Opodatkowanie umorzenia należności z tytułu nieopłaconych postojów w strefie płatnego parkowania.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania umorzenia należności z tytułu nieopłaconych postojów w strefie płatnego parkowania.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 4 maja 2010 r. wezwano do jego uzupełnienia. Braki wykazane w wezwaniu uzupełniono w dniu 17 maja 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pismem z dnia 8 grudnia 2006 r. umorzono Panu opłatę w wysokości 250 zł za postój samochodu w strefie płatnego parkowania. Dodatkowo do kwoty tej, pomimo jego opłacenia, doliczono koszt upomnienia. Zdarzenie, którego dotyczyło przedmiotowe umorzenie, miało miejsce w 2006 r. W związku z umorzeniem Gmina przesłała Panu informację o przychodach z innych źródeł PIT-8C za 2009 r. Jako podstawę prawną ustalenia zobowiązania podatkowego podano art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do przedmiotowego umorzenia nie miały zastosowania przepisy Ordynacji podatkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy umorzenie należności za opłaty dodatkowe, powstałe z braku opłat za parkowanie samochodu w strefie płatnego parkowania, skutkuje ustaleniem zobowiązania podatkowego na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie daje podstaw do ustalenia zobowiązania podatkowego od umorzonych dodatkowych opłat za postój w strefie płatnego parkowania. Opłatę tę Wnioskodawca traktuje jako karę, niebędącą dochodem, który podlegałby opodatkowaniu (tym bardziej opłacone koszty upomnienia). Gdyby jednak, wg. Wnioskodawcy, sposób postępowania Gminy był prawnie zasadny, to ustalenie zobowiązania winno dotyczyć należności za brak opłaty, czyli ceny biletu postojowego, a nie doliczonych kar, które w chwili umorzenia sprawy stały się bezprzedmiotowe. Natomiast zaliczenie do podstawy opodatkowania kosztów upomnienia Wnioskodawca uważa za bezprawne, z uwagi na uiszczenie tej należności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania ?w szczególności?, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Jednak otwarta formuła tego przepisu nie oznacza, iż pojęcie przychodów z innych źródeł ma nieograniczony zakres obejmujący wszelkie relacje mogące zachodzić pomiędzy podmiotami, w tym wszelkie formy rezygnacji z wierzytelności przysługujących jednemu z podmiotów wobec drugiego.

Umorzenie osobie fizycznej opłat dodatkowych za brak opłat za parkowanie samochodu w strefie płatnego parkowania, przez wierzyciela ? jednostkę samorządu terytorialnego, jest konsekwencją jednostronnego władczego rozstrzygnięcia organu o rezygnacji z przypadających mu należności, w związku z czym nie stanowi dla adresata takiego rozstrzygnięcia zdarzenia, które sprawia, iż z tego tytułu powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wartość tak umorzonych opłat nie stanowi bowiem przysporzenia majątkowego u dłużnika, gdyż nie noszą one znamion umorzenia wierzytelności wynikających z czynności cywilnoprawnych, które w momencie umorzenia tracą swój zwrotny charakter i stają się trwałym przysporzeniem majątkowym dłużnika. Sytuacja ta jest odmienna od cywilnoprawnego zwolnienia z długu, które następuje na podstawie oświadczenia woli (umowy) wierzyciela o zwolnieniu i dłużnika o przyjęciu tego zwolnienia. Nie sposób zatem rozpatrywać przedmiotowego umorzenia w kategoriach przysporzenia majątkowego i traktować go jako otrzymanie nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż umorzenie opłat dodatkowych za brak opłat za parkowanie samochodu w strefie płatnego parkowania nie stanowi przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.