Zwolnienie z opodatkowania diet wypłacanych kierowcom z tytułu podróży zagranicznych.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych kierowcom z tytułu podróży zagranicznych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest nowo powstałą firmą transportową, która zamierza zajmować się wykonywaniem przewozów krajowych (w pierwszej kolejności) i międzynarodowych (jako działalność dodatkowa) towarów i zatrudnić osoby fizyczne, mające stosowne uprawnienia zawodowe, na stanowisku kierowcy lub kierowcy transportu krajowego. Kierowcy będą zatrudnieni na podstawie umów o pracę jako ?kierowcy transportu krajowego?, w których miejscem pracy będzie wskazane całe terytorium Polski. Ich wyjazdy krajowe nie będą wymagały polecenia służbowego pracodawcy, natomiast wyjazdy międzynarodowe będą się odbywały zawsze na podstawie takiego polecenia oraz stosownej delegacji.

Wyjazdy międzynarodowe będą miały miejsce tylko wówczas, jeżeli klient poleci dowóz towaru za granicę do oznaczonej lokalizacji.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może naliczać ? zgodnie z odrębnymi przepisami ? diety z tytułu podróży służbowych, kierowcom od każdego wyjazdu służbowego zagranicznego oraz czy od naliczonych diet, jako płatnik zwolniona jest z obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy ? do wysokości określonej w przepisach...

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowią przepisy prawa podatkowego dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłacanych kierowcom z tytułu podróży zagranicznych. W pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Spółki, jeżeli wskazanym w umowie miejscem pracy jest całe terytorium Polski, to kierowca transportu krajowego ? dokonując przewozów na terytorium Polski jako wskazanego w umowie o pracę miejsca pracy, w wykonywaniu zwykłych obowiązków pracowniczych ? nie jest w podróży służbowej. Inaczej jest, jeżeli kierowca ten dokonuje przewozu za granicę, a obszar poza terytorium Polski nie jest wskazany jako miejsce jego pracy. Przebywa on wówczas w podróży służbowej, a za okres tej podróży należą się mu diety zwolnione od podatku. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że jako płatnik nie jest obowiązany od takich diet pobierać zaliczki na podatek dochodowy, ponieważ zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika ? do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, o ile pracownicy będą odbywali podróż służbową.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Powyższe zwolnienie od podatku obejmuje zatem diety i inne świadczenia otrzymane przez pracownika za czas podróży służbowej, do wysokości określonej w odrębnych przepisach.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, jest m. in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 r. ze zm.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, Spółka jest nowo powstałą firmą transportową, która zamierza zatrudnić pracowników, na stanowisku kierowcy. Kierowcy będą zatrudnieni na podstawie umów o pracę jako ?kierowcy transportu krajowego?, w których jako miejsce pracy będzie wskazane całe terytorium Polski. Ich wyjazdy krajowe nie będą wymagały polecenia służbowego pracodawcy, natomiast wyjazdy międzynarodowe będą się odbywały zawsze na podstawie takiego polecenia oraz stosownej delegacji.

Definicja podróży służbowej została zawarta w art. 77⁵ § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), który stanowi, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Podróżą służbową jest zatem taki wyjazd, który odbywa się na polecenie pracodawcy i jest związany ze świadczeniem pracy poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy.

Zasady ustalania należności z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju dla pracowników sfery budżetowej regulują wymienione przepisy wykonawcze Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2002 r. Natomiast przepis art. 77⁵ § 3 Kodeksu pracy daje pozostałym pracodawcom działającym w sferze pozabudżetowej możliwość dowolnego ustalania wysokości należności z tytułu podróży służbowych pracowników (w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania).

W myśl art. 77⁵ § 4 Kodeksu pracy ustalona przez pracodawcę wysokość diety za dobę podróży służbowej na obszarze kraju lub poza jego granicami nie może być jednak niższa od wysokości diety ustalonej dla pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej. W przypadku braku uregulowania przez pracodawcę kwestii zwrotu należności z tytułu podróży służbowej pracowników w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania, umowie o pracę w myśl art. 77⁵ § 5 Kodeksu pracy pracownikowi przysługują należności na pokrycie kosztów podróży w wysokości przewidzianej dla pracowników sfery budżetowej.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że powołane zwolnienie podatkowe odnosi się do świadczeń otrzymywanych w związku z odbywaniem przez pracownika podróży służbowej. Oznacza to, iż zwolnienie przysługuje wyłącznie pod warunkiem, że pracownik będzie odbywał podróż służbową w rozumieniu cytowanych przepisów Kodeksu pracy. Pojęcie ?podróż służbowa pracownika? jak wskazano powyżej należy do zakresu prawa pracy ? art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy, co w konsekwencji skutkuje tym, iż ocenie przez tutejszy organ nie podlega kwestia dotycząca obowiązku, czy zasadności wypłacania przez Wnioskodawcę diet i innych należności za czas podróży osób zatrudnionych na stanowisku kierowcy.

Jeśli zatem wykonywanie przez pracowników pracy, która polegała będzie na stałym przemieszczaniu się, jest podróżą służbową w rozumieniu art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy i pracownicy mogą z tego tytułu otrzymywać diety i inne należności, to świadczenia te będą korzystały ze zwolnienia w granicach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.