Czy płatnik ma obowiązek uzyskiwać informacje od innych podmiotów (innych zakładów pracy lub związków (...)

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia dla potrzeb zwolnień przedmiotowych wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę (byłego pracodawcę) pracownikom, emerytom i rencistom.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Uniwersytet jako pracodawca i były pracodawca w oparciu o regulamin przyznawania świadczeń z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, ustawę z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), art. 157 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164, poz. 1365 ze zm.) oraz art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854) przyznaje świadczenia bezzwrotne w formie uzupełnienia kosztów wypoczynku indywidualnego, zapomóg losowych, dofinansowania kosztów działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej oraz innych świadczeń pracownikom Uczelni zatrudnionym w ramach stosunku pracy oraz emerytom i rencistom, z którymi łączył Uczelnię uprzednio stosunek pracy.

W przypadku pracowników Uczelni otrzymywane przez nich świadczenia rzeczowe i pieniężne mają związek z finansowaniem działalności socjalnej i są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wymienione zapomogi i świadczenia finansowane z ZFŚS a udzielane pracownikom stanowią w świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychód ze stosunku pracy, za który uważa się m.in. wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bez względu na źródło ich finansowania, natomiast w przypadku emerytów i rencistów, z którymi łączył uprzednio Uczelnię stosunek pracy, przychód (dochód) opodatkowany według zasad określonych w art. 30 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy. Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Uczelnia stosuje zwolnienie z podatku dochodowego do określonego w przepisie limitu, natomiast nadwyżkę ponad limit opodatkowuje. Uczelnia pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od wymienionych zapomóg i świadczeń w sytuacji, gdy suma przekazanych zapomóg lub świadczeń pracownikowi (emerytowi, renciście) przez Uczelnię przekracza w roku podatkowym podane w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ww. ustawy limity zwolnień. Tym samym Uczelnia nie monitoruje wysokości zapomóg oraz świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy a które pracownik, emeryt lub rencista może otrzymywać od innych podmiotów (zakładów pracy lub związków zawodowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Uczelnia ma obowiązek uzyskiwać informacje od innych podmiotów (innych zakładów pracy lub związków zawodowych) o wysokości udzielanych pracownikowi lub emerytowi i renciście, z którym łączył Uczelnię uprzednio stosunek pracy w roku podatkowym zapomóg i świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy o podatku od osób fizycznych lub żądać od świadczeniobiorcy (pracownika lub emeryta i rencisty) oświadczeń o otrzymanych przez niego w danym roku podatkowym zapomogach i świadczeniach, czy też na świadczeniobiorcy (pracowniku lub emerycie i renciście) ciąży obowiązek kontrolowania wysokości otrzymywanych w roku podatkowym zapomóg i świadczeń i opodatkowywania ich nadwyżki ponad limity wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ww. ustawy w zeznaniu podatkowym i poinformowania Uczelni o przyznaniu i wysokości świadczenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, jako podmiot udzielający zapomóg i świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zobowiązany pobierać zaliczkę na podatek dochodowy na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4 i art. 31 ww. ustawy jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez Uczelnię zapomóg lub świadczeń w danym roku podatkowym przekracza limity zwolnień, które wymienione są w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy.

W ocenie Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany do uzyskiwania informacji o otrzymanych przez pracownika lub emeryta i rencistę, zapomogach i świadczeniach wymienionych w tych przepisach, gdyż to na podatniku (pracowniku oraz emerycie i renciście) ciąży obowiązek kontrolowania wysokości świadczeń otrzymanych w danym roku podatkowym od innych podmiotów z tytułu zapomóg i innych świadczeń, wykazania ich w rocznym zeznaniu podatkowym oraz odprowadzenia podatku od nadwyżki ponad limit zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci ? do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79.

Z powołanego przepisu wynika, że ze zwolnienia z podatku dochodowego korzystają jedynie zapomogi wypłacone w przypadkach wskazanych w tym przepisie, do wysokości wyznaczonej kwotą 2.280 zł w danym roku podatkowym.

Natomiast przepis art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych świadczenia otrzymywane przez emerytów lub rencistów w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, w tym od związków zawodowych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

Z zacytowanego przepisu wynika, że aby świadczenie, bez względu na źródło finansowania, korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
  

• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy, oraz przez związki zawodowe,
  

• wartość świadczenia nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2 280 zł.
  

Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

• świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,
  

• świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
  

• są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
  

• ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przyznaje świadczenia bezzwrotne w formie uzupełnienia kosztów wypoczynku indywidualnego, zapomóg losowych, dofinansowania kosztów działalności kulturalno-oświatowej i sportowo-rekreacyjnej oraz innych świadczeń, pracownikom zatrudnionym w ramach stosunku pracy oraz emerytom i rencistom, z którymi łączył uprzednio z pracodawcą stosunek pracy.

W przypadku pracowników Wnioskodawcy otrzymywane przez nich świadczenia rzeczowe i pieniężne mają związek z finansowaniem działalności socjalnej i są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wnioskodawca pobiera zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od wymienionych zapomóg i świadczeń w sytuacji, gdy suma przekazanych zapomóg lub świadczeń pracownikowi (emerytowi, renciście) przekracza w roku podatkowym podane w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ww. ustawy limity zwolnień. Tym samym Wnioskodawca nie monitoruje wysokości zapomóg oraz świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy a które pracownik, emeryt lub rencista może otrzymywać od innych podmiotów (zakładów pracy lub związków zawodowych).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż przy spełnieniu warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 26, pkt 38 i pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacone przez Wnioskodawcę zapomogi oraz inne świadczenia korzystają z przedmiotowych zwolnień do wysokości określonych limitów, a co za tym idzie, na płatniku od kwot objętych zwolnieniem nie ciąży obowiązek poboru zaliczek lub zryczałtowanego podatku dochodowego.

Po przekroczeniu limitowanych kwot ww. świadczenia stanowią ? w przypadku pracownika Wnioskodawcy ? przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu wraz z innymi dochodami ze stosunku pracy. W związku z tym Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku emeryta lub rencisty ? nadwyżki ponad ustalony limit podlegają opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, tj. jako świadczenie otrzymane przez emeryta lub rencistę, w związku z łączącym go uprzednio z zakładem pracy stosunkiem pracy.

Ponadto mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, że limit zwolnienia określony w art. 21 ust. 1 pkt 26 w wysokości 2.280 zł dotyczący zapomóg oraz w art. 21 ust. 1 pkt 38 w kwocie 2.280 zł dotyczący świadczeń na rzecz emerytów i rencistów wypłacanych odpowiednio w danym roku podatkowym, w obu przypadkach jest jeden, niezależnie od tego od ilu podmiotów pracownik, emeryt lub rencista zapomogi lub świadczenia otrzymał. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują jednak na obowiązek gromadzenia przez płatnika informacji na temat wypłaconych pracownikom, emerytom lub rencistom zapomóg i świadczeń od innych podmiotów bądź też informowania go przez świadczeniobiorców o zaistnieniu takiej sytuacji.

Podobnie przy zwolnieniu określonym w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, limit ustalony przez ustawodawcę w kwocie 380 zł jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z zakładowych funduszy świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego w ilu zakładach dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Przy czym ustawodawca nie nałożył na podmiot wypłacający świadczenia z funduszy wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spełniające warunki do zastosowania zwolnienia, obowiązku monitorowania czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym od innego świadczeniodawcy kwotę świadczenia w wysokości przekraczającej limit 380 zł. Również brak jest przepisu, który zobowiązywałby pracownika do złożenia oświadczenia pracodawcy, z którego wynikałoby, że pracownik wykorzystał już kwotę limitowanego zwolnienia.

Tym samym podmiot wypłacający zapomogi i świadczenia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zobowiązany, zgodnie z brzmieniem tych przepisów, opodatkować wypłacone świadczenia (nadwyżki ponad kwoty odpowiednio 2.280 zł i 380 zł) jedynie w sytuacji, gdy suma przekazanych przez tenże podmiot świadczeń przekroczy wskazane limity. Natomiast obowiązkiem pracownika (emeryta, rencisty) jest kontrolować wysokość otrzymanych w roku podatkowym zapomóg i świadczeń i ich nadwyżkę opodatkować w zeznaniu podatkowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.