Czy częściowe lub całkowite umorzenie nieoprocentowanej bądź oprocentowanej pożyczki, wydatkowanej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania świadczeń finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest Zakładem Pracy Chronionej. W ramach tworzonego Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych została udzielona pracownikowi - jako pomoc indywidualna - nieoprocentowana pożyczka na zakup samochodu, który jest niezbędny w rehabilitacji i ułatwia wykonywanie czynności życiowych osobie niepełnosprawnej. Decyzja o przyznaniu pożyczki poparta jest dodatkowo indywidualnymi potrzebami osoby niepełnosprawnej., wynikającymi z posiadanego stopnia niepełnosprawności ? narządu ruchu. Pożyczka została wydatkowana, zgodnie z przeznaczeniem i częściowo spłacona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy częściowe lub całkowite umorzenie nieoprocentowanej bądź oprocentowanej pożyczki, wydatkowanej zgodnie z przeznaczeniem, finansowanej z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Spółki pomoc indywidualna przyznawana jest stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, uzasadniona sytuacją materialną lub losową i wykorzystywana na potrzeby związane z rehabilitacją. Może być udzielona jako pomoc bezzwrotna lub jako nieoprocentowana pożyczka (§ 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r.). Natomiast, jeśli pożyczka ta wykorzystana została zgodnie z przeznaczeniem to może być częściowo lub całkowicie umorzona (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia). Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków m.in. zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych są wolne od podatku dochodowego. Biorąc powyższe pod uwagę Spółka uważa, iż kwota umorzonej pożyczki nie stanowi przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Zakres zwolnionych od podatku dochodowego świadczeń, o których mowa w ww. przepisie, określa ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.).

Na podstawie art. 33 ust. 4 powołanej ustawy, środki funduszu rehabilitacji są przeznaczane na finansowanie rehabilitacji zawodowej, społecznej i leczniczej, w tym na indywidualne programy rehabilitacji osób niepełnosprawnych opracowywane przez powołane przez pracodawców komisje rehabilitacyjne oraz ubezpieczenie osób niepełnosprawnych, zgodnie z zakładowym regulaminem wykorzystania tych środków.

Definicje rehabilitacji oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej zawarte są w art. 7, 8 i 9 powołanej ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych.

Rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej (art. 7 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Natomiast rehabilitacja społeczna ma na celu umożliwianie osobom niepełnosprawnym uczestnictwa w życiu społecznym, a realizowana jest przede wszystkim przez:

1. wyrabianie zaradności osobistej i pobudzanie aktywności społecznej osoby niepełnosprawnej,
2. wyrabianie umiejętności samodzielnego wypełniania ról społecznych,
3. likwidację barier, w szczególności architektonicznych, urbanistycznych, transportowych. technicznych, w komunikowaniu się i dostępie do informacji,
4. kształtowanie w społeczeństwie właściwych postaw i zachowań sprzyjających integracji z osobami niepełnosprawnymi (art. 9 ust. 1 i 2).

Pod pojęciem rehabilitacji społecznej rozumie się różne działania pozwalające osobie niepełnosprawnej możliwie najlepiej uczestniczyć w życiu społeczności lokalnej i poza nią. Służy temu stwarzanie sytuacji umożliwiających udział w różnorodnych wydarzeniach społecznych i kulturalnych w roli odbiorcy i twórcy kultury w bliższym i dalszym środowisku, czy też sprzyjających poznawaniu bliskiego otoczenia, w tym instytucji, urzędów placówek kulturalnych, sklepów, punktów usługowych i innych, z których osoba niepełnosprawna będzie korzystała.

Rehabilitacja społeczna to również nauka współżycia i współdziałania w grupie, wyrabiania nawyków kulturalnego zachowania, kształtowania poczucia obowiązku i odpowiedzialności, przestrzegania dyscypliny, wdrażania do sumiennej i systematycznej pracy.

Szczegółowe zasady przyznawania osobom niepełnosprawnym przedmiotowych świadczeń z zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245, poz. 1810 ze zm.). W § 2 tegoż rozporządzenia ustawodawca enumeratywnie wymienia jakiego rodzaju wydatki mogą zostać sfinansowane ze środków ZFRON. Katalog tych wydatków jest katalogiem zamkniętym, wobec czego nie można go traktować rozszerzająco. Obejmuje on m.in. wydatki na pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, w tym wymieniony w pkt 11 lit. c) zakup środków transportu niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. Natomiast zgodnie z § 4 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia pomoc indywidualna, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11, może być udzielana jako pomoc bezzwrotna lub jako nieoprocentowana pożyczka. Nieoprocentowana pożyczka może być częściowo lub całkowicie umorzona w przypadku, gdy wykorzystana została zgodnie z przeznaczeniem.

Z analizy zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, iż Spółka jako Zakład Pracy Chronionej w ramach tworzonego Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych udzieliła w ramach pomocy indywidualnej nieoprocentowanej pożyczki na zakup samochodu.

Jeśli zatem częściowe lub całkowite umorzenie nieoprocentowanej lub oprocentowanej pożyczki finansowanej z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na zakup samochodu, stanowi w myśl odrębnych przepisów pomoc indywidualną dla osób niepełnosprawnych, o której mowa w § 2 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, to korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w momencie umorzenia po stronie pracownika nie powstanie przychód do opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.