów eksploatacyjnych czy odpisów amortyzacyjnych. Z informacji uzyskiwanych bezpośrednio w Urzędzie Skarbowym wynika, iż warunkiem wprowadzenia takiego samochodu do ewidencji środków trwałych jest uprzednie zapłacenie podatku VAT od aktualnej wartości rynkowej pojazdu, która zostanie oszacowana przez ten Urząd Skarbowy. Ponadto został Pan poproszony do złożenia pisemnego oświadczenia o tym, iż nie wprowadził własnego pojazdu do ewidencji środków trwałych zanim nie zapłacił stosownego podatku VAT. Oświadczenie to znajduje się w Urzędzie Skarbowym.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


Czy wprowadzenie w istniejącym stanie faktycznym i prawnym w odniesieniu do zdarzenia przyszłego (chęć wprowadzenia do ewidencji środków trwałych sprowadzonego, używanego samochodu dostawczego) posiadanego samochodu, za który dokonano już zapłaty i stanowi on wyłączny przedmiot własności podatnika, spowoduje powstanie przychodu u podatnika skutkującego podwyższeniem dochodu lub zmniejszeniem straty...


Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw do przyjęcia, iż wprowadzenie do ewidencji środków trwałych przedmiotowego pojazdu spowoduje powstanie u podatnika dochodu, albowiem pojazd został w całości opłacony i stanowi wyłączną Pana własność. Sam fakt przesunięcia tego składnika majątkowego do działalności gospodarczej nie spowoduje powstania jakiegokolwiek przychodu z tego tytułu, skutkującego koniecznością uwzględnienia powyższego w rozliczeniu z tytułu PIT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:


  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,


  • jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.


Zgodnie z art. 10 ust.

2 pkt 3 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie zaś do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 przytoczonej ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, przy czym jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (ust. 2b).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.


Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:


  1. środkami trwałymi,
  2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekraczają 1.500,00 zł.
  3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,


  • ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określeniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.


Przychodem z działalności gospodarczej - w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy - jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem koniecznym do uznania świadczenia za przychód jest zatem jego otrzymanie przez podatnika.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zaliczają do żadnej z kategorii źródeł przychodów czynności przesunięcia rzeczy z majątku osobistego do majątku związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Majątek osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie jest prawnie wyodrębniony od jej majątku osobistego. W sytuacji opisanej we wniosku nie nastąpi odpłatne zbycie samochodu. Zatem opisana we wniosku czynność dla podatku dochodowego od osób fizycznych jest obojętna podatkowo - nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Należy również zwrócić uwagę na to, iż wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej samochód stanowiący własność (współwłasność) podatnika, jeżeli jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania i jego przewidywany okres używania dłuższy jest niż rok, może zostać przez niego wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Działanie to umożliwi podatnikowi dokonywanie odpisów amortyzacyjnych oraz rozliczanie innych kosztów związanych z eksploatacją pojazdu jako środka trwałego.

Przepisy podatkowe nie precyzują formy, w jakiej powinna nastąpić czynność przekazania określonego składnika z majątku prywatnego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wprowadzenie przez podatnika składnika majątku do majątku jego firmy nie stanowi jego zbycia i nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym. Natomiast ewentualne odpłatne zbycie tego składnika będzie skutkowało powstaniem przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w tym także jeżeli przed zbyciem zostanie on wycofany z tej działalności, jeżeli między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym został wycofany z działalności i dniem jego zbycia nie upłynie 6 lat.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika