1. Czy będąc osobą niepełnosprawną i mając na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne Wnioskodawczyni (...)

1. Czy będąc osobą niepełnosprawną i mając na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne Wnioskodawczyni może skorzystać za 2008 r. z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego w podwójnej wysokości tj. na siebie i na niepełnosprawnego syna?
2. Czy Wnioskodawczyni będzie mogła dokonać odliczenia kwoty 2.280 zł na syna za 2009 r. i 2010 r.?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad korzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zasad korzystania z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Jest Pani osobą niepełnosprawną. Z uwagi na dysfunkcję narządu ruchu (endoproteza) posiada Pani II grupę inwalidzką. Używa Pani samochodu osobowego, którego jest właścicielem. Z tego tytułu odliczyła Pani od dochodu w zeznaniu za 2008 rok kwotę 2.280 zł oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych.

W dniu 22 maja 2008 r. Pani syn, urodzony 9 stycznia 1991 r. zachorował na białaczkę. Obecnie jest w trakcie leczenia. Syn posiada I grupę inwalidzką (znaczny stopień niepełnosprawności) i wymaga długotrwałej opieki i pomocy. Syn jest uczniem liceum i jest na Pani utrzymaniu. Od 9 stycznia 2009 r. otrzymuje on rentę socjalną, która będzie mu przysługiwała do 28 lutego 2011 r. (okresowa całkowita niezdolność do pracy).


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy będąc osobą niepełnosprawną i mając na utrzymaniu dziecko niepełnosprawne może Pani skorzystać za 2008 r. z ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na używanie samochodu osobowego w podwójnej wysokości tj. na siebie i na niepełnosprawnego syna...
  2. Czy będzie mogła Pani dokonać odliczenia kwoty 2.280 zł na syna za 2009 r. i 2010 r....


Pani zdaniem, na podstawie przepisów ma prawo odliczyć także kwotę 2.280 zł z tytułu wydatków związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne syna. Uważa Pani, iż brak możliwości podwójnego odliczenia kwoty 2.280 zł z tytułu jej niepełnosprawności oraz niepełnosprawności syna jest wbrew przepisom.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zmianami) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 14 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej, zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne ? w wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Na podstawie art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.


W myśl art. 26 ust. 7d cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:


  1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
  2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do racy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
  3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.


Stosownie do art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe ? jeżel i w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł.


Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

  1. I grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:


    1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
    2. znaczny stopień niepełnosprawności,

  2. II grupy inwalidztwa ? należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:


    1. całkowitą niezdolność do pracy albo
    2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Z analizy wyżej cytowanego art. 26 ust. 7a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że możliwość odliczenia wysokości kwoty 2.280 zł, dotyczy wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. Zatem, aby skorzystać z możliwości odliczenia kwoty 2.280 zł, należy posiadać I lub II grupę inwalidztwa, być właścicielem lub współwłaścicielem samochodu osobowego oraz dojeżdżać nim na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

Zauważyć należy, iż określona w tym przepisie kwota 2.280 zł jest maksymalną kwotą, która może być odliczona tytułem poniesienia ww. wydatków. Wydatki te muszą być jednakże faktycznie poniesione. Użycie przez ustawodawcę, przy określaniu wielkości limitu, wyrażenia ?w wysokości nieprzekraczającej kwoty 2.280 zł? (a nie ?w wysokości 2.280 zł?) wskazuje, iż wysokość odliczenia uzależniona jest od intensywności (częstotliwości) używania samochodu. Należy również podkreślić, że odliczenia powyższego dokonuje podatnik ? osoba niepełnosprawna, a w sytuacji, gdy osoba ta jest - w rozumieniu art. 26 ust. 7e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - na utrzymaniu innej osoby, wówczas powyższego odliczenia może dokonać osoba utrzymująca osobę niepełnosprawną.

Wprost z brzmienia analizowanego przepisu wynika także, iż limit odliczeń z ww. tytułu w odniesieniu do danego podatnika nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Jak podano w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, jest Pani jest osobą zaliczoną do II grupy inwalidztwa. Jest właścicielem samochodu osobowego. Na Pani utrzymaniu pozostaje syn, który jest uczniem liceum. Syn posiada I grupę inwalidzką i otrzymuje rentę socjalną.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż z uwagi na to, że jest Pani osobą niepełnosprawną i jednocześnie podatnikiem mającym na utrzymaniu niepełnosprawnego syna, może Pani odliczyć wydatki z tytułu koniecznych przejazdów własnym samochodem osobowym na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne własne oraz na zabiegi dla pozostającego na Pani utrzymaniu syna. Jednakże w roku podatkowym odliczenie z tego tytułu nie może przekroczyć kwoty 2.280 zł.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika