Czy od 2006 r. dochody uzyskane przez pracowników Spółki na terenie Norwegii podlegają opodatkowaniu (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń pracowników z tytułu pracy wykonywanej w Norwegii ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzeń pracowników z tytułu pracy wykonywanej w Norwegii.

Wezwaniem z dnia 18 lutego 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zwrócił się o wyczerpujące przedstawienie zaistniałego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 25 lutego 2010 r. (data wpływu 1 marca 2010 r.) uzupełniono wniosek w ww. zakresie.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka N (spółka-córka) w całości zależna od norweskiej spółki A rozpoczęła działalność w Norwegii w listopadzie 2004 r. Spółka działa w branży maszynowej i ma możliwość toczenia, frezowania i wiercenia. Spółka wykonuje m.in. usługi i produkty w zakresie blach, spawania oraz robót morskich i podmorskich.

Okres 2004-2005

Do końca 2005 r. zawarto umowy z norweskimi klientami. Prace w znacznej części były wykonywane w lokalach spółki siostrzanej w Norwegii. Spółka zatrudniała ludzi w Norwegii, w tym także angielskojęzyczny personel administracyjny oraz brygadzistę/koordynatora. Projekty realizowane były pod kierownictwem Spółki poprzez brygadzistę, na rachunek i odpowiedzialność Spółki. Brygadzista ściśle współpracował z kierownictwem w G. w związku z każdym zleceniem. Płatność za zlecenie realizowana była na podstawie oferty złożonej przez osobę odpowiedzialną za dany projekt w G. Spółka otrzymywała płatność za produkt końcowy. Spółka wykonała wiele osobnych zleceń na rzecz wielu zleceniodawców.

Okres od 2006 r. do chwili obecnej

Spółka zawarła umowę ramową z kontrahentem norweskim wchodzącą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r. Ze sposobu, w jaki sformułowana jest ta umowa może wynikać, że strony ustaliły jeden model kontraktu tj. ze Spółką jako podwykonawcą. Niestety główny brygadzista w Norwegii zmarł, a jego stanowisko objęła inna osoba. Szybko okazało się, że nie była ona w stanie prowadzić projektów w taki sposób jak poprzedni brygadzista. Spółka otrzymywała liczne skargi od klientów. W związku z powyższym umowa ramowa w praktyce już od początku 2006 r. realizowana była jako umowa o wynajem siły roboczej. Spółka w dalszym ciągu dysponowała personelem koordynującym w Norwegii, jednak projekty nie były realizowane pod jej kierownictwem. Obowiązki kierownicze oraz realizacja projektów zostały przejęte przez kontrahenta norweskiego. Brygadzista Spółki w Norwegii otrzymał zadanie polegające na byciu łącznikiem pomiędzy norweskimi a polskimi pracownikami, tłumaczeniu dokumentów oraz dbaniu o przestrzeganie zasad BHP, czasu pracy, prowadzeniu kart czasu pracy. Odpowiedzialność i ryzyko w związku z produktem końcowym zostały przejęte przez kontrahenta norweskiego. Odpowiedzialność Spółki została ograniczona do zapewnienia wystarczającej liczby pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje i certyfikaty wymagane przez kontrahenta norweskiego. Kwoty płatności zależne były bezpośrednio od wydruków z systemu czasu pracy będącego w użyciu u kontrahenta norweskiego. W praktyce odbywało się to w następujący sposób: pracownicy rejestrowali czas pracy za pomocą kart elektronicznych. Następnie zleceniodawca tj. kontrahent norweski co miesiąc sporządzał i rozsyłał karty czasu pracy stanowiące podstawę faktur Spółki. Pracownicy otrzymywali wynagrodzenie w Polsce na podstawie tych samych kart czasu pracy. Należy tu podkreślić, że wszelkimi narzędziami, materiałami, odzieżą roboczą oraz pomieszczeniami dysponował zleceniodawca norweski. Podczas delegowania pracowników do pracy w Norwegii, w praktyce realizowanym jako wynajem siły roboczej Spółka nie ponosi odpowiedzialności ani ryzyka za wyniki pracy, nie sprawuje nadrzędnej roli kierowniczej nad pracami, nie dysponuje miejscem wykonywania pracy, otrzymuje wynagrodzenie za godzinę lub podobne, nie korzysta z własnego sprzętu, nie odpowiada za zakup towarów. W dniu 19 lutego 2009 r. Spółka otrzymała pismo z norweskiego urzędu skarbowego, z którego wynika, iż po przeanalizowaniu sytuacji firmy na terenie Norwegii oraz umów zawartych z norweskim kontrahentem, zostały one uznane przez norweskie władze podatkowe za wynajem siły roboczej, ?który nie odbywał się przez stałe miejsce prowadzenia działalności, zgodnie z art. 7 i art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania podpisanej przez Norwegię i Polskę. Pracownicy wykonujący pracę na terenie Norwegii w związku z powyższymi umowami podlegają obowiązkowi podatkowemu w Norwegii począwszy od pierwszego dnia pracy, w odniesieniu do dochodu oraz innych świadczeń, jakie otrzymali w związku z wykonywaną pracą zgodnie z § 2-3 ustawy podatkowej oraz art. 15 ust. 2 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Pismo to dotyczyło lat 2006, 2007 i 2008. Wskazano przy tym, iż za rok 2007 norweskie władze podatkowe wydały jako potwierdzenie tej decyzji indywidualne decyzje podatkowe na pracowników Spółki, w których obciążały pracowników podatkiem w Norwegii bez względu na okres ich pracy w Norwegii czyli od pierwszego dnia. Wobec powyższego i po przeanalizowaniu sytuacji i określeniu, iż faktycznym pracodawcą dla delegowanych pracowników był kontrahent norweski, Spółka dokonała korekt wystawionych w 2007 r.

deklaracji PIT-11 dla wszystkich delegowanych pracowników uznając, iż ponieważ faktycznym pracodawcą był kontrahent norweski, dochód uzyskany z pracy na terenie Norwegii należy wyłączyć z PIT-11 niezależnie od okresu przebywania pracownika na terenie Norwegii i włączyć do informacji dodatkowej o dochodzie osiągniętym za granicą. W świetle przytoczonych faktów i decyzji norweskiego urzędu skarbowego Spółka uznaje swoje działanie w tym zakresie za prawidłowe. Wątpliwości, jakie ma Spółka dotyczą roku 2006, z którego dochody pracowników ? według pism z norweskiego urzędu skarbowego z roku 2009 ? również powinny być opodatkowane w całości w Norwegii z uwagi na fakt, iż za faktycznego pracodawcę należy uznać kontrahenta norweskiego. Jednak według wiedzy firmy za rok 2006 norweski urząd skarbowy nie wydał do tej pory indywidualnych decyzji podatkowych w stosunku do pracowników, którzy spędzili w 2006 r. na terenie Norwegii krócej niż 183 dni, w których wzywa pracowników do zapłaty podatku w Norwegii. Według jednak decyzji wydanej na firmę dochody te od pierwszego dnia podlegają opodatkowaniu w Norwegii i według Spółki należy sporządzić korekty deklaracji PIT-11, gdyż w 2006 r. za faktycznego pracodawcę należy uznać kontrahenta norweskiego.

W uzupełnieniu stanu faktycznego podano, iż sytuacja przedstawiona we wniosku dotyczy pracowników, którzy mają miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tzw. rezydencję podatkową i nieograniczony obowiązek podatkowy) w Polsce. W Polsce posiadają centrum interesów życiowych, rodziny, nieruchomości, kredyty itp.

Korekta deklaracji PIT-11 za 2006 r. miałaby polegać na wyłączeniu dochodu uzyskanego z pracy na terenie Norwegii i wykazaniu go w informacji dodatkowej o dochodzie osiągniętym za granicą ? tak jak miało to miejsce w przypadku korekt deklaracji PIT-11 za rok 2007.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy od 2006 r. dochody uzyskane przez pracowników Spółki na terenie Norwegii podlegają opodatkowaniu od pierwszego dnia na terenie Norwegii z uwagi na fakt, iż za faktycznego pracodawcę podczas pracy w Norwegii należy uznać kontrahentów norweskich Spółki... Czy dokonana za 2007 r. korekta deklaracji PIT-11 dla wszystkich delegowanych niezależnie od okresu delegowania jest prawidłowa...
2. Czy, uwzględniając decyzje wydane w 2009 r. przez norweski urząd skarbowy oraz fakt, iż od 2006 r. za faktycznego pracodawcę oddelegowanych pracowników należy uznać kontrahenta norweskiego, który przejął na siebie ryzyko i odpowiedzialność za wyniki pracy tych pracowników, należy sporządzić również korekty deklaracji PIT-11 za 2006 r. dla osób, które pracowały w Norwegii krócej niż 183 dni niezależnie od tego, czy zostały wydane na tych pracowników indywidualne decyzje podatkowe...

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium RP podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 3 ust. 1 i 1a stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 15 ust. 1 polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie (tj. w Polsce), chyba że praca jest wykonywana w drugim Umawiającym się Państwie (tj. w Norwegii). Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie (tj. w Norwegii). Jednak zgodnie z ust. 2 art. 15 polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wynagrodzenia z pracy najemnej na terenie Norwegii mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie tj. w Polsce, jeżeli są spełnione poniższe warunki:

• odbiorca przebywa w tym drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego
• wynagrodzenia są wypłacane przez Pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby
• wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Należy jednak dodać, iż warunek określony w art. 15 ust. 2 pkt b) polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy interpretować z uwzględnieniem Komentarza do Konwencji Modelowej OECD, który mówi, że określenie pracodawca ujęte w tym artykule powinno być interpretowane jako osoba mająca prawo do prowadzenia prac, ponosząca związane z tym ryzyko oraz odpowiedzialność. W przypadku międzynarodowego najmu siły roboczej, funkcje te w znacznej mierze spełnia użytkownik siły roboczej a nie podmiot zatrudniający pracowników. W ślad za Komentarzem w celu ustalenia, który podmiot ? Spółka czy jej kontrahenci ? powinien zostać uznany za faktycznego pracodawcę należy poddać analizie szereg okoliczności i odpowiedzieć na pytania:

• kto ponosi odpowiedzialność i ryzyko związane z wynikami pracy wykonywanej przez Pracowników,
• czy na kontrahentach Spółki spoczywa obowiązek instruowania Pracowników,
• czy prace są wykonywane w miejscu znajdującym się pod kontrolą i odpowiedzialnością kontrahentów Spółki,
• czy wynagrodzenie Spółki oblicza się na podstawie czasu pracy Pracowników,
• czy materiały i narzędzia są dostarczane Pracownikom przez kontrahentów Spółki,
• czy liczbę i kwalifikacje pracowników określa nie tylko Spółka, ale też jej kontrahenci.

Jeżeli analiza powyższych okoliczności prowadzi do wniosku, że faktycznym pracodawcą jest kontrahent norweski należy uznać, że warunek określony w art. 15 ust. 2 pkt b polsko-norweskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie został spełniony, a więc wynagrodzenie powinno podlegać opodatkowaniu w Norwegii, a dopiero w rozliczeniu rocznym pracownika w Polsce, przy zastosowaniu metody unikania podwójnego opodatkowania przewidzianej w umowie z Norwegią tj. metody wyłączenia z progresją.

W świetle powyższego, jak to podano w stanie faktycznym:

• to norweski kontrahent od 2006 r. ponosi odpowiedzialność i ryzyko związane z wynikami pracy wykonywanej przez Pracowników,
• to na kontrahentach Spółki spoczywa obowiązek instruowania Pracowników
• prace były i są wykonywane w miejscu znajdującym się pod kontrolą i odpowiedzialnością kontrahentów Spółki,
• wynagrodzenie Spółki oblicza się na podstawie czasu pracy Pracowników ? wydruków z systemów czasu pracy kontrahenta norweskiego,
• materiały i narzędzia są dostarczane Pracownikom przez kontrahentów Spółki,
• liczbę i kwalifikacje pracowników określa nie tylko Spółka, ale też jej kontrahenci (jeżeli pracownik nie spełnia wymogów kontrahenta jest odsyłany).

W związku z powyższym ponieważ nie są spełnione łącznie trzy warunki z art. 15 ust. 2 polsko-norweskiej wynagrodzenie Pracowników z pracy na terenie Norwegii podlegają opodatkowaniu na terenie Norwegii od pierwszego dnia pracy, natomiast w Polsce dochody te będą opodatkowane na koniec roku w zeznaniu rocznym pracownika z zastosowaniem metody wyłączenia z progresją. Ponieważ deklaracje PIT-11 za 2006 rok dla Pracowników pracujących w Norwegii krócej niż 183 dni zostały sporządzone zgodnie z zasadą 183 dni, ale w świetle analizy sytuacji pracowników w Norwegii i ustalenia kto jest faktycznym pracodawcą na terenie Norwegii zarówno przez samą Spółkę, jak i norweski urząd skarbowy dokonanej w roku 2009 Spółka stoi na stanowisku, że należy sporządzić korekty deklaracji PIT-11 pozwalające pracownikom na dokonanie korekt ich własnych deklaracji za rok 2006, ponieważ ich dochód uzyskany z pracy na terenie Norwegii podlegał opodatkowaniu w Norwegii od pierwszego dnia ich pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy z dnia 24 maja 1977 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 ze zm.) z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, mogą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. umowy bez względu na postanowienia ustępu 1 wynagrodzenia, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie łącznie nie dłużej niż 183 dni podczas roku finansowego i
2. wynagrodzenia są wypłacane przez pracodawcę, który nie ma w tym drugim Państwie miejsca zamieszkania lub siedziby, oraz
3. wynagrodzenia nie są ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy, wynagrodzenia pracowników mających miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce, chyba że praca wykonywana jest na terytorium Norwegii.

Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracowników podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, czyli w Polsce, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule wyjątki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracowników podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Norwegii) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Polsce).

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka zawarła umowę ramową z kontrahentem norweskim wchodzącą w życie z dniem 1 stycznia 2006 r., która w praktyce już od początku 2006 r. była realizowana jako umowa o wynajem siły roboczej. Spółka w dalszym ciągu dysponowała personelem koordynującym w Norwegii, jednak projekty nie były realizowane pod jej kierownictwem. Obowiązki kierownicze oraz realizacja projektów zostały przejęte przez kontrahenta norweskiego. Odpowiedzialność i ryzyko w związku z produktem końcowym zostały przejęte przez kontrahenta norweskiego. Odpowiedzialność Spółki została ograniczona do zapewnienia wystarczającej liczby pracowników posiadających odpowiednie kwalifikacje i certyfikaty wymagane przez kontrahenta norweskiego. Kwoty płatności zależne były bezpośrednio od wydruków z systemu czasu pracy będącego w użyciu u kontrahenta norweskiego. W praktyce odbywało się to w następujący sposób: pracownicy rejestrowali czas pracy za pomocą kart elektronicznych. Następnie zleceniodawca tj. kontrahent norweski co miesiąc sporządzał i rozsyłał karty czasu pracy stanowiące podstawę faktur Spółki. Pracownicy otrzymywali wynagrodzenie w Polsce na podstawie tych samych kart czasu pracy. Należy tu podkreślić, że wszelkimi narzędziami, materiałami, odzieżą roboczą oraz pomieszczeniami dysponował zleceniodawca norweski.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż warunek określony w art. 15 ust. 2 lit. b umowy nie jest spełniony.

Warunek określony w tym przepisie umowy należy bowiem interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) - pkt 8 Komentarza do art. 15 - przyjmując, że pracodawca jest osobą mającą prawo do prowadzenia prac oraz ponoszącą związane z tym ryzyko i odpowiedzialność. Poza tym, w celu rozstrzygnięcia tej kwestii właściwe organy mogą odwołać się nie tylko do wymienionych wyżej wskazówek, lecz do szeregu przykładowo podanych niżej okoliczności umożliwiających ustalenie, iż rzeczywistym pracodawcą jest użytkownik siły roboczej (w przedmiotowej sprawie podmiot norweski), a nie zagraniczny pośrednik (w przedmiotowej sprawie Spółka) :

• wynajemca nie ponosi odpowiedzialności lub ryzyka związanego z wynikami pracy wykonywanej przez pracowników;
• na użytkowniku spoczywa obowiązek instruowania pracownika;
• prace są wykonywane w miejscu znajdującym się pod kontrolą i odpowiedzialnością użytkownika;
• wynagrodzenie wynajemcy oblicza się na podstawie czasu wykorzystanego na pracę lub na podstawie jakiegoś związku między tym wynagrodzeniem a płacą uzyskiwaną przez pracownika;
• narzędzia i materiały są dostarczane pracownikom przez użytkownika;
• liczbę i kwalifikacje pracowników określa nie tylko wynajemca.

W zaistniałym stanie faktycznym należy zatem uznać, iż w latach 2006-2007 wypłacający wynagrodzenie za pracę pracodawca ? w świetle umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ? ma siedzibę w Norwegii.

W konsekwencji więc, wynagrodzenie pracowników z tytułu pracy wykonywanej w Norwegii w latach 2006-2007, podlega opodatkowaniu ? od początku pobytu pracowników w Norwegii ? zarówno w Norwegii, jak i w Polsce.

Przy czym, w Norwegii opodatkowaniu podlega dochód z tytułu pracy tam wykonywanej, według przepisów prawa podatkowego tam obowiązujących. Jednocześnie, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 24 ust. 1 umowy jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub posiada majątek, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Norwegii, to Polska zwolni, stosownie do postanowień ustępu 2, taki dochód lub majątek spod opodatkowania, ale może przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby stosować stopę podatku, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód lub majątek nie podlegał takiemu zwolnieniu.

Ponadto, jak wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia, w związku z tym, iż w niniejszej sprawie ? według Spółki ? za faktycznego pracodawcę należało uznać kontrahenta norweskiego Spółka dokonała korekt informacji PIT-11 wystawionych za lata 2006-2007 dla wszystkich delegowanych pracowników. Ww. korekty polegały na wyłączeniu dochodu uzyskanego z pracy na terenie Norwegii ? niezależnie od okresu przebywania pracowników w tym kraju ? oraz wykazaniu tego dochodu w informacji dodatkowej o dochodzie osiągniętym za granicą.

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym w latach 2006-2007) w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych ? imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74.

Wzór informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11 został zamieszczony w załączniku nr 11 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. Nr 243, poz. 1760 ze zm.).

Mając na względzie powyższe, w informacjach (PIT-11) o dochodach oraz pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w latach 2006 i 2007 nie podlegały wykazaniu dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dane dotyczące wysokości tych przychodów płatnik powinien natomiast zawrzeć w odrębnej informacji (zaświadczeniu), którą przekazuje pracownikowi, bez względu na to, czy ma obowiązek wystawienia informacji PIT-11.

W konsekwencji też, w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku należało uznać za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie korygowania tych informacji w związku z wyłączeniem z nich dochodu pracowników z tytułu pracy wykonywanej w Norwegii, który podlegał zwolnieniu z opodatkowania w Polsce na podstawie umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.