Czy przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 11, w związku z poniesieniem opisanych we (...)

Czy przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 11, w związku z poniesieniem opisanych we wniosku kosztów, winien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu ? 26 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży lokalu mieszkalnego ? jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 23 sierpnia 2010 r. wpłynął do Naczelnika Urzędu Skarbowego w T. Pana wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Pismem z dnia 25 sierpnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w T. ? działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego ? przekazał ww. podanie Dyrektorowi Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu.

Wniosek uzupełniono w dniu 27 października 2010 r.


W przedmiotowym wniosku oraz w piśmie uzupełniającym przedstawiono następujący stan faktyczny.


Pana matka zmarła w dniu 4 marca 1952 r. i w związku z tym, iż spadkobiercy byli wówczas małoletni (Pan miał wtedy 12 lat), dopiero w dniu 2 marca 1959 r. sąd wydał postanowienie, w którym stwierdzono, że nabył Pan udział w spadku wynoszący 1/3 części w masie spadkowej, na którą składał się udział wynoszący #189; części w nieruchomości położonej w T. przy ul. K.

Natomiast w dniu 23 maja 1984 r. zmarł Pana ojciec, po którym odziedziczył udział wynoszący 3/28 części w masie spadkowej, na którą składał się również udział wynoszący #189; części w ww. nieruchomości, co zostało stwierdzone w wydanym przez sąd w dniu 16 stycznia 1985 r. postanowieniu.

Zatem z tytułu nabycia spadku po rodzicach stał się Pan właścicielem udziału wynoszącego 222/1008 części w opisanej we wniosku nieruchomości.

Z kolei we wrześniu 2004 r. Pana brat wystąpił do sądu z pozwem o zniesienie współwłasności, w związku z czym sąd postanowieniem z dnia 28 listopada 2007 r. (które uprawomocniło się w dniu 9 kwietnia 2008 r.) wyodrębnił z ww. nieruchomości samodzielne lokale (ustanawiając dla każdego z nich prawo odrębnej własności) i zniósł współwłasność w ten sposób, że Panu na własność przypadło kilka lokali, w tym lokal mieszkalny nr 11.

Jednocześnie sąd zobowiązał Pana do spłaty na rzecz innych współwłaścicieli w kwocie 138 400 zł 32 gr, natomiast Pan tytułem spłaty otrzymał kwotę 244 zł 53 gr. Oprócz tego poniósł Pan koszty sądowe łącznie na kwotę 6 288 zł 28 gr (w tym 2 043 zł 95 gr w formie zaliczek na biegłych). Zatem łączne koszty wyniosły 144 444 zł 07 gr (138 400 zł 32 gr + 6 288 zł 28 gr - 244 zł 53 gr). Jak Pan wskazał faktyczne koszty byłyby znacznie wyższe, bowiem ustanowiony przez Niego w procesie o zniesienie współwłasności pełnomocnik nie czynił tego za darmo, tym bardziej w sytuacji kiedy biegła oszacowała wartość całej nieruchomości (nie licząc wcześniej wydzielonych lokali) na kwotę ponad 3,6 mln zł.

W wyniku zniesienia współwłasności ? co wynika z pisma uzupełniającego ? Pana udział w opisanej we wniosku nieruchomości zwiększył się w ujęciu procentowym z 22,02% do 24,67%, czyli o 2,65%.

W dniu 13 sierpnia 2010 r. na podstawie aktu notarialnego sprzedał Pan lokal mieszkalny nr 11, w którym ustalono, że cena będzie uregulowana w trzech równych ratach, tj. pierwsza ? płatna przy sporządzeniu ww. aktu, druga ? do dnia 31 sierpnia 2011 r. i trzecia ? do dnia 31 sierpnia 2012 r.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy przychód z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 11, w związku z poniesieniem opisanych we wniosku kosztów, winien podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...


Pana zdaniem, nie powinien być opodatkowany z tytułu sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego, gdyż stanowi on 4,82% nieruchomości, zaś za zwiększenie swojego udziału o 2,65% poniósł wysokie koszty. Nadmienił Pan, że dla dokonania tak wysokich spłat musiał wydać ze swoich oszczędności kwotę ok. 50 000 zł oraz pożyczyć (w formie nieoprocentowanych pożyczek) od syna łącznie 95 000 zł. W Pana opinii, rzekomy dochód ze sprzedaży jedynie zniwelował stary jakie poniósł przy porządkowaniu spraw majątkowych, tj. powstałych w związku ze spłatami współwłaścicieli.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pana w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.


Stosownie do treści przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


Zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:


  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,


  • jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.


Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dla zastosowania zasad opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data jej nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. ? Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, iż dniem nabycia przez wnioskodawcę spadku jest data śmierci każdego ze spadkodawców. Natomiast postanowienie Sądu o nabyciu spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Natomiast współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z nimi każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. W wyniku podziału fizycznego powstają nowe rzeczy. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w udziale jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu musi być traktowany w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego.

Kwestie zaś ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), gdzie ustawodawca w przepisie art. 2 ust. 1 ustawy stwierdza, iż samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu mogą stanowić odrębne nieruchomości. Pod pojęciem samodzielny lokal mieszkalny należy rozumieć wydzieloną trwałymi ścianami w obrębie budynku izbę lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne (art. 2 ust. 2 ustawy). Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność, przy czym umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego, a do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej (ust. 2). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy omawiana umowa powinna określać w szczególności: 1) rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych, 2) wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w nieruchomości wspólnej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż nabyte przez Pana w 2007 r. w drodze zniesienia współwłasności lokale mieszkalne, w tym sprzedany lokal nr 11, należy traktować w kategorii przysporzenia, ponieważ przypadający Panu udział uległ powiększeniu.

W związku z tym skutki prawnopodatkowe opisanej we wniosku sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 11 należy wobec Pana odnosić do uzyskanego w ten sposób przychodu w części odpowiadającej udziałom nabytym w 1952 r. i 1984 r. w drodze spadków po zmarłej matce i zmarłym ojcu oraz do przychodu w części odpowiadającej nadwyżce ponad udział w nieruchomości posiadany przed dokonaniem w 2007 r. zniesienia współwłasności.

Oznacza to, iż dokonując oceny skutków prawnych przedstawionego w sprawie zdarzenia przyszłego należy wskazać, że przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałom nabytym w 1952 r. i 1984 r.

w drodze spadków po zmarłej matce i zmarłym ojcu nie będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do dnia sprzedaży upłynęło już 5 lat. Natomiast przychód ze sprzedaży ww. lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej nadwyżce ponad udział w nieruchomości posiadany przed dokonaniem w 2007 r. zniesienia współwłasności, będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Podatek ten należy wykazać w zeznaniu podatkowym na druku PIT-36.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kosztem odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo ? skutkowy.

Zgodnie z ujętą w przepisie art. 535 Kodeksu cywilnego definicją sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Istotnym dla ustalenia kwoty przychodu jest określenie ? pomimo tego, że w związku z dokonaną sprzedażą cenę rozłożono na raty ? dopuszczalnej formy, w jakiej zapłata ceny sprzedaży może nastąpić. W tej materii orzecznictwo sądów administracyjnych jest jednoznaczne. Zgodnie z nim wyrażona w cenie wartość jest przychodem i to bez względu na to czy i w jakiej formie cena ta została zapłacona. Może to nastąpić m.in. poprzez zwolnienie sprzedającego z długu bądź potrącenie wymagalnych wierzytelności. Dla wystąpienia przychodu wystarczy samo zawarcie umowy sprzedaży, która musi określać cenę z mocy art. 535 Kodeksu cywilnego. Przychód z tego źródła zdefiniowany jest w przytoczonym art. 19 ust. 1 ustawy, wedle którego przychodem jest wartość nieruchomości wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszonej o koszty odpłatnego zbycia, a zatem bez znaczenia dla celów podatkowych jest okoliczność, czy cena ta została zapłacona, gdyż obowiązek podatkowy powstaje w dacie zawarcia umowy.

Natomiast do przychodów z tego źródła nie stosuje się art. 11 ww. ustawy, w myśl którego przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń..

Reasumując, przychód z tytułu zbycia prawa własności do lokalu mieszkalnego nr 11 stanowi cena sprzedaży określona w zawartej w formie aktu notarialnego umowie sprzedaży (w części odpowiadającej nadwyżce ponad udział w nieruchomości posiadany przed dokonaniem w 2007 r. zniesienia współwłasności) niezależnie od tego czy jej zapłata została rozłożona na raty.

W myśl art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Przy czym zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.


Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).


Do kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, zgodnie z art. 22 ust. 6c ww. ustawy zaliczane są m.in.:


  • udokumentowane koszty nabycia,
  • udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości.


Z opisu przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż nabył Pan kilka lokali mieszkalnych, w tym zbyty lokal nr 11, w wyniku zniesienia współwłasności w zamian za spłatę na rzecz dotychczasowych współwłaścicieli.

W związku z powyższym poniesiony wydatek stanowi koszt nabycia ww. lokali mieszkalnych. W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że nie cała kwota spłaty może stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 11, ponieważ kwota ta stanowi koszt nabycia kilku ww. lokali. Do kosztów uzyskania przychodu ze zbycia lokalu nr 11 można zaliczyć tylko tę część z określonej wyżej kwoty, która przypada proporcjonalnie na tenże lokal. Natomiast do kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy również zaliczyć poniesione przez Pana w toku postępowania o zniesienie współwłasności koszty sądowe, jednakże w części odpowiadającej nadwyżce ponad udział w nieruchomości posiadany przed dokonaniem w 2007 r. zniesienia współwłasności.

Wobec tego spłata dotychczasowych współwłaścicieli oraz koszty sądowe w ustalonych powyżej częściach mogą stanowić koszty nabycia przedmiotowego prawa, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały one udokumentowane.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania poniesionego wydatku celem jego kwalifikacji do ww. kosztów nabycia. Kwestia wydatkowania powinna być dla celów podatkowych udokumentowana rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, w tym również może być udokumentowana dowodami w postaci rachunków, faktur, umów oraz innych dowodów zasługujących na wiarę, potwierdzających jednakże faktyczne wydatkowanie.

Niemniej jednak ocena przedstawionych przez podatnika dowodów na okoliczność poniesienia wydatków kwalifikujących się do określonych w art. 22 ust. 6c ustawy kosztów nabycia może podlegać szczegółowej weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego, co pozostaje poza kompetencjami tutejszego organu, który wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego mającego na celu np. wykazanie zasadności czy też prawidłowości udokumentowania poniesionych wydatków.


Reasumując:


  • przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej udziałom nabytym w 1952 r. i 1984 r. w drodze spadków po zmarłej matce i zmarłym ojcu nie będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy, gdyż od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie do sprzedaży w 2010 r. upłynęło już 5 lat;
  • dochód uzyskany przez Pana z odpłatnego zbycia prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego, w części odpowiadającej nadwyżce ponad udział w nieruchomości posiadany przed dokonaniem w 2007 r. zniesienia współwłasności, stanowiący różnicę pomiędzy ww. przychodem a udokumentowanymi kosztami nabycia, powiększonymi o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość lokalu mieszkalnego i były poczynione w czasie jego posiadania, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym.


Końcowo należy również wskazać, iż w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji organ podatkowy rozpatruje sprawę ? dokonując interpretacji wyłącznie przepisów prawa podatkowego ? tylko na podstawie stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej, wobec czego stan faktyczny, jak również prawidłowość dokonanych przez Pana we wniosku wyliczeń, nie może być przedmiotem ustaleń, a w konsekwencji nie może też być prowadzone w tym celu postępowanie dowodowe zmierzające do zbierania materiałów dowodowych.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika