Czy kwoty wypłacane osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, nierezydentowi posiadającemu (...)

Czy kwoty wypłacane osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, nierezydentowi posiadającemu certyfikat rezydencji Księstwa Monako, tytułem zawartej umowy na wykorzystanie wizerunku powinny być traktowane jako przychody z praw majątkowych i w związku z powyższym na Spółce nie ciąży obowiązek potrącania 20% zryczałtowanego podatku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia wypłaconego nierezydentowi tytułem umowy na wykorzystanie wizerunku - jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 11 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia wypłaconego nierezydentowi tytułem umowy na wykorzystanie wizerunku.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.


Spółka prowadzi działalność deweloperską. Obecnie realizuje projekt budowy budynku mieszkalnego z częścią usługową. W związku z rozpoczętym procesem przedsprzedaży budowanych lokali oraz planowaną intensyfikacją działań marketingowych, Spółka zawarła umowę ze znanym polskim sportowcem na wykorzystanie w działaniach reklamowych jego prywatnego wizerunku. Osoba fizyczna ? Wykonawca, nie prowadząca działalności gospodarczej, z którą Spółka podpisała umowę, jest rezydentem Księstwa Monako. Celem zawartej umowy jest wykorzystanie w działaniach marketingowych (promocyjnych, reklamowych) wizerunku osoby znanego sportowca celem zachęcenia potencjalnych klientów do kupna oferowanych do sprzedaży lokali. Zgodnie z umową wizerunek sportowca może być wykorzystywany w materiałach reklamowych związanych z realizowanym projektem: w prasie, w formie reklam zewnętrznych (banery), w Internecie, w formie ulotek i broszur reklamowych. Wizerunek Wykonawcy umowy będzie utrwalony na następujących nośnikach: zapis video, fotografia cyfrowa, fotografia analogowa.

Jednocześnie Wykonawca umowy wyraził zgodę na umieszczenie powyższych materiałów reklamowych w prowadzonej przez Wykonawcę galerii sztuki.

Strony umowy uzgodniły, że wynagrodzenie przysługujące za wykorzystanie wizerunku Wykonawcy płatne będzie w czterech równych ratach na zagraniczny rachunek bankowy.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy kwoty wypłacane osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, nierezydentowi posiadającemu certyfikat rezydencji Księstwa Monako, tytułem zawartej umowy na wykorzystanie wizerunku powinny być traktowane jako przychody z praw majątkowych i w związku z powyższym na Spółce nie ciąży obowiązek potrącania 20% zryczałtowanego podatku...


Zdaniem Wnioskodawcy wynagrodzenie za wykorzystanie wizerunku znanej osoby jest przychodem związanym z dysponowaniem dobrem osobistym. Prawa osobiste jako takie nie mogą stanowić przedmiotu obrotu cywilnoprawnego.

Przy dysponowaniu wizerunkiem mamy do czynienia ze szczególnym uprawnieniem majątkowym o względnym charakterze, które dzięki zezwoleniu osoby uprawnionej uzyskuje podmiot korzystający z wizerunku.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest odrębnej definicji praw majątkowych, dlatego też ? w kontekście art. 18 ? powinny być one postrzegane z uwzględnieniem sposobu ich rozumienia na gruncie prawa cywilnego. Art. 44 k.c. stwierdza, iż mieniem jest własność i inne prawa majątkowe.


W doktrynie prawa cywilnego prawa majątkowe dzielone są na dwie podstawowe grupy:


  1. prawa bezwzględne, skuteczne erga omnes, przysługujące z mocy określonego przepisu ustawy (np. art. 1 i art. 17 ustawy z 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ? odnośnie do majątkowych praw autorskich) oraz
  2. prawa względne, skuteczne między stronami danego stosunku prawnego, z reguły umownego, występujące zasadniczo w postaci różnego rodzaju wierzytelności, np. wynikających z zawartych umów licencyjnych w zakresie prawa autorskiego.


Uznanie, że majątkowe prawa względne nie mieszczą się w kategorii źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych równałoby się konieczności potraktowania ich jako przychodów z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 powyższej ustawy), co wobec przykładowego wskazania ich rodzajów w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydaje się trudne do przyjęcia.

Wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie jest wynagrodzeniem za korzystanie z praw autorskich lub rozporządzanie nimi. Prawo do wizerunku jest kategorią odrębną. Wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku nie może być traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z artystycznego wykonania, bowiem osoba, której wizerunek jest wykorzystywany, nie jest traktowana jako artysta wykonawca.

Przychody osiągane przez osobę fizyczną, z tytułu wykorzystania jej wizerunku nie są też wyszczególnione w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można też zaliczyć ich do przychodów z tytułów świadczeń o podobnym charakterze wymienionych w powyższym artykule.

Przychody te nie mieszczą się także w kategoriach wyszczególnionych w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w przychodach z działalności wykonywanej osobiście.

Wynagrodzenie za korzystanie z wizerunku powinno być ? zdaniem Wnioskodawcy ? na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych traktowane jako szczególny przypadek przychodu z praw majątkowych. W związku z powyższym dokonywane wypłaty na podstawie zawartej umowy na wykorzystanie wizerunku z rezydentem Księstwa Monako należy traktować jako przychody z praw majątkowych, a co za tym idzie od dokonywanych wypłat nie powinien być pobierany zryczałtowany podatek w wysokości 20%. W związku z powyższym także art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będzie miał zastosowania.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).


W myśl art. 3 ust. 2b tej samej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:


  1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
  2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
  3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
  4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.


Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie natomiast do art. 4a wyżej powołanej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jak wynika z art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wymienione wyżej wyłączenie w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania, a zatem dochody uzyskane z udostępniania własnego wizerunku podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 powołanej wyżej ustawy źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście. Na mocy art. 13 pkt 2 cytowanej ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Przepis art. 11 ust. 1 stanowi natomiast, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powołanych wyżej przepisów w przypadku rezydenta podatkowego Księstwa Monako, o którym mowa we wniosku, przychodem będą kwoty otrzymane przez niego z tytułu wynagrodzenia za korzystanie z wizerunku.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Powyższy przepis na mocy art. 29 ust. 2 ww. ustawy, stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Polska nie zawarła z Księstwem Monako umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawne stwierdzić zatem należy, iż wynagrodzenie uzyskiwane od Spółki przez rezydenta podatkowego Księstwa Monako tytułem udostępnienia wizerunku podlega opodatkowaniu w Polsce jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W konsekwencji, Spółka dokonując wypłaty należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osobie fizycznej mającej miejsce zamieszkania w kraju, z którym Polski nie łączy umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, ma obowiązek potrącić od wypłaconych z tego tytułu dochodów zryczałtowany podatek w wysokości 20% tych przychodów.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika