Czy w przedstawionej sytuacji przysługuje Pani za 2011 r. i 2012 r. odliczenie z tytułu ulgi prorodzinnej?

21.5.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zmianami ) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2013 r. (data wpływu 21 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem złożonym w dniu 13 maja 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie tzw. ulgi prorodzinnej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 10 maja 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wychowuje Pani niepełnosprawną, pełnoletnią córkę (ur. 13 grudnia 1986 r.), która posiada orzeczenie z ZUS o całkowitej niezdolności do pracy. W 2011 r. córka uzyskała dochód z tytułu renty rodzinnej po ojcu w wysokości 8.981 zł, oraz dodatek pielęgnacyjny w wysokości 1.836 zł, natomiast w 2012 r. uzyskała dochód z tytułu renty socjalnej w wysokości 3.520 zł, oraz dodatek pielęgnacyjny w wysokości 1.836 zł. W maju 2011 r. córka zawarła związek małżeński, ale cały czas mieszka Pani z córką i nią się opiekuje. Mąż córki od 2012 r. odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym i do chwili obecnej nie pomaga finansowo. W dniu 11 kwietnia 2013 r. córka uzyskała rozwód. Opiekuje się Pani cały czas córką, pomaga Jej w chorobie, wozi na wszelkiego rodzaju zabiegi, wizyty lekarskie, ponosi koszty Jej utrzymania i leczenia. Od 12 lat otrzymuje Pani wcześniejszą emeryturę EWK, która przysługuje osobom opiekującym się dziećmi wymagającymi stałej opieki. Z tytułu emerytury odprowadziła Pani do urzędu skarbowego podatek w wysokości 1.388 zł ? za 2011 r. i 1.547 zł za 2012 r.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionej sytuacji przysługuje Pani za 2011 r. i 2012 r. odliczenie z tytułu ulgi prorodzinnej?

Uważa Pani, iż w przedstawionej sytuacji przysługuje Pani odliczenie z tytułu ulgi na dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską,
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
wstąpiło w związek małżeński.

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka,
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 powołanej ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,

do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

- w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zgodnie z wolą ustawodawcy odliczenie z tytułu wychowywania dziecka nie przysługuje, w sytuacji, gdy dziecko wstąpiło w związek małżeński. Fakt, że od maja 2011 r. oraz w 2012 r. opiekowała się Pani i utrzymywała niepełnosprawną zamężną córkę, której przysługiwał zasiłek pielęgnacyjny i w 2012r. renta socjalna nie jest warunkiem wystarczającym aby móc odliczyć ulgę prorodzinną

Zgodnie natomiast z powołanym art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do dokonania odliczenia kwoty wskazanej w ust. 2, tego przepisu przysługuje m.in. podatnikom utrzymującym pełnoletnie dzieci w związku z wykonywaniem przez nich ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego.

Stosownie do art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012 , poz. 788 ze zmianami), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zgodnie z art. 133 § 2 ww. ustawy poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku.

W orzecznictwie został utrwalony pogląd, że kwestia niedostatku osoby uprawnionej do alimentacji musi być oceniana w sposób zindywidualizowany, poprzez porównanie czy posiadane przez nią środki są wystarczające na pokrycie życiowych i zdrowotnych potrzeb niezbędnych w jej sytuacji.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Z treści wniosku wynika, że wychowuje Pani niepełnosprawną, pełnoletnią córkę (ur. 13 grudnia 1986 r.), która posiada orzeczenie z ZUS o całkowitej niezdolności do pracy. W 2011 r. córka uzyskała dochód z tytułu renty rodzinnej po ojcu w wysokości 8.981 zł, oraz dodatek pielęgnacyjny w wysokości 1.836 zł, natomiast w 2012 r. uzyskała dochód z tytułu renty socjalnej w wysokości 3.520 zł, oraz dodatek pielęgnacyjny w wysokości 1.836 zł. W maju 2011 r. córka zawarła związek małżeński, ale cały czas mieszka Pani z córką i nią się opiekuje. Mąż córki od 2012 r. odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym i do chwili obecnej nie pomaga finansowo. W dniu 11 kwietnia 2013 r. córka uzyskała rozwód. Opiekuje się Pani cały czas córką, pomaga Jej w chorobie, wozi na wszelkiego rodzaju zabiegi, wizyty lekarskie, ponosi koszty Jej utrzymania i leczenia. Od 12 lat otrzymuje Pani wcześniejszą emeryturę ?EWK?, która przysługuje osobom opiekującym się dziećmi wymagającymi stałej opieki. Z tytułu emerytury odprowadziła Pani do urzędu skarbowego podatek w wysokości 1.388 zł ? za 2011 r. i 1.547 zł za 2012 r.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawione okoliczności oraz stan faktyczny i prawny sprawy należy stwierdzić, że nie może Pani odliczyć ulgi prorodzinnej za okres od maja do grudnia 2011 r. oraz za 2012 r. z uwagi na istnienie przesłanki wykluczającej zastosowanie tej ulgi, wskazanej w art. 27f ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy, tj. wstąpienie córki w związek małżeński.

Natomiast, jeżeli faktycznie utrzymywała Pani niepełnosprawną córkę w związku z wykonywaniem przez Panią ciążącego na Niej obowiązku alimentacyjnego, to wówczas przysługiwało Pani uprawnienie do dokonania odliczenia od podatku za okres od stycznia do kwietnia 2011 r. kwoty stanowiącej 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym utrzymywała Pani córkę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.