Skutki podatkowe podziału majątku wspólnego małżonków.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych podziału majątku wspólnego małżonków.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działając na podstawie prawomocnego orzeczenia rozwodu z dnia 26 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wraz z byłą żoną dokonali w dniu 30 grudnia 2013 r. notarialnego podziału majątku wspólnego, na który składało się mieszkanie zakupione w 2007 r. z kredytu zaciągniętego w banku. Podziału majątku wspólnego dokonano, w ten sposób, że Wnioskodawca został właścicielem mieszkania bez obowiązku spłaty na rzecz byłej żony. Jednocześnie Wnioskodawca złożył zobowiązanie o zwolnieniu byłej żony z obowiązku spłaty kredytu oraz dokonania wszelkich czynności zmierzających do uzyskania zgody banku na przejęcie przez Niego kredytu.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy dokonany podział majątku w ten sposób, że Wnioskodawca został jedynym właścicielem nieruchomości bez obowiązku spłaty na rzecz byłej żony nie rodzi skutków podatkowych na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 8 i 9), a jeżeli tak to na jakich zasadach i w jaki sposób należy ustalić podstawę opodatkowania?

Wnioskodawca wskazuje, że w wyniku podziału został jedynym właścicielem nieruchomości bez obowiązku spłaty na rzecz byłej żony. W związku z tym uważa, że Jego majątek się powiększył, a tym samym osiągnął w roku podatkowym przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem od osób fizycznych. Jednakże mając na uwadze, że właścicielem nieruchomości został na podstawie notarialnej umowy podziału majątku wspólnego działając na podstawie prawomocnego orzeczenia o rozwodzie, oraz że stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się jej przepisów do przychodów z tytułu podziału majątku wspólnego w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawca uważa, że podział dokonany w przedstawiony sposób nie spowodował powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu, a co za tym idzie nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie stosunków majątkowych w małżeństwie zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

Na podstawie art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńską umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie wspólności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek ubezwłasnowolnienia lub ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Zniesienie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału majątku.

Zgodnie z art. 1037 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. 2014 r. poz. 121) w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w wyniku podziału majątku małżeńskiego został jedynym właścicielem mieszkania bez obowiązku spłaty na rzecz byłej żony. Jednocześnie Wnioskodawca złożył zobowiązanie o zwolnieniu byłej żony z obowiązku spłaty kredytu oraz dokonania wszelkich czynności zmierzających do uzyskania zgody banku na przejęcie przeze Niego kredytu.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, że wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej.

Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymanych przez jednego z tytułu podziału majątku. Wobec powyższego, w związku z otrzymaniem w wyniku podziału majątku wspólnego, na wyłączną własność lokalu mieszkalnego bez obowiązku spłaty na rzecz byłej żony, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego. Przy czym, co należy podkreślić przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają w tym przypadku zastosowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ?Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.