Czy w przypadku wykonywania pracy we Francji pracownikowi przysługuje zwolnienie z opodatkowania wypłacanego (...)

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wypłacanego dodatku za rozłąkę oraz części przychodów pracowników czasowo przebywających za granicą w kwocie odpowiadającej 30% diety.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka wysyła do pracy we Francji kilku pracowników, z którymi już współpracuje i zmienia im w angażu postanowienia o miejscu pracy wskazując miejsce pracy: Francja.

Wynagrodzenie za pracę we Francji wypłaca w polskich złotych od uzyskanego przychodu. Pracodawca pobiera zaliczkę na podatek dochodowy zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z tym, że opodatkowaniu nie podlega część przychodów za każdy dzień pobytu za granicą, w którym pracownik pozostawał w stosunku pracy w kwocie odpowiadającej 30% diety określonej w art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy. Dodatkowo opodatkowaniu nie podlega dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym, do wysokości diet za czas podróży służbowej na terenie kraju, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku, gdy w umowie o pracę jest wskazane miejsce wykonywanej pracy: Francja pracodawca może skorzystać z ww. zwolnień podatkowych...
2. Czy 30% diety za każdy pobyt we Francji odlicza pracodawca przy wynagrodzeniu miesięcznym czy pracownik przy rozliczeniu rocznym...
3. Czy można jednocześnie odliczyć 30% diety i rozłąkowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wskazania w porozumieniu zmieniającym umowę o pracę miejsca wykonywania pracy: Francja, istnieje możliwość skorzystania ze zwolnień i przy obliczaniu wynagrodzenia odpisywać co miesiąc od podstawy podatku 30% diety oraz część rozłąkowego do wysokości diet za czas podróży służbowej, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 18 i 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest dodatek za rozłąkę wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Natomiast wysokość diety określają przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Ponadto przepis art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy ? w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r. - zwalnia od podatku część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30% diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15. Zwolnienie to nie ma zastosowania do wynagrodzenia pracownika odbywającego podróż służbową poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Wysokość przysługujących pracownikom diet w poszczególnych państwach określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, firma wysyła pracowników do pracy we Francji, przy czym w porozumieniu zmieniającym umowę o pracę jako miejsce jej wykonywania wskazuje Francję. Wynagrodzenie za pracę we Francji pracodawca wypłaca w polskich złotych.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 18 wynika, iż zwolnieniu podlega tylko i wyłącznie dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przeniesionym czasowo. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe. Wówczas bowiem dodatek za rozłąkę stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu tym podatkiem razem z innymi przychodami.

Należy zauważyć, iż oddelegowanie pracownika, w odróżnieniu od podróży służbowej, polega na zmianie miejsca wykonywania pracy. Może ono nastąpić albo na podstawie odrębnego porozumienia zawartego z pracownikiem, albo w trybie polecenia służbowego. Zatem w przypadku oddelegowania pracowników do Francji, jeżeli ten kraj jest dla nich aktualnie miejscem świadczenia pracy, nie przysługują diety i inne świadczenia związane z podróżami służbowymi, jednakże może zostać przyznany dodatek za rozłąkę, który jest wypłacany pracownikom czasowo przeniesionym. Celem określenia limitu przyznanych świadczeń przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy odwołuje się do odrębnych przepisów ww. rozporządzenia.

Ponadto dla pracowników czasowo przebywających za granicą w związku z oddelegowaniem i uzyskującym dochody ze stosunku pracy wolna od podatku dochodowego w Polsce jest część przychodów w kwocie odpowiadającej 30% diety w wysokości określonej w przepisach rozporządzenia w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju. Zwolnienie to przysługuje za każdy dzień pobytu podatnika za granicą, w którym pozostawał on w stosunku pracy.

Zasady opodatkowania przychodów ze stosunku pracy oraz obowiązki ciążące na płatnikach regulują przepisy art. 31 i 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl których osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej są zobowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody m.in. ze stosunku pracy.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy płatnicy przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa należy uznać, iż płatnik przy obliczaniu w ciągu roku miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy może pomniejszać uzyskany przez pracownika przychód o przychód zwolniony od podatku.

Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera zastrzeżeń w zakresie zastosowania obu zwolnień jednocześnie.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

ITPB2/415-529/09/MU, interpretacja indywidualna