Możliwość skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej (zakup roweru).

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Syn Wnioskodawczyni ma 17 lat i wrodzoną wadę serca. Jest po dwóch operacjach kardiochirurgicznych i ma znacznie ograniczoną wydolność fizyczną i współistniejące zaburzenia w zakresie narządu ruchu (wrodzona skolioza). Ww. choroby istotnie ograniczają sprawność fizyczną i możliwość lokomocji. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym w zakresie narządu ruchu i układu krążenia. W opinii leczących specjalistów wskazana jest systematyczna rehabilitacja ruchowa, aktywność fizyczna bez obciążenia układu krążenia i układu ruchu. Pomimo istniejących znacznych ograniczeń syn uczęszcza do szkoły publicznej (II klasa Liceum Ogólnokształcącego), uzyskuje zadowalające wyniki. Aktywnie uczestniczy w życiu szkoły, stara się podtrzymać aktywność fizyczną na dostępnym sobie poziomie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zakup roweru z elektrycznym wspomaganiem napędu podlega odliczeniu w ramach wydatków na cele, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawczyni uważa, że w oparciu o opinię lekarza prowadzącego zakup roweru z elektrycznym wspomaganiem napędu jest uzasadnionym sposobem rehabilitacji ruchowej i kardiologicznej syna, poprawy lokomocji oraz zapobieganiu postępu niepełnosprawności. W związku z tym powinien podlegać odliczeniu od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za ww. wydatki, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Stosownie do art. 26 ust. 7b ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku wydatków, o których mowa w ust. 7a pkt 7, 8 i 14, nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia w szczególności:

1. wskazać z imienia i nazwiska osoby, które opłacono w związku z pełnieniem przez nie funkcji przewodnika;
2. okazać certyfikat potwierdzający status psa asystującego;
3. okazać dokument potwierdzający zlecenie i odbycie niezbędnych zabiegów leczniczo-rehabilitacyjnych.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że syn Wnioskodawczyni ma 17 lat i wrodzoną wadę serca. Jest po dwóch operacjach kardiochirurgicznych i ma znacznie ograniczoną wydolność fizyczną i współistniejące zaburzenia w zakresie narządu ruchu (wrodzona skolioza). Ww. choroby istotnie ograniczają Jego sprawność fizyczną i możliwość lokomocji. Dziecko posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym w zakresie narządu ruchu i układu krążenia. W opinii leczących syna specjalistów wskazana jest systematyczna rehabilitacja ruchowa, aktywność fizyczna bez obciążenia układu krążenia i układu ruchu. Pomimo istniejących znacznych ograniczeń syn uczęszcza do szkoły publicznej (II klasa Liceum Ogólnokształcącego), uzyskuje zadowalające wyniki. Aktywnie uczestniczy w życiu szkoły, stara się podtrzymać aktywność fizyczną na dostępnym sobie poziomie.

W przedmiotowej sprawie, możliwość odliczenia od dochodu, a nie od podatku jak uważa Wnioskodawczyni, w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatków związanych z zakupem roweru z elektrycznym wspomaganiem napędu należy ocenić poprzez analizę powołanego wyżej przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uregulowań zawartych w tym przepisie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi mieć indywidualny charakter, być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz ułatwiać wykonywanie czynności życiowych, ograniczenie których wynika z zakresu niepełnosprawności.

Podkreślić przy tym należy, że określenie ?niezbędnych w rehabilitacji? oznacza, że ustawodawca zalicza do niego tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne - mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiających tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Zatem nie wystarczy tylko aby określony sprzęt ułatwiał osobie niepełnosprawnej wykonywanie czynności życiowych, ponieważ wymagane są jeszcze inne cechy, którymi winien się charakteryzować, aby mógł być odliczony. Powyższy pogląd jest uzasadniony, ponieważ ogranicza możliwość odliczenia jakiegokolwiek wydatku, nie posiadającego indywidualnych cech, przeznaczenia i niezbędnego w rehabilitacji.

Co prawda zakup roweru z elektrycznym wspomaganiem napędu może ułatwiać wykonywanie czynności życiowych jak np. posłużyć jako środek lokomocji w drodze do szkoły, co jest utrudnione z uwagi na problemy z wydolnością fizyczną i zaburzeniami narządu ruchu syna Wnioskodawczyni, tym niemniej, rower z elektrycznym wspomaganiem napędu jest dobrem powszechnego użytku, przeznaczonym dla wszystkich osób niezależnie od tego czy są osobami niepełnosprawnymi czy cieszącymi się dobrym zdrowiem. Z wniosku nie wynika, aby ten sprzęt (rower z elektrycznym wspomaganiem napędu) wyróżniał się jakimiś indywidualnymi cechami, przystosowaniami związanymi z rodzajem niepełnosprawności podatnika. Dlatego też rower ten nie spełnia kryteriów ?indywidualnego sprzętu? niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy i tym samym wydatek na jego zakup nie uprawnia do skorzystania z omawianej ulgi.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie" 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawą, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.