Skutki podatkowe sfinansowania wycieczki ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2010 r. (data wpływu 14 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania wycieczki ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla byłych pracowników - jest prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania, natomiast w części dotyczącej obowiązków płatnika ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania wycieczki ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla byłych pracowników. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 listopada 2010 r. (data wpływu 22 listopada 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zorganizował wycieczkę, w której uczestnikami są emeryci i renciści będący byłymi pracownikami Wnioskodawcy. Koszt wycieczki został w całości sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wycieczka zorganizowana dla emerytów i rencistów, będących byłymi pracownikami Wnioskodawcy, jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, wycieczka zorganizowana dla emerytów i rencistów, będących byłymi pracownikami, nie jest świadczeniem zwolnionym od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wnioskodawca nadmienia również, iż nie ma fizycznej możliwości, aby pobrać podatek dochodowy od uczestników wycieczki w związku z tym należy kwotę dofinansowania wykazać w informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych sfinansowania wycieczki ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych dla byłych pracowników uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania, natomiast w części dotyczącej obowiązków płatnika za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego emeryci i renciści otrzymali świadczenia w formie wycieczki organizowanej przez pracodawcę, w całości sfinansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł.

W związku z tym, aby otrzymane świadczenie korzystało z powyższego zwolnienia, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• świadczenie ma być świadczeniem rzeczowym lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian takiego świadczenia,
• świadczenie ma otrzymać emeryt lub rencista,
• świadczenie to musi być przyznane ww. osobom w związku z istniejącym uprzednio stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy lub przez związki zawodowe,
• wartość świadczenia lub kwota ekwiwalentu pieniężnego nie może przekroczyć w roku podatkowym wysokości 2.280 zł.

Z uwagi na to, iż ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższe nie można uznać, iż sfinansowanie wycieczki przez zakład pracy jest świadczeniem rzeczowym, lub ekwiwalentem pieniężnym w zamian tych świadczeń.

Zatem wartość takiego świadczenia nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego i należy je każdorazowo traktować jako przychód do opodatkowania.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) z tytułu świadczeń otrzymanych przez emerytów lub rencistów, w związku z łączącym ich uprzednio z zakładem pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunkiem pracy, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 26 i 38 - pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% należności.

Stosownie do treści art. 30 ust. 8 ww. ustawy dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27.

W myśl z art. 41 ust. 4 cyt. ustawy płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4, 4a, 5 i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 7 ustawy jeżeli przedmiotem:

1. wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2,
2. świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4,
3. świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18

• nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sfinansowanie z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych wycieczki dla byłych pracowników (emerytów i rencistów) nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponieważ w wyniku sfinansowania przez Wnioskodawcę wycieczki u jej uczestników powstał przychód, to wbrew twierdzeniu przedstawionemu we wniosku, Wnioskodawca jako płatnik podatku zobowiązany był pobrać 10% zryczałtowany podatek. W sytuacji zaś gdy przedmiotem świadczenia nie były pieniądze, podatnik był obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem świadczenia. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia informacji PIT-8C.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.