Czy przysługuje prawo skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku (...)

14.8.2013

Czy przysługuje prawo skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2013 r. (data wpływu 14 maja 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2013 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania ulgi meldunkowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania ulgi meldunkowej.

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1983 Wnioskodawca nabył w spadku ¼ nieruchomości, dziedzicząc po swoich dziadkach. W dniu 15 września 2002 r. zmarła Halina Klara W. - matka Wnioskodawcy, natomiast Bogumił Jan W. - ojciec zmarł 25 listopada 2008 r. Dziedzicząc po swoich rodzicach Wnioskodawca nabył kolejny udział wynoszący 1/4 część w tej nieruchomości. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 6 października 2010 r. o stwierdzeniu nabycia spadku, spadek po Halinie Klarze W. nabyli mąż Jan Bogumił W., synowie Mirosław Ryszard W. i Mariusz Jarosław W. (Wnioskodawca) w 1/3 każdy z nich. Ponadto Sąd postanowił w ww. sprawie, że spadek po Janie Bogumile W. otrzymają na podstawie ustawy synowie Mirosław Ryszard W. i Mariusz Jarosław W. w 1/2 - każdy z nich. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 18 lutego 2011 r. o zniesienie współwłasności i dział spadku nastąpił podział zabudowanej nieruchomości wspólnej poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i przyznanie w wyniku zniesienia współwłasności i działu spadku po Halinie Klarze W. i Janie Bogumile W. na wyłączną własność Wnioskodawcy lokalu mieszkalnego nr 2a o powierzchni mieszkalnej 54 m² oraz 9,50 m² powierzchni pomieszczeń przynależnych, lokalu mieszkalnego nr 2b o powierzchni mieszkalnej 51,40 m² i powierzchni przynależących 4,60 m² oraz lokalu mieszkalnego nr 3 o powierzchni mieszkalnej 41,04 m² i pomieszczeń przynależących 28,61 m².

Wyżej wymienione mieszkania służą wyłącznie do użytku Wnioskodawcy. Dla każdego z tych mieszkań została założona odrębna księga wieczysta. Wnioskodawca podaje, że dział spadku był ekwiwalentny w naturze bez obowiązku spłat i dopłat. W wyniku działu spadku nie nabył składników majątkowych przekraczających udział w spadku, rzeczy wspólnej. Wnioskodawca nadmienia, że w lokalu nr 3 nie był zameldowany na pobyt stały przez okres 12 miesięcy. Zameldowany od urodzenia, tj. od 25 sierpnia 1964 r. do chwili obecnej był jedynie w mieszkaniu nr 2a, które znajduje się w tym samym budynku. Łączna powierzchnia mieszkalna tego budynku, w którym mieści się mieszkanie nr 3 wynosi 325,35 m². Lokal ten został wyodrębniony w wyniku inwentaryzacji budynku mieszkalnego przeprowadzonej w 2010 r.

Sprzedaż lokalu mieszkalnego nr 3 nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 3 Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego?

Wnioskodawca uważa, że ponieważ jest zameldowany w budynku, w którym znajduje się lokal mieszkalny, mający być przedmiotem sprzedaży dłużej niż pięć lat, nie powinien płacić podatku dochodowego, gdyż obejmuje go ?ulga meldunkowa?.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,
innych rzeczy,

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż dla oceny skutków podatkowych planowanej sprzedaży istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości lub prawa.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w roku 1983 Wnioskodawca nabył w spadku ¼ nieruchomości, dziedzicząc po swoich dziadkach. W dniu 15 września 2002 r. zmarła Halina Klara W. - matka Wnioskodawcy, natomiast Bogumił Jan W. - ojciec zmarł 25 listopada 2008 r. Dziedzicząc po swoich rodzicach Wnioskodawca nabył kolejny udział wynoszący 1/4 część w tej nieruchomości. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 6 października 2010 r. o stwierdzeniu nabycia spadku, spadek po Halinie Klarze W. nabyli mąż Jan Bogumił W., synowie Mirosław Ryszard W. i Mariusz Jarosław W. (Wnioskodawca) w 1/3 każdy z nich. Ponadto Sąd postanowił w ww. sprawie, że spadek po Janie Bogumile W. otrzymają na podstawie ustawy synowie Mirosław Ryszard W. i Mariusz Jarosław W. w 1/2 - każdy z nich. Na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego Wydział I Cywilny z dnia 18 lutego 2011 r. o zniesienie współwłasności i dział spadku nastąpił podział zabudowanej nieruchomości wspólnej poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i przyznanie w wyniku zniesienia współwłasności i działu spadku po Halinie Klarze W. i Janie Bogumile W. na wyłączną własność Wnioskodawcy lokalu mieszkalnego nr 2a o powierzchni mieszkalnej 54 m² oraz 9,50 m² powierzchni pomieszczeń przynależnych, lokalu mieszkalnego nr 2b o powierzchni mieszkalnej 51,40 m² i powierzchni przynależących 4,60 m² oraz lokalu mieszkalnego nr 3 o powierzchni mieszkalnej 41,04 m² i pomieszczeń przynależących 28,61 m².

Sprzedaż lokalu mieszkalnego nr 3 nie nastąpi w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r.

? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Istotna dla podatku dochodowego z punktu widzenia ustalenia daty nabycia nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będących przedmiotem spadku jest zatem data śmierci spadkodawcy. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego, Jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów niniejszego tytułu.

Powyższe oznacza, że do momentu dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom, a w rezultacie dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadły poszczególnym spadkobiercom.

Dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców (art. 1037 § 1 ustawy).

Współwłasność natomiast jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Może dojść do niego w dwóch trybach: umownym, kiedy to współwłaściciele osiągają porozumienie co do faktu zniesienia współwłasności oraz sądowym następującym w wyniku postanowienia sądu. W Kodeksie cywilnym wyróżniono natomiast trzy sposoby zniesienia współwłasności:

podział fizyczny rzeczy wspólnej (podział polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej części rzeczy, np. wyodrębnienie lokali, w przypadku gdy przedmiotem tej czynności cywilnoprawnej jest budynek mieszkalny),
przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli,
sprzedaż rzeczy wspólnej zwana podziałem cywilnym.

Kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu mogą stanowić odrębne nieruchomości. Pod pojęciem samodzielny lokal mieszkalny należy rozumieć wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne (art. 2 ust. 2 ustawy). Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność, przy czym umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego, a do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej (ust. 2).

Zniesienie współwłasności (dział spadku) nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w udziale jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej (spadku) i odbył się bez spłat i dopłat.

W przypadku, natomiast gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności (dział spadku) jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, która po dokonanym podziale przekracza udział jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w wyniku zniesienia współwłasności oraz działu spadku nastąpił podział zabudowanej nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i przyznanie na wyłączną własność Wnioskodawcy trzech lokali mieszkalnych. Dział spadku był ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszyły mu spłaty i dopłaty. W wyniku działu spadku nie nabył składników majątkowych przekraczających udział w spadku, rzeczy wspólnej.

W konsekwencji powyższego, wskazać należy, że dla celów podatku dochodowego ww. czynności zniesienia współwłasności oraz działu spadku dokonane w 2011 r. nie stanowiły nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Dokonując zatem oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że sprzedaż lokalu mieszkalnego nr 3 w części odpowiadającej udziałowi w nieruchomości nabytemu w 1983 r. w spadku po dziadkach oraz w 2002 r. w spadku po matce dla Wnioskodawcy nie będzie stanowiła źródła przychodu z uwagi na to, że upłynął okres pięcioletni od momentu nabycia tego udziału i tym samym nie będzie skutkowała obowiązkiem uiszczenia podatku dochodowego.

Natomiast uzyskany przychód w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku po zmarłym w 2008 r. ojcu będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1, 4 i 5 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ? w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. ? podatek od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podatek ten płatny jest w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych art. 22 ust. 6e ww. ustawy.

Jednakże stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy ? w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. - wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a) - d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Zaznaczyć należy, iż na mocy art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14 dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Jak wynika z powołanych przepisów, warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy, jest zameldowanie podatnika w zbywanym budynku lub lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy podatkowej wyraźnie wiąże przedmiotowe zwolnienie z faktem zameldowania w sprzedawanym budynku lub lokalu, a zatem wymaga, by podatnik był zameldowany w lokalu, który zbywa. Jeżeli w systemie prawa cywilnego lokale te są traktowane jako samodzielne, położone pod innymi adresami ? to w taki sam sposób muszą być traktowane na gruncie prawa podatkowego.

Oznacza to mianowicie, iż między lokalem mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, który podlega zbyciu, a lokalem w którym podatnik był zameldowany na pobyt stały przez wymagany okres 12 miesięcy musi zachodzić tożsamość faktyczna i prawna.

Taka tożsamość przedmiotowa w sensie prawnym nie zachodzi jednak pomiędzy lokalem, w którym Wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały przez okres przekraczający 12 miesięcy, a lokalem, który ma być przedmiotem sprzedaży.

O spełnieniu przesłanki do przedmiotowego zwolnienia nie może stanowić natomiast fakt zameldowania w innym lokalu znajdującym się budynku, z którego lokale nabyte przez Wnioskodawcę zostały wyodrębnione.

Skoro zatem nie został spełniony wymagany przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunek dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy w lokalu mieszkalnym nr 3, będącym przedmiotem sprzedaży Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Podkreślić należy, że zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 tej ustawy. ?Ulga meldunkowa? podobnie jak wszystkie ulgi i zwolnienia jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania wynikającej z art. 84 Konstytucji RP stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Uwzględniając powyższe, dochód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego nr 3, w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w drodze spadku po zmarłym w 2008 r. ojcu podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń