Zwolnienie przedmiotowe. sygn: ITPB2/415-970/12/IB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2012 r. (data wpływu 18 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca) prowadzi usługi polegające na montażu i demontażu konstrukcji stalowych (rusztowań). W ramach prowadzonych przez siebie usług Spółka zawiera z osobami fizycznymi umowy zlecenia. Miejscem lokalizacji zlecenia jest Belgia, Holandia inne niż miejsce zamieszkania bądź siedziba Spółki.

Z uwagi na fakt, iż umowa zlecenia będzie wykonywana poza miejscem zamieszkania zleceniobiorcy oraz poza miejscem siedziby zleceniodawcy (firma Wnioskodawcy), w umowach zlecenia zawieranych ze zleceniobiorcami, oprócz wynagrodzenia zleceniobiorcy zostanie określony także zwrot kosztów odbywanej podróży oraz wypłata diety z tytułu zrekompensowania zleceniobiorcy podwyższonych kosztów wyżywienia w trakcie odbywanej podróży do Belgii lub Holandii. Ponieważ diety mają na celu zaspokojenie zwiększonych kosztów wyżywienia w trakcie podróży do tych krajów, Wnioskodawca zamierza wypłacać diety do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (dalej: rozporządzenie), ale na zasadach określonych w Ogólnych Warunkach Umownych (dalej: OWU) stanowiących załącznik do umowy zlecenia. Przepisy OWU będą wiązały możliwość naliczenia diet z faktycznymi godzinami pracy w Belgii lub Holandii, a nie gotowością do świadczenia pracy z tym zastrzeżeniem, że za cały dzień wykonania zadania poza granicami kraju Zleceniobiorca nie otrzyma diety wyższej niż określonej w rozporządzeniu. W przypadku zaś niewykonywania fizycznie pracy Zleceniobiorca nie otrzyma żadnej diety.

Jednocześnie otrzymane przez zleceniobiorców świadczenia nie zostają przez nich zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i są ponoszone przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów (umowy zlecenia są związane z realizacją przez Spółkę kontraktów na terenie Belgii lub Holandii).

Wnioskodawca ma świadomość, że planowana jest zmiana rozporządzeń regulujących kwestie podróży służbowych pracowników. W przypadku zmiany powyższego rozporządzenia Wnioskodawca zamierza wypłacać zleceniobiorcom diety do wysokości określonych w przepisach, które zastąpią wyżej wymienione rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym opisane w stanie faktycznym świadczenia otrzymane przez zleceniobiorców z tytułu zwrotu wydatków lub pokrycia kosztów związanych z przejazdem lub pobytem w miejscu wykonywania zlecenia, podlegają zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym Spółka nie jest zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tych świadczeń?

Zdaniem Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym świadczenia otrzymane przez zleceniobiorców z tytułu zwrotu wydatków lub pokrycia kosztów związanych z przejazdem lub pobytem w miejscu wykonywania zlecenia, podlegają zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PDOF i tym samym Spółka nie jest zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tych świadczeń. Warunki zastosowania zwolnienia w przypadku podróży osoby niebędącej pracownikiem określone zostały w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.b) ustawy o PDOF. Zgodnie z tym przepisem zwolnieniu z opodatkowania podlegają diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ustawy o PDOF.

Jednocześnie art. 21 ust. 13 ustawy o PDOF wskazuje, że przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W przedmiotowym stanie faktycznym nie podlega wątpliwości, że warunki określone w ust. 13 artykułu 21 ustawy o PDOF są spełnione, gdyż świadczenia otrzymane z tytułu zwrotu wydatków lub pokrycie kosztów zleceniobiorców nie są przez nich zaliczone do kosztów uzyskania przychodu i są jednocześnie związane z przychodem Spółki (realizacją kontraktu na terenie Belgii i Holandii). W opinii Spółki nie powinno podlegać wątpliwości, iż warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PDOF zostały spełnione, zgodnie bowiem z przepisem zwolnienie stosuje się w przypadku osoby "niebędącej pracownikiem". Analizy tego pojęcia należy dokonać w świetle definicji wynikającej z art. 2 Kodeksu Pracy, który wskazuje, że pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

W konsekwencji, zleceniobiorca powinien być uznany za osobę niebędącą pracownikiem w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT. Potwierdza to również liczne orzecznictwo organów podatkowych, np. Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 grudnia 2011 r., sygn. IPPB4/415-693/11-4/JK3; Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 lipca 2011 r. IPPB4/415-337/11-4/SP.

Biorąc pod uwagę fakt, że świadczenia należne zleceniobiorcom z tytułu zwrotu wydatków lub pokrycia kosztów związanych z przejazdem lub pobytem w miejscu wykonywania zlecenia są pokrywane do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju w celu określenia możliwości zastosowania zwolnienia należy zweryfikować czy w przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z podróżą w rozumieniu przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PDOF.

W opinii Wnioskodawcy odpowiedź na to pytanie jest twierdząca pomimo tego, że świadczenia pokrywane przez Spółkę nie mogą być uznane za związane z podróżą służbową w rozumieniu Kodeksu Pracy, gdyż nie jest spełniona jedna z przesłanek podróży służbowej, tj. wyjazd poza stałe miejsce pracy (określona lokalizacja w Holandii, Belgii gdzie realizowany jest kontrakt) w przedmiotowym stanie faktycznym nie będzie to wpływać na możliwość zastosowania zwolnienia. Warunkiem zastosowania zwolnienia jest bowiem fakt, że diety i inne należności są związane z ?podróżą" a nie ?podróżą służbową" w rozumieniu Kodeksu Pracy. Wykładnia językowa art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PDOF wyraźnie wskazuje na konieczność rozróżnienia tych pojęć. Jednocześnie pomimo, że brak jest legalnej definicji podróży pojęcie to zdefiniowane jest na gruncie orzecznictwa sądowego. Przykładowo w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 28 października 2009 r. (I SA/OP 296/09, LEX nr 532843) stwierdzono, ?że w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) u.p.d.o.f. ustawodawca posłużył się terminem podróż bez określenia służbowa dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki z art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Artykuł 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f. wprost wskazuje, że zwolnienie określone w tym przepisie odnosi się zarówno do pracowników (lit. a) jak i do osób niebędących pracownikami (lit. b). Zatem dla obu wyszczególnionych grup zastosowanie mają rozporządzenia z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 238, poz. 1991 z późn. zm.).

Nie ma żadnego znaczenia fakt, że w tytułach obu rozporządzeń wskazani są tylko pracownicy oraz że z treści tych rozporządzeń nie wynika wprost wskazanie do ich stosowania wobec innych osób. Nie ma oddzielnych przepisów wykonawczych dotyczących pracownika w podróży służbowej i oddzielnych dotyczących podróży osoby niebędącej pracownikiem wobec czego limity określone w ww. rozporządzeniach należy stosować zarówno do pracowników w podróży służbowej jak i do innych osób w podróży niebędących pracownikami."

Tym samym świadczenia z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem nie powinny być ograniczone jedynie do wyjazdów poza miejscowość, w której znajduje się siedziba zleceniodawcy lub określone w umowie stałe miejsce jej wykonywania. Takie opinie wyrażane są także w interpretacjach urzędów i izb skarbowych:

?dla osób nie będących pracownikami, podróż w związku z którą otrzymują diety nie musi wiązać się z wykonywaniem zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba podmiotu wypłacającego świadczenie. Zatem jeżeli wykonywanie umów - zlecenia wiąże się z odbyciem podróży wykonawca ponoszący związane z takim wyjazdem wydatki może zgodnie z zawartą umową otrzymać od zamawiającego zwrot świadczeń przewidzianych w ww. rozporządzeniu. W świetle powyższego świadczenia wypłacone do wysokości określonych kwot korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych" (Pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów z dnia 10 lutego 2006 r., sygn: 1433/NL/LF/II/4154111-132/05/MK).

?środki finansowe, wypłacone przez podatnika na pokrycie kosztów przejazdu, noclegów i diet
osobom, z którymi zawarto umowy o dzieło, zwolnione są z podatku dochodowego od osób
fizycznych. Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, iż jeżeli należności wypłacone przez podatnika będą wyższe od limitów określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym." (Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 stycznia 2012r., sygn.: IPPB4/415-831/11-5/JK2). Analogiczne w tej kwestii stanowisko przedstawione jest także w innych interpretacjach organów podatkowych (np. Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 13 marca 2008 r., sygn. IBPB2/415-539/07/HK), które wyraźnie dokonują rozróżnienie pomiędzy

"w przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w art. 21 ust. 13 ustawy. W odniesieniu do tej kategorii podatników pojęcia "podróż" nie należy bowiem utożsamiać z "podróżą służbową" - pojęciem zdefiniowanym w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.). Zatem przy braku w ustawie definicji "podróży", należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw (tj. podmiotu, który następnie zwraca poniesione w tym celu koszty), jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że prawo do skorzystania ze zwolnienia w odniesieniu do świadczeń za czas podróży przysługuje osobom niebędącym pracownikami, wykonującym czynności m.in. wynikające z umowy zlecenia, umowy o dzieło, innych umów, lecz jedynie do wysokości limitów określonych w odrębnych przepisach (rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju i poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm. i poz. 1991 z późn. zm.); świadczenia w wysokości wyższej niż wynikająca z limitów podlegają opodatkowaniu." Spółka na poparcie swojego stanowiska powołała interpretacje prawa podatkowego wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, tj. interpretacje indywidualne z dnia 9 lutego 2012 r., sygn. IBPBII/1/415-936/11/BD; z dnia 7 stycznia 2011 r., sygn: IBPBII/1/415-842/10/HK; z dnia 17 listopada 2009 r., sygn: IBPBII/I/415-682/09/BD oraz z dnia 13 marca 2008 r. sygn: IBPB2/415-539/07/HK.

W opinii Spółki bez znaczenia dla możliwości skorzystania z tego zwolnienia będzie miał fakt zmiany zasad rozliczenia zleceniobiorców w ramach podróży, którą realizują do Holandii lub Belgii a uzależniający możliwość otrzymania diety wyłącznie od faktycznie przeprowadzonych godzin jeżeli wielkość tych diet mieści się w kwotach diet określonych w rozporządzeniu. Istotą bowiem zwolnienia jest otrzymanie świadczenia w postaci diety bądź innych należności wyłącznie do kwot określonych w rozporządzeniu a nie na zasadach z niego wynikających (analogicznie Pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 maja 2009 r., sygn.: ILPB1/415-221/09-2/AK).

Reasumując, opisane w stanie faktycznym świadczenia otrzymane przez zleceniobiorców z tytułu zwrotu wydatków lub pokrycia kosztów związanych z przejazdem lub pobytem w miejscu wykonywania zlecenia a uzależniające możliwość otrzymania diety wyłącznie od faktycznie przeprowadzonych godzin jeżeli wielkość tych diet mieści się w kwotach diet
określonych w rozporządzeniu, podlegają zwolnieniu z opodatkowania zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o PDOF i tym samym Spółka nie jest zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu tych świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

• do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Do odrębnych przepisów należą rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. :

• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) oraz,
• w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Zgodnie z art. 21 ust. 13 ww. ustawy przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.

W świetle dyspozycji powołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy zwolnienie z opodatkowania dotyczy świadczeń otrzymanych w związku z odbywaniem podróży oraz odnosi się zarówno do pracowników, jak i osób niebędących pracownikami. W przypadku pracowników zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej, natomiast u osób niebędących pracownikami mowa jest o tego rodzaju świadczeniach otrzymywanych w związku z szeroko rozumianą podróżą, o ile spełnione są przesłanki wymienione w ust. 13 w art. 21 ustawy.

W sytuacji przedstawionej we wniosku Spółka zamierza wypłacać diety do wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, jednakże na zasadach określonych w Ogólnych Warunkach Umownych (dalej: OWU) stanowiących załącznik do umowy zlecenia. Przepisy OWU będą wiązały możliwość naliczenia diet z faktycznymi godzinami pracy w Belgii lub Holandii, a nie gotowością do świadczenia pracy z tym zastrzeżeniem, że za cały dzień wykonania zadania poza granicami kraju Zleceniobiorca nie otrzyma diety wyższej niż określonej w rozporządzeniu. W przypadku zaś niewykonywania fizycznie pracy Zleceniobiorca nie otrzyma żadnej diety.

Otrzymane przez zleceniobiorców świadczenia nie zostają przez nich zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i są ponoszone przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodów (umowy zlecenia są związane z realizacją przez spółkę kontraktów na terenie Belgii lub Holandii).

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż diety i inne należności za czas podróży w wysokości mieszczącej się w limitach wskazanych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, w związku z wyjazdem w celu realizacji zadania zleconego, stanowią dla tych osób przychód zwolniony z podatku dochodowego na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku zatem, gdy cała wartość świadczenia korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w tym przepisie, na Spółce nie będzie ciążył obowiązek poboru podatku dochodowego z tego tytułu.

Jeżeli jednak należności wypłacone przez Spółkę będą wyższe od limitów określonych we właściwych przepisach, to nadwyżki ponad te limity podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.