Czy po demontażu opisanych powyżej nakładów, nie zamortyzowane nakłady na obcy środek trwały z (...)

16.3.2010

Czy po demontażu opisanych powyżej nakładów, nie zamortyzowane nakłady na obcy środek trwały z tytułu remontu na kwotę 2.701 zł 54 gr oraz z tytułu zdemontowanej instalacji klimatyzacji ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2009 r.?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2009 r. (data wpływu 15 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości inwestycji w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2010 r. (data wpływu 5 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieumorzonej wartości inwestycji w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w roku podatkowym 2009 zobowiązany jest do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Od uzyskiwanego dochodu z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej zobowiązany jest do opłacania podatku dochodowego wg stawki w wysokości 19%, jest także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnik przy prowadzeniu działalności gospodarczej wynajmował oraz wykorzystywał przy prowadzeniu działalności gospodarczej do miesiąca października 2009 r. zabudowaną nieruchomość. Na tej nieruchomości zostały poniesione nakłady między innymi na:

instalację alarmową o wartości początkowej 15.702 zł 16 gr;
nakłady na remont budynku o wartości początkowej 19.416 zł 13 gr,
instalację klimatyzacji o wartości początkowej 4.600 zł.

Od wyżej wymienionych nakładów naliczane były odpisy amortyzacyjne, które zaliczane były do kosztów uzyskania przychodu. Na dzień rozwiązania umowy właściciel nieruchomości nie zgodził się odkupić wyżej wymienionych nakładów i zażądał ich demontażu. W wyniku demontażu opisanych powyżej środków trwałych odzyskano tylko jeden wentylator o wartości 2.760 zł, który będzie wykorzystywany przy prowadzeniu działalności. Na dzień likwidacji nakładów pozostała też nie zamortyzowana wartość nakładów z tytułu:

remontu budynków na kwotę 2.701 zł 54 gr;
instalacji klimatyzacyjnej na kwotę 2.704 zł 80 gr

W dniu 17 września 2009 r. Wnioskodawca, nabył prawo wieczystego użytkowania gruntów wraz z posadowionymi na nim budynkami i budowlami. Od listopada 2009 r. przedmiotowa nieruchomość wykorzystywana jest w działalności gospodarczej, a od grudnia 2009 r. naliczane są odpisy amortyzacyjne, które zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

umowa najmu zawarta była na czas nieokreślony i jej rozwiązanie nastąpiło poprzez jej wypowiedzenie przez wnioskodawcę. Z uwagi na powyższe, przedmiotowa umowa najmu nie została rozwiązana ani przed, ani też po upływie okresu na jaki została zawarta. Przyczyną jej wypowiedzenia było nabycie przez Wnioskodawcę w 2009 r. nieruchomości zabudowanej, na której to nieruchomości aktualnie prowadzi działalność gospodarczą;
likwidacja nie w pełni zamortyzowanej inwestycji w obcym środku trwałym, nie miała jakiegokolwiek związku z ewentualną zmianą rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej;
nakłady w wynajmowanym budynku określone jako ?nakłady na remont? miały na celu przystosowanie wynajętych pomieszczeń do produkcji wyrobów jubilerskich oraz przystosowanie pomieszczenia do celów socjalnych dla pracowników. Nie istniała możliwość demontażu nakładów z uwagi na ich zniszczenie oraz zły stan techniczny wynikający m. in. z zawilgocenia płyt gipsowych. Stan pierwotny wynajmowanych pomieszczeń przywrócono m. in. poprzez demontaż ścianek działowych w wynajmowanych pomieszczeniach produkcyjnych, rozbiórkę ocieplenia oraz likwidację tymczasowego pomieszczenia socjalnego wraz z częścią sanitarną

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku jako pierwsze).

Zdaniem Wnioskodawcy, w katalogu wydatków nie zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu określonych przez ustawodawcę w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia się, iż nie zamortyzowana wartość nakładów w obcych środkach trwałych po ich likwidacji nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na powyższe Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu roku podatkowego 2009 nie zamortyzowane na dzień ich likwidacji wydatki na budowę opisanych powyżej środków trwałych, z tym że wydatki powyższe powinny zostać pomniejszone przez podatnika o wartość odzyskanych w wyniku likwidacji urządzeń tj. klimatyzatora o wartości 2.760 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym wyżej przepisie ustawodawca nie podaje enumeratywnie, jakie konkretne wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Wskazuje jedynie, że aby określony koszt mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu:

musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą;
nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy);
musi być udokumentowany prawidłowo oraz w sposób nie budzący wątpliwości.

Zwrot ?w celu? użyty w ww. przepisie oznacza, że aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu. W przypadku źródła przychodów, jakim jest prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej można przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl przepisów art. 22a ust. 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22 c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane ?inwestycjami w obcych środkach trwałych?,
budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23 a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników ? jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

zwane także środkami trwałymi.

Na mocy art. 23 ust. 1 pkt 6 omawianej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

W przypadku likwidacji środka trwałego rozstrzygnięcie kwestii, czy nieumorzona wartość likwidowanego składnika majątku stanowi koszty uzyskania przychodów, zależy od przyczyny likwidacji tego środka. Likwidacja może być bowiem przeprowadzana z różnych powodów, co jest istotne podatkowo, bowiem w zależności od rodzaju i charakteru przyczyny likwidacji, inny jest sposób rozliczania kosztów.

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku gdyby likwidacji środka trwałego dokonano w związku z utratą jego przydatności z racji zmiany rodzaju działalności, to poniesiona strata nie stanowi kosztu podatkowego.

W konsekwencji, w oparciu o wykładnię a contrario, należy przyjąć, że kosztem uzyskania przychodów są straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, w części, w jakiej nie zostały zamortyzowane, o ile środki te nie utraciły przydatności w wyniku zmiany rodzaju prowadzonej działalności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca do października 2009 r. przy prowadzeniu działalności gospodarczej wynajmował i wykorzystywał na potrzeby działalności gospodarczej zabudowaną nieruchomość. Umowa najmu zawarta była na czas nieokreślony. Na nieruchomość tę poniósł szereg nakładów od których naliczane były odpisy amortyzacyjne, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Na dzień rozwiązania umowy, właściciel nieruchomości, nie zgodził się odkupić ww. nakładów i zażądał ich demontażu. W wyniku demontażu poniesionych nakładów odzyskano wentylator o wartości 2.760 zł, który będzie wykorzystywany przy prowadzeniu działalności. Na dzień likwidacji nakładów pozostała też wartość nie zamortyzowana wartość nakładów z tytułu:

adaptacji (remontu) budynków na kwotę 2.701 zł 54 gr;
instalacji klimatyzacyjnej na kwotę 2.704 zł 80 gr

Z treści wniosku wynika, że przyczyną rozwiązania umowy przez Wnioskodawcę i dokonania przez niego demontażu nakładów poniesionych na obcy środek trwały, nie była zmiana rodzaju działalności, a jedynie przeniesienie działalności gospodarczej do zakupionych w 2009 r. budynków. Wnioskodawca dokonał przywrócenia stanu pierwotnego wynajmowanych pomieszczeń m. in. poprzez demontaż ścianek działowych, rozbiórkę ocieplenia oraz likwidację tymczasowego pomieszczenia socjalnego wraz z częścią sanitarną.

Demontaż nakładów - z uwagi na zakup zabudowanej nieruchomości i przeniesienie tam działalności - nastąpił w związku wypowiedzeniem umowy najmu nieruchomości przez najemcę i żądaniem wynajmującego. Likwidacja nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego była więc gospodarczo uzasadniona.

Z uwagi na to, że likwidacja inwestycji w obcym środku trwałym nie miała związku ze zmianą rodzaju działalności gospodarczej, strata powstała w jej wyniku może być uznana za koszty uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.