Czy w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracodawca (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia do ?odprawy? wypłaconej na podstawie ugody sądowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W maju 2011 r. otrzymał Pan wypowiedzenie umowy o pracę z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia do dnia 31 sierpnia 2011 r., bez obowiązku świadczenia pracy. W trakcie trwania okresu wypowiedzenia, w dniu 16 sierpnia 2011 r. rozwiązano z Panem umowę o pracę w trybie art. 52 Kodeksu pracy, tj. bez wypowiedzenia, z winy pracownika. Od powyższego rozwiązania umowy o pracę odwołał się Pan do Sądu Pracy, żądając zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę oraz odszkodowania zgodnie z art. 56 Kodeksu pracy. W dniu 19 grudnia 2011 r. zawarta została ugoda sądowa, na mocy której były pracodawca zmienił tryb rozwiązania z Panem umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2011 r. za porozumieniem stron oraz zobowiązał się do wypłacenia należnego Panu wynagrodzenia za pracę za okres od 16 sierpnia 2011 r. do 31 sierpnia 2011 r., jak również do wypłacenia ?odprawy?. Zgodnie z postanowieniami ww. ugody sądowej, były pracodawca wypłacił Panu: należne wynagrodzenie po potrąceniu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz należny podatek od osób fizycznych i kwotę ?odprawy? po potrąceniu podatku od osób fizycznych.

Wskazuje Pan, że nazwana w ugodzie sądowej ?odprawą? dodatkowa kwota jest niczym innym jak odszkodowaniem, o które wnosił do Sądu Pracy. Kwota ta została wynegocjowana przez strony z udziałem Sądu, nie wynika ona z żadnych przepisów, a w szczególności z zapisów art. 36 Kodeksu pracy oraz ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracodawca postąpił prawidłowo, pobierając podatek od kwoty wypłaconej Panu ?odprawy??

Pana zdaniem, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od kwoty odszkodowania - nazwanej nieprawidłowo w ugodzie sądowej ?odprawą? ? został pobrany nienależnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pana w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 przytoczonej ustawy źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast na mocy art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyte w tym przepisie sformułowanie ?w szczególności? oznacza, iż przepis zawiera tylko przykładowe wyliczenie przychodów, ze stosunku pracy, za które uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne dokonane przez pracodawcę.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe;

Powołane uregulowania wskazują jednoznacznie, iż nie wszystkie odszkodowania otrzymane przez osoby fizyczne wolne są od podatku dochodowego. Ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie ww. przepisu korzystają jedynie te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w maju 2011 r. otrzymał Pan wypowiedzenie umowy o pracę z trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia do dnia 31 sierpnia 2011 r., bez obowiązku świadczenia pracy. W trakcie trwania okresu wypowiedzenia, w dniu 16 sierpnia 2011 r. rozwiązano z Panem umowę o pracę w trybie art. 52 Kodeksu pracy, tj. bez wypowiedzenia, z winy pracownika. Od powyższego rozwiązania umowy o pracę odwołał się Pan do Sądu Pracy, żądając zmiany sposobu rozwiązania umowy o pracę oraz odszkodowania zgodnie z art. 56 Kodeksu pracy. W dniu 19 grudnia 2011 r. zawarta została ugoda sądowa, na mocy której były pracodawca zmienił tryb rozwiązania z Panem umowy o pracę z dniem 31 sierpnia 2011 r. za porozumieniem stron oraz zobowiązał się do wypłacenia należnego Panu wynagrodzenia za pracę za okres od 16 sierpnia 2011 r. do 31 sierpnia 2011 r., jak również do wypłacenia ?odprawy?. Zgodnie z postanowieniami ww. ugody sądowej, były pracodawca wypłacił Panu: należne wynagrodzenie po potrąceniu składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz należny podatek od osób fizycznych i kwotę ?odprawy? po potrąceniu podatku od osób fizycznych. Ponadto stwierdził Pan, że wypłacona na podstawie ugody sądowej ?odprawa? stanowi w istocie odszkodowanie, o zasądzenie którego wnosił do Sądu Pracy, a ponadto jego wysokość została wynegocjowana przez strony z udziałem Sądu i nie wynika z żadnych przepisów, a w szczególności z zapisów art. 36 Kodeksu pracy oraz ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W świetle powyższego, nawet zatem w sytuacji, gdy świadczenie wskazane we wniosku ma charakter odszkodowawczy, nie sposób uznać, iż korzysta ono ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak bowiem wyjaśniono powyżej, na podstawie tego przepisu ze zwolnienia korzystają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia ? za wyjątkiem wskazanych w lit. a)-g) ust. 1 pkt 3 tegoż artykułu ? których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Podkreślić także należy, iż wskazany we wniosku art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy, stanowi wyjątek wyłączający możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego, jednakże nie ma on znaczenia dla przedmiotowej sprawy, bowiem świadczenie którego dotyczy złożony wniosek nie zostało otrzymane na podstawie umowy lub ugody innej niż ugoda sądowa.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku oraz powołany wyżej stan prawny stwierdzić zatem należy, iż otrzymane przez Pana świadczenie nie spełnia przesłanek uregulowanych w analizowanym przepisie, bowiem nie wynika ono z żadnych przepisów, w tym w szczególności z zapisów art. 36 Kodeksu pracy oraz ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników i w konsekwencji otrzymana przez Pana kwota nie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego nie można zgodzić się z Pana twierdzeniem, że w świetle powołanych przepisów podatek przez płatnika został pobrany nienależnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.