Dot. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pakietu usług medycznych wykupionych (...)

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pakietu usług medycznych wykupionych przez pracodawcę na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Elektorownia SA prowadzi działalność w zakresie eksploatacji i utrzymywania składników majątkowych elektrowni. W celu zapewnienia swoim pracownikom dodatkowej opieki medycznej Spółka podpisała z firmą świadczącą usługi medyczne (zleceniobiorcą) umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Na mocy przedmiotowej umowy zleceniobiorca zobowiązał się do udzielania oraz do utrzymywania stanu gotowości do udzielania pracownikom Spółki świadczeń zdrowotnych z zakresu medycyny pracy, do których zapewniania obligują pracodawcę przepisy Prawa Pracy oraz innych świadczeń zdrowotnych niewchodzących w zakres medycyny pracy. Zgodnie z podpisaną umową, zleceniobiorca udziela świadczeń zdrowotnych w zakresie dwóch tzw. ?Benefitplanów'. Pierwszy z nich przysługuje osobom uprawnionym przez pracodawcę (zwykle pracownikom), wskazanym przez spółkę na uaktualnianej co miesiąc liście. Zryczałtowane miesięczne wynagrodzenie przysługujące zleceniobiorcy z tytułu udzielania świadczeń zdrowotnych oraz utrzymywania stanu gotowości do ich udzielania stanowi suma zryczałtowanego wynagrodzenia przysługującego zleceniobiorcy z tytułu świadczeń wchodzących w zakres medycyny pracy (obowiązek pracodawcy) oraz zryczałtowanego wynagrodzenia przysługującego mu z tytułu świadczenia - pozostawania w gotowości do świadczenia usług medycznych niewchodzących w zakres medycyny pracy. Drugi ?Benefitplan? obejmuje członków rodzin osób uprawnionych, wpisanych przez pracodawcę na comiesięcznie aktualizowaną listę. Również wynagrodzenie przysługujące zleceniobiorcy za ten pakiet obliczone jest ryczałtowo (jego wysokość zależy od tego, czy uprawniona jest jedna osoba z rodziny czy też więcej osób). Wskazane powyżej wynagrodzenie ustalane jest w sposób zryczałtowany, niezależny od zakresu i ilości realizowanych usług, a jego kwota aktualizowana jest co miesiąc, w zależności od ilości osób uprawnionych w danym miesiącu do świadczeń medycznych oferowanych przez zleceniobiorcę. Wysokość wynagrodzenia uzależniona jest jedynie od ilości osób uprawnionych do świadczeń zdrowotnych, w żaden sposób nie zależy od faktycznego skorzystania przez poszczególnych pracowników z udostępnianych im świadczeń.

Z uwagi na przepisy o ochronie danych osobowych oraz przepisy dotyczące prowadzenia i udostępniania dokumentacji medycznej, pracodawca nie otrzymuje informacji dotyczących ilości i wartości faktycznie udzielanych przez zleceniobiorcę świadczeń zdrowotnych, nie uzyskuje też danych dotyczących tego, który z pracowników w danym okresie rozliczeniowym rzeczywiście skorzystał z oferowanych mu świadczeń medycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy fakt udostępnienia świadczeń medycznych uznać należy za przychód po stronie pracowników, a jeżeli tak, to w jaki sposób należy ustalić wartość przychodu z ww. źródła dla każdego pracownika...

Zdaniem Wnioskodawcy wartość ponoszonych przez Spółkę zryczałtowanych opłat za nieobowiązkowe świadczenia zdrowotne, do których uprawnieni są pracownicy oraz członkowie ich rodzin, nie stanowi przychodu pracowników, od którego pracodawca ma obowiązek pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych. Przepisy prawa podatkowego nie wskazują bowiem sposobu, w jaki mogłaby być obliczona wartość przychodu z ww. źródła. Art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Trzeba zatem stwierdzić, iż w odniesieniu do świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, inaczej niż ma to miejsce w przypadku świadczeń pieniężnych, o przychodzie mówić można wyłącznie wówczas, gdy tego rodzaju świadczenia stają się ?otrzymane' przez pracownika. Zgodnie z art. 12 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wnioskodawca podnosi, iż zgodnie z powyżej wskazanym art. 12 za przychody ze stosunku służbowego uznaje się więc wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty oraz wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zasady obliczania wartości poszczególnej kategorii przychodów zostały określone w artykułach 11 i 12 ww. ustawy. Aby więc można było stwierdzić, iż dane świadczenie jest przychodem podatnika podlegającym opodatkowaniu, o którym mowa w art. 12 cyt. ustawy, konieczne jest jego przyporządkowanie do jednej z kategorii świadczeń wymienionych w tym przepisie oraz zastosowanie właściwej metody obliczania jego wartości. Ustawodawca nie przewidział innej metody ustalania wartości ww. świadczeń - nie można jej obliczyć w sposób odmienny aniżeli metodą określoną w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeśli więc nie jest możliwe obliczenie wartości świadczenia według metod wskazanych w przedmiotowej ustawie - nie można pracownikowi przypisać przychodu podlegającego opodatkowaniu (wyrok WSA z 11 września 2008 r.). Wnioskodawca podkreśla, iż w przedmiotowej sprawie nie jest możliwym przypisanie poszczególnym pracownikom przychodu podlegającego opodatkowaniu, nie można bowiem przy zastosowaniu metod wskazanych w ww. ustawie obliczyć wartości pobieranych przez konkretnego pracownika świadczeń medycznych. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż przepis art. 11 ww. ustawy wyraźnie uzależnia istnienie przychodu od faktycznego otrzymania świadczenia w naturze lub innego nieodpłatnego świadczenia przez osobę fizyczną. Nie wystarczy więc samo pozostawienie świadczenia do dyspozycji podmiotu. Wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że o ile pieniądze i wartości pieniężne stanowią przychód podlegający opodatkowaniu nie tylko, gdy są otrzymane przez osobę fizyczną, ale także gdy są jedynie pozostawione do jej dyspozycji. O tyle świadczenia w naturze i inne nieodpłatne świadczenia, aby stanowić przychód muszą zostać otrzymane, w przypadku takich świadczeń nie wystarczy, by zostały pozostawione do dyspozycji podatnika. Wnioskodawca na poparcie swojego stanowiska powołuje się na komentarz do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Adama Bartosiewicza i Ryszarda Kubackiego LEX 2009. Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sprawie pracodawca nie jest w stanie ustalić czy i w jakim zakresie konkretny pracownik otrzymał świadczenie medyczne, objęte wykupionym przez spółkę, ryczałtowo opłaconym pakietem usług medycznych. Z uwagi na przepisy dotyczące ochrony danych osobowych oraz udostępniania dokumentacji medycznej, pracodawca nie jest w stanie stwierdzić, czy dana osoba z przysługującego świadczenia skorzystała, jaki był zakres tego świadczenia (rodzaj usługi medycznej), ani też jaka była intensywność pobierania tych świadczeń. Nie jest możliwe tym samym oznaczenie wartości ewentualnie powstałego po stronie pracownika przychodu. Nie ma więc możliwości, by pracodawca ustalił, że poszczególni pracownicy faktycznie otrzymali udostępnione im świadczenia, czy też w jakim zakresie z nich korzystali i tym samym nie ma możliwości, by stwierdzić, że po stronie poszczególnych pracowników powstał przychód o określonej wartości. Wysokość płaconego przez Spółkę ryczałtu jest kwotą stałą, niezależną od ilości wykorzystanych usług medycznych, zależną jedynie od ilości osób objętych w danym miesiącu pakietem dodatkowych świadczeń medycznych. Wynagrodzenie zleceniobiorcy nie zmienia się niezależnie od tego, czy wszyscy pracownicy korzystali z pozostawionych im do dyspozycji świadczeń, czy też żaden z pracowników nie otrzymał żadnej usługi medycznej.

W ocenie Wnioskodawcy nie ma podstaw, by za wartość przychodu uznać część wynagrodzenia zleceniobiorcy przypadającą na poszczególnego pracownika. Przyjęcie takiego sposobu ustalenia wartości przychodu nie ma nic wspólnego ze stanem faktycznym, jedni pracownicy korzystają dużo z opieki medycznej, inni mniej a jeszcze inni wcale - nie można więc uznać, że po stronie każdego z nich powstał (a zwłaszcza, że został faktycznie otrzymany) przychód w tej samej wysokości. Wnioskodawca podkreśla również, że ustawodawca nie przewiduje takiej metody obliczania wysokości przychodu w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy akt ten zawiera zamknięty katalog sposobów obliczania wysokości przychodu i organy podatkowe nie mają uprawnienia do wprowadzania nowych metod. Dodatkowo, oparcie się na takiej metodzie stałoby w sprzeczności z brzmieniem art. 11 ww. ustawy, gdyż prowadziłoby do opodatkowania już na etapie ?postawienia do dyspozycji' świadczenia, a nie jak w odniesieniu do świadczeń nieodpłatnych nakazuje czynić art. 11 ww. ustawy - na etapie ?otrzymania' świadczenia. Wnioskodawca podnosi również, ż wartość dodatkowych świadczeń medycznych przysługujących pracownikom nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. Nie można bowiem - jak wymaga tego art. 11 cyt. ustawy - wykazać czy i w jakim zakresie dany pracownik faktycznie otrzymał jakiekolwiek świadczenie. Ponadto nie można obliczyć posługując się wytycznymi z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartości dodatkowego świadczenia medycznego, co oznacza, że nie sposób przypisać pracownikowi przychodu podlegającego opodatkowaniu. Zdaniem Wnioskodawcy zaprezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniach Sądów Administracyjnych oraz rozstrzygnięciach organów podatkowych. W ocenie Wnioskodawcy wartość ponoszonych przez pracodawcę zryczałtowanych opłat za nieobowiązkowe świadczenia zdrowotne nie stanowi podlegającego opodatkowaniu przychodu pracowników. Nie ma bowiem możliwości wykazania, który pracownik, w jakim zakresie rzeczywiście otrzymał oferowane przez zleceniobiorcę świadczenie, ustawodawca nie przewidział także metody obliczania wartości przychodu uzyskanego przez pracowników z przedmiotowego źródła. Zdaniem Wnioskodawcy orzeczenia sądów administracyjnych, które potwierdzają Jego stanowisko, iż abonamenty medyczne jako nieodpłatne świadczenia przyznawane pracownikom nie podlegają opodatkowaniu - nie powinny pozostać bez wpływu na wydawaną w niniejszym postępowaniu interpretację. Ponadto Wnioskodawca wskazuje również, iż pomimo tego, że wyroki sądów administracyjnych zapadają w konkretnych, indywidualnych sprawach, to jednak ugruntowane jest już stanowisko sądów administracyjnych dotyczące konieczności uzgadniania indywidualnych interpretacji organów podatkowych z orzecznictwem sądów administracyjnych. Wnioskodawca podkreśla, iż organy podatkowe nie są władne, by wydawać interpretacje indywidualne, których treść stoi w rażącej sprzeczności z ugruntowanym już poglądem sądów administracyjnych. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca wskazuje na konieczność wydania interpretacji indywidualnej zgodnej z linią orzecznictwa sądów administracyjnych i tym samym zgodnej z Jego stanowiskiem opisanym w złożonym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy zostały określone źródła przychodów, do których należy stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przy tym, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się ? jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione ? według cen zakupu, o czym stanowi art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy.

Należy wskazać, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych termin 'nieodpłatne świadczenie' obejmuje swym zakresem wszelkie zjawiska i zdarzenia, których konsekwencją jest nieodpłatne przysporzenie w majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem będzie więc przesunięcie majątkowe, stanowiące przysporzenie po stronie przyjmującego świadczenie pracownika, kosztem majątku pracodawcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w celu zapewnienia swoim pracownikom dodatkowej opieki medycznej podpisała z firmą świadczącą usługi medyczne umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Na mocy przedmiotowej umowy zleceniobiorca zobowiązał się do udzielania oraz do utrzymywania stanu gotowości do udzielania pracownikom spółki świadczeń zdrowotnych z zakresu medycyny pracy, do których zapewniania obligują pracodawcę przepisy Prawa Pracy oraz innych świadczeń zdrowotnych niewchodzących w zakres medycyny pracy. Zleceniobiorca udziela świadczeń zdrowotnych w zakresie dwóch tzw. ?Benefitplanów'. Pierwszy z nich przysługuje osobom uprawnionym przez pracodawcę (zwykle pracownikom), drugi obejmuje członków rodzin osób uprawnionych.

Zgodnie z umową Spółka będzie miała obowiązek opłacania miesięcznego zryczałtowanego wynagrodzenia, aktualizowanego co miesiąc, w zależności od ilości osób uprawnionych w danym miesiącu do świadczeń medycznych, natomiast niezależnie od zakresu i ilości realizowanych usług. Wysokość wynagrodzenia w żaden sposób nie zależy od faktycznego skorzystania przez poszczególnych pracowników z udostępnianych im świadczeń.

Stosownie do art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. ? Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, stąd też wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy.

Jeśli natomiast pracodawca ponosi koszty opieki medycznej nad pracownikiem, wykraczające poza koszty obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy i koszty profilaktycznej opieki niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wówczas wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika stanowi, co do zasady, przychód pracownika ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. W przypadku zaś, gdy pracodawca oprócz kosztów opieki medycznej nad pracownikiem opłaca również koszty opieki medycznej członków jego rodziny, wówczas łączna wartość ponoszonych kosztów przypadająca na pracownika i członków jego rodziny stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Pakiet medyczny otrzymany dla członków rodziny jest bowiem nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Przychód ten powstaje w następstwie już samego zawarcia na rzecz pracowników i członków ich rodzin umowy o świadczenie usług medycznych, bez względu na to, czy osoby uprawnione skorzystają z tychże usług, czy też nie. Nie można zatem zgodzić się z twierdzeniem Spółki, że otrzymywane przez pracowników nieodpłatne świadczenia zdrowotne nie podlegają opodatkowaniu jako przychody ze stosunku pracy, ponieważ Spółka jako płatnik nie będzie miała możliwości ustalenia, czy pracownik lub członkowie jego rodziny rzeczywiście otrzymali ww. świadczenie oraz z uwagi na to, że opłata ryczałtowa nie będzie ustalona za usługi faktycznie uzyskane przez pracowników i członków ich rodzin, ale za prawo do potencjalnej możliwości skorzystania z usług medycznych.

Nieodpłatnym świadczeniem spółki na rzecz jej pracowników nie jest bowiem w tym przypadku korzystanie przez pracowników i członków ich rodzin z konkretnych usług, lecz fakt objęcia ich opieką medyczną. W związku z tym nieodpłatnym świadczeniem nie będzie wartość rzeczywiście skonsumowanych usług medycznych, lecz wartość świadczenia uzyskanego przez pracownika, jakim jest możliwość skorzystania z takich usług.

Skoro bowiem pracodawca daje pracownikowi i jego rodzinie w sposób nieodpłatny prawo do korzystania z czegoś, tj. w sprawie ze ściśle określonych usług medycznych w ramach abonamentu, należy przyjąć, że pracodawca przyznaje pracownikowi świadczenie. W tej sytuacji mamy do czynienia z ewidentnym powstaniem korzyści w majątku tychże osób, gdyż w przypadku skorzystania w przyszłości ze świadczenia medycznego, pracownik (i jego rodzina) , jako objęty pakietem medycznym, nie będzie musiał ponosić z tego tytułu żadnej opłaty.

Tak pojmowane przyszłe korzyści mają charakter przychodowy. Ponieważ opłata za objęcie opieką medyczną osób uprawnionych finansowana jest przez pracodawcę, nie zaś przez pracownika, dlatego w tym zakresie Spółka realizuje na rzecz osoby uprawnionej (pracownika) nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc zaś pod uwagę art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznać należy, że wartość świadczenia odpowiada cenie za jaką faktycznie nabył je pracodawca. Ceną w tym przypadku jest wynagrodzenie płacone usługodawcy za objęcie pracownika i członków jego rodziny opieką medyczną, niezależnie od tego z jakiej ilości świadczeń uprawnione osoby w rzeczywistości skorzystały. Z tak ustalonej ceny świadczenia winna być wyłączona wartość świadczeń wynikających z przepisów prawa pracy. Podkreślić jednak należy, że wyłączenie takie możliwe jest wyłącznie w wypadku gdy pracodawca w sposób należyty udokumentuje fakt poniesienia takich wydatków oraz ich kwotę.

Momentem powstania przychodu dla konkretnego pracownika jest moment wykupienia przez Spółkę, jako pracodawcę, pakietu usług medycznych. Wykupienie pakietu przez pracodawcę powoduje, że zmniejszeniu nie ulegają aktywa pracownika, co niewątpliwie miałoby miejsce w przypadku, gdyby to sam pracownik zakupił dla siebie pakiet świadczeń medycznych.

Reasumując należy stwierdzić, iż ryczałtowe wynagrodzenie finansowane przez pracodawcę ma - w podanym znaczeniu - charakter przychodowy i jako ponoszone w ściśle określonej kwocie na rzecz zindywidualizowanego pracownika jest świadczeniem o jakim mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

W konsekwencji wartość świadczeń zdrowotnych niewchodzących w zakres medycyny pracy odpowiadających cenie ich nabycia Spółka ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w miesiącu, w którym dokonuje zapłaty za nabytą usługę i od łącznej kwoty obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzeczeń sądów administracyjnych oraz rozstrzygnięć organów podatkowych należy stwierdzić, iż jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie prawnym. Zarówno rozstrzygnięcia sądów administracyjnych, jak i organów podatkowych zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Poza tym podkreślić należy, że orzecznictwo co do podnoszonej we wniosku kwestii nie jest jednolite, bowiem w wyrokach z dnia 15 grudnia 2009 r. sygn. akt akt III SA/Wa 1015/09, z dnia 23 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 1016/09, sygn. akt III SA/Wa 676/09, z dnia 18 marca 2009 r. sygn. akt I SA/Wr 1146/08 sądy administracyjne stwierdziły, że opodatkowaniu, jako przychód pracownika, podlegać będą koszty opieki medycznej, wykraczające poza koszty obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy i koszty profilaktycznej opieki niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.