Zwolnienie z opodatkowania świadczeń sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2010 r. (data wpływu 12 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 października 2010 r. (data wpływu 12 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników wyjazd na kabaret, który odbędzie się w dniu 31 lipca 2010 r. Całość kosztów związanych z wyjazdem tj. bilety wstępu oraz przejazd autokarem sfinansowane zostaną ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wraz z pracownikami w wyjeździe uczestniczyć mogą członkowie rodzin pracowników (dzieci, małżonek) uprawnieni zgodnie z obowiązującym w jednostce regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu.

Ponadto koszty wyjazdu na kabaret zostały udokumentowane dwiema fakturami. Jedna wystawiona została za bilety, które otrzymali pracownicy, druga za przewóz wynajętym autokarem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zarówno koszt biletów wstępu jak i przejazdu autokarem należy przypisać do przychodu pracownika i opodatkować w całości jako jego przychód...
2. Jak należy rozliczyć koszty związane z wynajęciem autokaru na planowany wyjazd, czy jeśli na kabaret pojedzie pracownik z uprawnionym członkiem rodziny (dziecko, małżonek) koszt wyjazdu w całości jest przychodem pracowniczym...

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno koszt biletów wstępu na kabaret jak i przejazdu autokarem finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych mieszczące się w limicie 380 zł na pracownika nie stanowią przychodu opodatkowanego. Koszty wyjazdu na kabaret powyżej 380 zł podlegają opodatkowaniu. W przypadku, gdy z wyjazdu skorzystają członkowie rodziny pracownika, koszty przypadające na członka rodziny należy doliczyć do przychodu pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienia poszczególne źródła przychodów podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Jak wynika z zacytowanego przepisu skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

• świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,
• świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej określonej w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
• źródłem finansowania są w całości środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
• wartość świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Zatem z ww. zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym (np. bilety do kina, teatru, wstępu na kabaret, karnety na basen, paczki świąteczne itp.), a także otrzymane przez pracownika świadczenia pieniężne. Podkreślić należy przy tym, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zorganizował dla swoich pracowników wyjazd na kabaret w dniu 31 lipca 2010 r. Całość kosztów związanych z wyjazdem tj. bilety wstępu oraz przejazd autokarem sfinansowane zostaną ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wraz z pracownikami w wyjeździe uczestniczyć mogą członkowie rodzin pracowników (dzieci, małżonek) uprawnieni zgodnie z obowiązującym w jednostce regulaminem Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych do korzystania ze świadczeń socjalnych finansowanych z Funduszu. Koszty wyjazdu na kabaret zostały udokumentowane dwiema fakturami: jedna wystawiona została za bilety, które otrzymali pracownicy, druga za przewóz wynajętym autokarem.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że wartość przejazdu na kabaret, zorganizowanego i w całości sfinansowanego przez Wnioskodawcę z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie jest świadczeniem rzeczowym. Przedmiotem świadczenia jest usługa, a nie rzecz (świadczenie o charakterze materialnym). W związku z tym, świadczenie w postaci przejazdu na kabaret, nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wartość takiego świadczenia stanowi dla pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychód ze stosunku pracy.

Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że przejazd autokarem finansowany jest z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, dlatego też sfinansowanie powinno być imiennie skierowane do osób uprawnionych do korzystania ze środków tego funduszu. Tym samym możliwa jest indywidualizacja wartości świadczeń z których mogą korzystać pracownicy Wnioskodawcy, jak również członkowie ich rodzin.

Zatem pracownikom należy ustalić przychód zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy według cen zakupu danej usługi tj. kosztów wynajęcia autokaru, sfinansowanego z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W sytuacji przedstawionej we wniosku w celu obliczenia przychodu przypadającego na konkretnego uczestnika z tytułu przejazdu na kabaret należy kwotę wynikającą z wystawionej faktury podzielić przez liczbę osób biorących udział w wyjeździe.

Należy przy tym zauważyć, iż w przypadku gdy z tej usługi korzystają również członkowie rodziny pracownika to jej wartość stanowi przychód tego pracownika. Gdyby bowiem nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, to członkowie rodziny pracownika nie otrzymaliby od tego pracodawcy świadczeń. Tym samym wartość tychże świadczeń, jako że świadczenia te mają źródło w stosunku pracy, należy zaliczyć do przychodu pracownika.

Wyjaśnienia wymaga również, że wartość świadczeń rzeczowych (np. bilety wstępu na kabaret) i świadczeń pieniężnych przyznanych pracownikowi, jak również członkom jego rodziny, w związku z finansowaniem działalności socjalnej, podlega sumowaniu w roku podatkowym. W sytuacji, gdy wystąpi nadwyżka powyżej limitowanej kwoty, wówczas różnicę wraz z innymi świadczeniami nie objętymi przedmiotowym zwolnieniem należy zaliczyć do przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu, odprowadzić od nich zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wykazać w informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy.

Reasumując, zwolnieniu z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają tylko, sfinansowane w całości z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, świadczenia w postaci biletów wstępu na kabaret do wysokości 380 zł, przypadające na poszczególnego pracownika w danym roku podatkowym. Natomiast koszty poniesione w związku z przejazdem pracownika (czy też członków jego rodziny), a także ewentualna nadwyżka powyżej kwoty 380 zł z tytułu opłaty za wstęp na kabaret, nie korzystają z omawianego zwolnienia - stanowią przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.