W zakresie obowiązków płatnika (impreza integracyjna).

W zakresie obowiązków płatnika (impreza integracyjna).

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 1 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 1 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.


We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.


Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników wyjazdowe imprezy integracyjne. Impreza integracyjna jest przeznaczona wyłącznie dla pracowników, co oznacza, że nie mogą w niej uczestniczyć inne osoby np. członkowie rodzin pracowników, kontrahenci Wnioskodawcy itp. Pracownicy Wnioskodawcy uczestniczą w imprezie dobrowolnie, poprzez dokonanie pisemnego zgłoszenia.

W czasie imprezy integracyjnej pracownicy mają zapewnione różnego rodzaju atrakcje związane z miejscem w którym organizowana jest impreza, spacery, wycieczki itp., oraz do oferty usług dodatkowych podmiotu zapewniającego zakwaterowanie, np. basen, spa, centrum fitness itp. Dla pracowników Wnioskodawcy w czasie trwania imprezy integracyjnej organizowane są także spotkania i zawody, np. sportowe, które mają na celu zintegrowanie uczestników wyjazdu.

Poza opisanymi aktywnościami, wyjazd służy także organizacji spotkań pracowników z zarządem Wnioskodawcy, które dotyczą jego działalności. Spotkania te poświęcone są prezentacjom dotyczącym działalności Wnioskodawcy, omawiane są wyniki finansowe Wnioskodawcy oraz perspektywy dalszego rozwoju i wyznaczone cele. W ramach imprezy integracyjnej, uczestniczący w niej pracownicy, mają zapewniony przejazd do miejsca gdzie odbywa się impreza i z powrotem, zakwaterowanie w obiekcie hotelowym/pensjonacie, pełne wyżywienie oraz inne świadczenia opisane powyżej. Pracownicy nie ponoszą żadnych kosztów uczestnictwa w imprezie. Koszty organizacji imprezy integracyjnej pokrywane są w całości przez Wnioskodawcę i obejmują zwykle: zakwaterowanie w hotelu/pensjonacie, wyżywienie, transport oraz atrakcje, z których pracownicy mogą korzystać w czasie wyjazdu. Koszty poszczególnych usług wynikają z faktur wystawianych na Wnioskodawcę przez usługodawców: koszty zakwaterowania i wyżywienia w czasie wyjazdu integracyjnego uwzględnione są na jednej fakturze wystawionej na Spółkę przez podmiot zajmujący się organizacją wyjazdowej? imprezy integracyjnej; koszt transportu wynika z odrębnych faktur wystawianych przez przewoźników. Odrębnie fakturowana jest także usługa w postaci zapewnienia atrakcji (koncertu zaproszonego wykonawcy, imprez i zabaw integracyjnych).

Koszty wyjazdu integracyjnego pokrywane są z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pracownicy otrzymują w trakcie roku także inne świadczenia, przyznawane zgodnie z regulaminem funduszu oraz przepisami odrębnymi regulującymi tworzenie i gospodarowanie Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy udział pracownika w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 i ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji, czy Wnioskodawca pobierając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, stosownie do art. 31 ww. ustawy, powinien obliczyć ją na podstawie przychodu pracownika powiększonego o wartość świadczenia związanego z udziałem w imprezie integracyjnej?
  2. Czy sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów imprezy integracyjnej częściowo lub w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość rocznego limitu zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla innych świadczeń otrzymywanych przez pracowników Wnioskodawcy finansowanych z tego Funduszu?


Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracownika w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania po stronie pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawca pobierając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, nie powinien zwiększać z tego tytułu przychodów pracowników.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy znajduje zastosowanie m.in. w przypadku ustalania przychodu ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W przepisie tym zróżnicowano, zależnie od rodzaju świadczenia, możliwość zaliczenia tego świadczenia do przychodu podatnika wskazując, że:


  1. pieniądze i wartości pieniężne są przychodem w momencie ich otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika;
  2. świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia stają się przychodem podatnika dopiero w chwili ich faktycznego otrzymania.


Z powyższego wynika, iż ustawodawca rozróżnia w art. 11 ust. 1 ustawy, dwa znaczenia słów ?otrzymać? i ?postawić do dyspozycji?. A zatem oznacza to, że pojęcia te nie mogą być utożsamiane, gdyż zbędne okazałoby się ich rozróżnienie w ustawie podatkowej. W konsekwencji, w odniesieniu do świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń przychód podatkowy po stronie podatnika powstaje wówczas, gdy świadczenia te zostały przez niego otrzymane, a nie (jedynie) postawione do dyspozycji.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku organizacji imprezy integracyjnej, nabywa On określone usługi, ale - nawet przy założeniu, iż zna liczbę jej uczestników - nie jest w stanie wskazać, w jakim rozmiarze pracownicy skorzystali z poszczególnych świadczeń ani też jaka jest wartość świadczenia przypadająca na poszczególne osoby. Dotyczy to zarówno kosztów wyżywienia jak i zakwaterowania uwzględnionych na jednej fakturze, bez wyszczególniania kosztów poszczególnych usług. Uczestnicy imprezy będą mieli możliwość wyboru posiłków i (artykułów spożywczych), napojów oraz oferowanych atrakcji. Nie będzie jednak prowadzona żadna ewidencja pozwalająca na ustalenie, z czego i w jakim zakresie w czasie wyjazdu poszczególne osoby skorzystają. Nie można wykluczyć, że nie każdy pracownik ze świadczeń skorzysta, a zatem - posługując się pojęciami zawartymi w ustawie podatkowej - nie każdy pracownik świadczenie to otrzyma. Jedynie w przypadku usługi transportowej, znana jest lista osób, które skorzystały z transportu autokarowego zapewnionego przez pracodawcę. W konsekwencji, skoro pracodawca nie jest w stanie ustalić wartości świadczeń przypadających na poszczególnych pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej, brak jest podstaw do ustalania u pracowników przychodu z tego tytułu.

W ocenie Wnioskodawcy, o przychodzie pracownika można by mówić, gdyby skorzystał z postawionych do dyspozycji świadczeń, a ponadto możliwe byłoby ustalenie wartości tego świadczenia według metod określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. w przypadku usług - według ceny zakupu usługi. W zaistniałym stanie faktycznym, ustalenie wartości świadczenia zgodnie z powyższymi regułami jest - zdaniem Wnioskodawcy - niemożliwe, z uwagi na wskazany powyżej brak wiedzy Wnioskodawcy odnośnie tego w jakiej mierze poszczególni uczestnicy imprezy skorzystali ze świadczeń w ramach wyjazdu integracyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niedopuszczalne jest natomiast ustalenie przychodu poszczególnych pracowników w drodze arytmetycznego działania polegającego na podzieleniu poszczególnych kosztów organizacji imprezy integracyjnej przez liczbę uczestników. Osiągnięty przez pracownika przychód powinien mieć charakter realny i skonkretyzowany, a potencjalna możliwość uzyskania przez pracownika świadczenia o niemożliwej do określenia wartości, nie może stanowić podstawy do powstania u niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na kwestię tę wielokrotnie zwracał uwagę Naczelny Sąd Administracyjny. Przykładowo, w wyroku z dnia 25 kwietnia 2013 r. o sygn. akt II FSK 1256/11 sąd, odnosząc się do zasadności rozpoznania przychodu z nieodpłatnych świadczeń z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej uznał, iż: ?(...) w przypadku, gdy wartości świadczeń nieodpłatnych nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika - bez względu na to, czy skorzystał on z poczęstunku czy też nie (ewentualnie w jakim zakresie to nastąpiło), brak jest podstaw do ustalenia przychodu z tytułu świadczeń nieodpłatnych w związku z organizacją przez pracodawcę imprez integracyjnych. W takiej bowiem sytuacji nie można stwierdzić, czy pracownik w istocie otrzymał określone świadczenie i jaka jest jego wartość. Przychód nie może bowiem zostać hipotetycznie przypisany podatnikowi (...)".

W ocenie Sądu, określenie przychodu w sposób czysto hipotetyczny, zakładający w równym zakresie korzystanie z darmowego poczęstunku, czy też innych świadczeń pozostawionych do dyspozycji uczestników imprezy integracyjnej będących pracownikami Spółki stałoby w sprzeczności z wynikającą z art. 217 Konstytucji RP zasadą określania wszystkich elementów konstrukcyjnych podatku w ustawie. Analogiczny pogląd wynika z wyroku NSA z dnia 20 lutego 2013 r. o sygn. akt II FSK 1828/11.

Do kwestii powstania przychodu u pracowników biorących udział w imprezie integracyjnej pracowników odniósł się także Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. (K 7/13), który dotyczył zgodności przepisów art. 12 ust. 1 oraz art. 12 ust. 3 w związku z art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z Konstytucją, a więc przepisów dotyczących opodatkowania przychodów uzyskanych z tytułu nieodpłatnych świadczeń. W uzasadnieniu powyższego wyroku, Trybunał Konstytucyjny zwrócił uwagę, iż aby przychód podlegał u pracownika opodatkowaniu, musi przejawiać się poprzez uzyskanie przez niego korzyści majątkowej, a ta może powstawać w dwojaki sposób: albo poprzez powiększenie aktywów (zwykle poprzez wypłatę pieniędzy) albo jako zaoszczędzenie wydatków, co może nastąpić na skutek świadczenia rzeczowego lub świadczenia usługi.

Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, rozpoznanie u pracownika uczestniczącego w imprezie integracyjnej przychodu z nieodpłatnych świadczeń może nastąpić tylko wówczas, gdy udział w takim wydarzeniu rzeczywiście pozwolił mu na uniknięcie wydatków, które w przeciwnym razie musiałby ponieść sam. Jedynie w takiej sytuacji zasadne byłoby rozpoznanie u pracownika przychodu, rozumianego jako brak uszczuplenia jego majątku, kosztem majątku pracodawcy. Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, w przypadku imprez integracyjnych, warunek ten nie jest spełniony, bowiem nawet jeżeli pracownik uczestniczy w spotkaniu integracyjnym w pełni dobrowolnie, trudno przyjąć, iż po jego stronie dochodzi do zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie impreza integracyjna organizowana przez pracodawcę, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu.

W ocenie Wnioskodawcy powyższa argumentacja jest szczególnie trafna, jeśli wziąć pod uwagę okoliczności organizacji przez Niego wyjazdów (imprez) integracyjnych będących przedmiotem wniosku. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, imprezy integracyjne organizowane przez Wnioskodawcę, przeznaczone są wyłączenie dla pracowników, co oznacza, iż w wydarzeniu tym nie mogą brać udziału członkowie rodzin. Dodatkowo, w czasie wyjazdu odbywają się spotkania pracowników z zarządem dotyczące spraw Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy, okoliczności te świadczą o tym, iż przyjęta konwencja wyjazdów integracyjnych służy przede wszystkim celom pracodawcy, organizowane są z jego inicjatywy i przez niego finansowane. Trudno zatem przyjąć, iż w sytuacji braku zorganizowania przez Wnioskodawcę imprezy integracyjnej, o w istocie służbowym charakterze, pracownicy ponieśliby określone wydatki celem uczestnictwa w analogicznym przedsięwzięciu. W tym przypadku nie dochodzi zatem do realnego przysporzenia po stronie pracowników w postaci braku uszczuplenia ich majątku, bowiem gdyby nie zaproszenie na wyjazd integracyjny, pracownik nie poniósłby takiego wydatku. Trudno byłoby w szczególności uznać, że pracownicy uczestnicząc w imprezie integracyjnej uzyskują świadczenia rekreacyjne analogiczne do tych, jakie musieliby sfinansować kosztem własnego majątku.

Nie sposób jest bowiem racjonalnie zakładać, że pracownicy (każdy z osobna) zorganizowaliby z własnej inicjatywy wyjazd rekreacyjny w towarzystwie wyłącznie innych pracowników Wnioskodawcy oraz przedstawicieli jego Zarządu. Zamiast tego pracownik odpoczywałby raczej w gronie rodzinnym, którego to świadczenia jednak od Wnioskodawcy nie otrzymuje w związku z udziałem w imprezie integracyjnej. Tym samym udział w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę nie stanowi w żadnym stopniu odpowiednika indywidualnego wyjazdu rekreacyjnego. Podkreślić należy, iż zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, sytuację powyższą należy odróżnić od przykładowo finansowania przez pracodawcę dojazdów do pracy, gdzie w przypadku korzystającego z takiej usługi pracownika, unika on poniesienia wydatku, który niewątpliwie musiałby ponieść, gdyby nie dojazd organizowany przez pracodawcę. Rozpoznanie przychodu w takiej sytuacji jest uzasadnione.

Trybunał Konstytucyjny wskazał także na, podnoszone już w przywołanych powyżej orzeczeniach NSA, argumenty przemawiające za brakiem opodatkowania uczestnictwa pracowników w imprezie integracyjnej a dotyczące konieczności ustalenia przychodu w indywidualnie określonej wysokości przypadającej na poszczególnych pracowników. W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, w przypadku imprez integracyjnych, a zatem świadczenia adresowanego do wszystkich uczestników, brak jest podstaw aby przypisać je indywidualnym uczestnikom jako ich wymierną korzyść.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania przychodu po stronie pracowników, a zatem pracodawca jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest zobowiązany do zwiększania przychodów pracowników z tytułu umowy o pracę i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.


Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania u pracowników przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, okoliczność finansowania przez Wnioskodawcę całości lub części kosztów organizacji imprezy ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na limit zwolnienia dla innych świadczeń finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych przysługującego pracownikowi na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwocie 380 zł rocznie.

Skoro bowiem, jak wynika z uzasadnienia stanowiska odnośnie pierwszego pytania - uczestnictwo w imprezie integracyjnej nie prowadzi do powstania jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego mogącego spełnić ustawową definicję przychodów podatkowych, nie występuje świadczenie, do którego mogłoby znajdować zastosowanie zwolnienie podatkowe przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy. W ocenie Wnioskodawcy, analizowane zwolnienie dotyczy wyłącznie takich świadczeń, które uznawane są na gruncie ustawy podatkowej za podlegające opodatkowaniu przychody, bowiem tylko taki przychód może być przedmiotem zwolnienia podatkowego, przewidzianego w ustawie podatkowej. W efekcie, w przypadku pokrycia przez Wnioskodawcę kosztów imprezy integracyjnej dla pracowników w całości lub w części ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy zwolnienie - w kwocie 380 zł rocznie - może zostać w danym roku w całości wykorzystane dla pozostałych świadczeń otrzymywanych przez pracowników Wnioskodawcy, które finansuje On z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zgodnie z obowiązującym regulaminem funduszu oraz przepisami odrębnych ustaw.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot ?w szczególności? oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy (art. 12 ust. 2 ustawy).

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 11 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.


Na podstawie ust. 2a tego artykułu wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:


  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.


Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

W myśl przepisów art. 31 ww. ustawy, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ?zakładami pracy?, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników wyjazdowe imprezy integracyjne. Impreza integracyjna jest przeznaczona wyłącznie dla pracowników, co oznacza, że nie mogą w niej uczestniczyć inne osoby np. członkowie rodzin pracowników, kontrahenci Wnioskodawcy itp. Pracownicy Wnioskodawcy uczestniczą w imprezie dobrowolnie, poprzez dokonanie pisemnego zgłoszenia.

W czasie imprezy integracyjnej pracownicy mają zapewnione różnego rodzaju atrakcje związane z miejscem w którym organizowana jest impreza, spacery, wycieczki itp., oraz do oferty usług dodatkowych podmiotu zapewniającego zakwaterowanie, np. basen, spa, centrum fitness itp. Dla pracowników Wnioskodawcy w czasie trwania imprezy integracyjnej organizowane są także spotkania i zawody, np. sportowe, które mają na celu zintegrowanie uczestników wyjazdu.

Poza opisanymi aktywnościami, wyjazd służy także organizacji spotkań pracowników z zarządem Wnioskodawcy, które dotyczą jego działalności. Spotkania te poświęcone są prezentacjom dotyczącym działalności Wnioskodawcy, omawiane są wyniki finansowe Wnioskodawcy oraz perspektywy dalszego rozwoju i wyznaczone cele. W ramach imprezy integracyjnej, uczestniczący w niej pracownicy, mają zapewniony przejazd do miejsca gdzie odbywa się impreza i z powrotem, zakwaterowanie w obiekcie hotelowym/pensjonacie, pełne wyżywienie oraz inne świadczenia opisane powyżej. Pracownicy nie ponoszą żadnych kosztów uczestnictwa w imprezie. Koszty organizacji imprezy integracyjnej pokrywane są w całości przez Wnioskodawcę i obejmują zwykle: zakwaterowanie w hotelu/pensjonacie, wyżywienie, transport oraz atrakcje, z których pracownicy mogą korzystać w czasie wyjazdu. Koszty poszczególnych usług wynikają z faktur wystawianych na Wnioskodawcę przez usługodawców: koszty zakwaterowania i wyżywienia w czasie wyjazdu integracyjnego uwzględnione są na jednej fakturze wystawionej na Spółkę przez podmiot zajmujący się organizacją wyjazdowej? imprezy integracyjnej; koszt transportu wynika z odrębnych faktur wystawianych przez przewoźników. Odrębnie fakturowana jest także usługa w postaci zapewnienia atrakcji (koncertu zaproszonego wykonawcy, imprez i zabaw integracyjnych).

Koszty wyjazdu integracyjnego pokrywane są z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pracownicy otrzymują w trakcie roku także inne świadczenia, przyznawane zgodnie z regulaminem funduszu oraz przepisami odrębnymi regulującymi tworzenie i gospodarowanie Zakładowym Funduszem Świadczeń Socjalnych.


Mając na uwadze powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny czy udział pracownika w przedstawionych we wniosku przedsięwzięciach prowadzi do powstania u niego przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r., poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:


  • zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
  • po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
  • po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).


W wyroku tym wskazano również, iż w odniesieniu do imprez integracyjnych i szkoleń nie jest spełnione obiektywne kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego. Nawet gdy pracownik uczestniczy dobrowolnie w imprezie integracyjnej czy szkoleniu, po jego stronie nie pojawia się korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku.

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, udział w spotkaniu (wyjeździe) integracyjnym czy szkoleniu zaoferowanym przez pracodawcę pracownikom, nie oznacza uzyskania przychodu przez pracownika, gdyż ? pomijając w tym miejscu kryterium uniknięcia wydatku ? nie ma podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Odnosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że organizowane przez Wnioskodawcę imprezy integracyjne nie spełniają kryterium wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści). Niezależnie bowiem od tego czy pracownik dobrowolnie uczestniczył w takiej imprezie nie pojawi się u niego korzyść w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby Wnioskodawca nie zorganizował imprez wskazanych we wniosku, pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Brak jest również podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich pracowników przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

W konsekwencji zatem, udział pracownika we wskazanych we wniosku imprezach integracyjnych nie stanowi dla niego przychodu ze stosunku pracy, tym samym Wnioskodawca przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma obowiązku, wartości świadczenia związanego z udziałem w ww. imprezach doliczać do pozostałych przychodów pracownika.

W związku z tym, że udział pracownika we wskazanych we wniosku imprezach integracyjnych nie stanowi dla niego przychodu ze stosunku pracy to należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - z uwagi na brak przychodu podlegającego opodatkowaniu - nie ma zastosowania. Z tego względu sfinansowanie przez Wnioskodawcę kosztów ww. imprez ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych pozostaje bez wpływu na wysokość limitu kwoty, o której mowa w tym przepisie.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika