1. Czy odszkodowanie uzyskane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (jako całość) jest zwolnione w Polsce (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 13 września 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania otrzymanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W lutym 2001 r. wyjechał Pan do Stanów Zjednoczonych Ameryki z zamiarem stałego pobytu. Od 2001 r. nie uzyskiwał Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żadnych przychodów (z umów o pracę lub umów cywilnoprawnych), jednakże był ujęty w ramach zeznania rocznego wspólnie z małżonką. W czerwcu 2006 r. do Stanów Zjednoczonych Ameryki wyjechała również Pana małżonka. Od momentu wyjazdu, Pana ośrodek życiowy pod względem gospodarczym został przeniesiony do Stanów Zjednoczonych Ameryki. W 2006 r. uległ Pan wypadkowi przy pracy podjętej na terenie Stanów Zjednoczonych, przez co obecnie jest sparaliżowany i porusza się za pomocą wózka inwalidzkiego. Był Pan objęty grupowym ubezpieczeniem u byłego pracodawcy. W związku z wypadkiem przy pracy, w lipcu 2006 r. zawarł Pan wraz z małżonką przed notariuszem publicznym porozumienie z podmiotami, przeciwko którym wystąpił Pan z roszczeniem o odszkodowanie (tj. byłym pracodawcą, podwykonawcą i właścicielem nieruchomości na której doszło do wypadku), co do wysokości odszkodowania oraz sposobu jego zapłaty. Porozumienie to zostało zaakceptowane przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy. Kwestia odszkodowania została uregulowana w ten sposób, iż Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy zobowiązał się do zapłaty jednorazowej kwoty włącznie z wynagrodzeniem i należnościami adwokatów, a ponadto wyraził zgodę aby trzy firmy ubezpieczeniowe wypłacały miesięcznie określoną kwotę na życie, co łącznie stanowi część odszkodowania ujętą kwotowo. Jedna firma ubezpieczeniowa jest zobowiązana do wypłaty na Pana rzecz comiesięcznej kwoty na życie, przez okres 30 lat, druga firma przez okres 20 lat, a trzecia przez okres 10 lat. Strony w porozumieniu potwierdziły, że uzgodnione kwoty łącznie stanowią odszkodowanie z tytułu uszkodzenia fizycznego ciała (suma wypłacona jednorazowo przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy oraz rozłożone w czasie wypłaty, które są i będą wypłacane przez trzy firmy ubezpieczeniowe składają się na całe odszkodowanie). W październiku 2009 r. wraz z małżonką zawarł Pan ugodę przed Sądem Najwyższym o wycofaniu powództwa z podmiotami, które zostały pozwane w procesie. Ugoda ta nie zawierała kwoty odszkodowania oraz sposobu jej zapłaty na Pana rzecz. Do końca 2009 r. wypłacono Panu odszkodowanie przyznane przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy, a firmy ubezpieczeniowe wypłaciły miesięczne kwoty. Kwota wypłacona przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy oraz comiesięczne kwoty wypłacane przez firmy ubezpieczeniowe były i nadal są przelewane na rachunek w banku amerykańskim. W marcu 2010 r. wrócił Pan wraz z małżonką do Polski.

W przesłanym uzupełnieniu wskazał Pan, iż kwota odszkodowania - na którą składa się część jednorazowo wypłacona przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy, oraz część kwot wypłacanych co miesiąc (rent dożywotnich) - została wypłacona, w okresie kiedy posiadał Pan miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych Ameryki, stosownie do ugody finansowej zawartej pomiędzy stronami sporu o odszkodowanie.

Ponadto wskazał Pan, że otrzymywane co miesiąc kwoty w ramach porządku prawnego Stanów Zjednoczonych Ameryki stanowią integralną część przyznanego odszkodowania, jednakże mając na uwadze odmienne uregulowania polskiego prawa, w Pana ocenie na gruncie polskich przepisów byłoby możliwym uznanie tychże kwot za rentę.

Wobec powyższego zadano następujące pytania.

1. Czy odszkodowanie uzyskane w Stanach Zjednoczonych Ameryki (jako całość) jest zwolnione w Polsce z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy odszkodowanie wypłacone przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy w ramach odszkodowania uzyskanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji kiedy Wnioskodawca zamieszkiwał w Stanach Zjednoczonych Ameryki...
3. Czy uzyskane miesięcznie kwoty do końca 2009 r. wypłacone w ramach odszkodowania uzyskanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji kiedy Wnioskodawca zamieszkiwał w Stanach Zjednoczonych Ameryki...
4. Czy miesięczne kwoty które podatnik będzie otrzymywać w ramach przyznanego w Stanach Zjednoczonych Ameryki odszkodowania będą zwolnione w Polsce z podatku dochodowego od osób fizycznych, w sytuacji gdy Wnioskodawca ma obecnie miejsce zamieszkania w Polsce...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, drugie i trzecie w zakresie przedstawionego stanu faktycznego dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek w zakresie przedstawionego pytania czwartego zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie jakie zostało przyznane w Stanach Zjednoczonych Ameryki jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę, która:

1. posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca podkreśla, że wyjechał do Stanów Zjednoczonych Ameryki w lutym 2001 r., natomiast powrócił do Polski w marcu 2010 r. W okresie tym nie przebywał w Polsce. Jego centrum życiowe zostało przeniesione do Stanów Zjednoczonych Ameryki zarówno pod względem gospodarczym jak i życiowym (przyjazd małżonki w czerwcu 2006 r.). Wnioskodawca przebywał w Stanach Zjednoczonych Ameryki z zamiarem stałego pobytu, jednakże wypadek jakiemu uległ w dłuższej perspektywie czasowej spowodował, iż podjął decyzję o powrocie do Polski. Wskazuje, iż co prawda był ujmowany w zeznaniu rocznym małżonków składanym w Polsce, z racji tego, że między małżonkami istnieje wspólność ustawowa, ale nie przedstawiał w nich żadnych dochodów stanowiących podstawę do opodatkowania (nie uzyskiwał żadnych dochodów z umów o pracę czy umów cywilnoprawnych). Zgodnie z art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z zawartą między Polską i Stanami Zjednoczonymi Ameryki, osoba mająca miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie może być opodatkowana przez drugie umawiające się państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego umawiającego się państwa i tylko z tytułu takiego dochodu.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że odszkodowanie zostało przyznane ze względu na poniesione obrażenia zdrowotne w skutek wypadku i zostało uznane przed sądem w formie ugody sadowej (ugoda o wycofaniu powództwa). Co prawda nie zawiera ona kwoty oraz sposobu zapłaty odszkodowania ale jest konsekwencją zawartej ugody pomiędzy stronami z lipca 2009 r. Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przyznane odszkodowanie jako całość jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce. Przepis ten nie wymaga dla zwolnienia, by odszkodowanie takie było wypłacane na podstawie polskich przepisów.

Abstrahując od powyższego, Wnioskodawca uważa, że przyznane odszkodowanie jest zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy, albowiem zostało wypłacone w części przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy oraz jest wypłacane przez trzy firmy ubezpieczeniowe.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że wypłaty jakie zostały wypłacone do końca 2009 r., kiedy jeszcze posiadał miejsce zamieszkania w Stanach Zjednoczonych Ameryki, są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 3c ustawy, ponieważ na gruncie polskich przepisów wskazane wypłaty należy uznać jako rentę. Przepis ten posługuje się pojęciem rent otrzymanych na podstawie przepisów prawa cywilnego, jednakże nie wskazuje, ze chodzi tu o przepisy polskiego prawa cywilnego, tj. kodeksu cywilnego. Wnioskodawca uważa, że wypełnia dyspozycję tego przepisu, w zakresie poniesionego uszczerbku na zdrowiu ponieważ jest sparaliżowany i porusza się na wózku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej nie podlegania opodatkowaniu otrzymanego odszkodowania, za nieprawidłowe - w części dotyczącej zastosowania zwolnień przedmiotowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 4a ww. ustawy, art. 3 ust. 1 i ust. 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.

Art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

W myśl art. 4 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki z dnia 8 października 1974 r. o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r., Nr 31 poz. 178), jeżeli w znaczeniu artykułu 3, ustępu 1, punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

1. będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ona stale zamieszkuje. Jeżeli ona stale zamieszkuje w obydwu Umawiających się Państwach lub nie zamieszkuje w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym jej związki osobiste i majątkowe są ściślejsze (ośrodek powiązań osobistych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym z Umawiających się Państw znajduje się ośrodek jej powiązań osobistych, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, w którym ona zazwyczaj przebywa,
3. jeżeli ona zazwyczaj przebywa w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa w żadnym z Umawiających się Państw, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem.

Definicja ?osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie? odnosi się zatem bezpośrednio do określenia ?miejsca zamieszkania? przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie 'miejsca zamieszkania' nie zostało zdefiniowane. Zatem do tego dnia zastosowanie ma definicja zawarta w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Stosownie do tego przepisu, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa lub nie w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w danej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obwiązującym od 1 stycznia 2007 r. wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem ?lub?, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika 'lub' w sformułowaniu 'centrum interesów osobistych lub gospodarczych' dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może w takiej sytuacji podlegać opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Powyższe kryteria stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W stanie faktycznym wskazano, iż Wnioskodawca w lutym 2001 r.

wyjechał do Stanów Zjednoczonych Ameryki z zamiarem stałego pobytu. Od 2001 r. nie uzyskiwał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej żadnych przychodów (z umów o pracę lub umów cywilnoprawnych), jednakże był ujęty w ramach zeznania rocznego wspólnie z małżonką. W czerwcu 2006 r. do Stanów Zjednoczonych Ameryki również wyjechała małżonka Wnioskodawcy. Od momentu wyjazdu, ośrodek życiowy Wnioskodawcy pod względem gospodarczym został przeniesiony do Stanów Zjednoczonych Ameryki. W 2006 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi przy pracy podjętej na terenie Stanów Zjednoczonych, przez co obecnie jest sparaliżowany i porusza się za pomocą wózka inwalidzkiego. Był objęty grupowym ubezpieczeniem u byłego pracodawcy. W związku z wypadkiem przy pracy, w lipcu 2006 r. Wnioskodawca zawarł wraz z małżonką przed notariuszem publicznym porozumienie z podmiotami, przeciwko którym wystąpił z roszczeniem o odszkodowanie (tj. byłym pracodawcą, podwykonawcą i właścicielem nieruchomości na której doszło do wypadku), co do wysokości odszkodowania oraz sposobu jego zapłaty. Kwestia odszkodowania została uregulowana w ten sposób, iż Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy zobowiązał się do zapłaty jednorazowej kwoty włącznie z wynagrodzeniem i należnościami adwokatów, a ponadto wyraził zgodę aby trzy firmy ubezpieczeniowe wypłacały określoną kwotę na życie, co łącznie stanowi część odszkodowania ujętą kwotowo. Strony w porozumieniu potwierdziły, że uzgodnione kwoty łącznie stanowią odszkodowanie z tytułu uszkodzenia fizycznego ciała (suma wypłacona jednorazowo przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy oraz rozłożone w czasie wypłaty, które są i będą wypłacane przez trzy firmy ubezpieczeniowe składają się na całe odszkodowanie). Do końca 2009 r. wypłacono Panu odszkodowanie przyznane przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy, a firmy ubezpieczeniowe wypłacały miesięczne kwoty. Kwota wypłacona przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy oraz comiesięczne kwoty wypłacane przez firmy ubezpieczeniowe były i nadal są przelewane na rachunek w banku amerykańskim. W marcu 2010 r. wrócił Pan wraz z małżonką do Polski.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy więc stwierdzić, iż w sytuacji gdy w związku z wyjazdem do Stanów Zjednoczonych Ameryki Wnioskodawca przeniósł tam swoje centrum interesów osobistych i gospodarczych, wówczas w okresie którego dotyczy zapytanie, tj. w okresie w którym wypłacane były kolejne części odszkodowania związane z wypadkiem do którego doszło w 2006 r., aż do momentu powrotu wraz z małżonką do Polski w marcu 2010 r. Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych Ameryki, w związku z czym, w tym okresie stosownie do art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce ciążył na Wnioskodawcy ograniczony obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego uznać należy, że uzyskane przez Wnioskodawcę odszkodowanie, tj. zarówno kwota wypłacona przez Stanowy Fundusz Ubezpieczeniowy oraz comiesięczne kwoty wypłacane przez firmy ubezpieczeniowe, otrzymywane w okresie, w którym Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki nie podlegało w Polsce opodatkowaniu.

W związku z powyższym - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - do odszkodowania otrzymanego w okresie, w którym Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki nie miały zastosowania wskazane we wniosku zwolnienia przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3b, pkt 3c, pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też w tym zakresie stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo wskazać należy, iż przedmiotem interpretacji indywidualnej, była zgodnie z treścią wniosku, wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania otrzymywanego odszkodowania, niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o sposobie opodatkowania otrzymywanych przez Wnioskodawcę wynagrodzeń w Stanach Zjednoczonych Ameryki, jak również prawidłowości składanych przez Wnioskodawcę zeznań podatkowych.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.