Na Wnioskodawcy (nabywcy ww. udziału w lokalu mieszkalnym) będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku (...)

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu opodatkowania.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2011 r. Wnioskodawca wspólnie z partnerką kupili na kredyt mieszkanie położone w Sz. Wartość ówczesna mieszkania wynosiła 196.000 zł, natomiast kredyt zaciągnięty został na kwotę 200.000 zł.

Kredyt w banku wzięty został wspólnie, a Wnioskodawca wraz z partnerką pozostają współwłaścicielami ww. nieruchomości w 50% każdy. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca oraz Jego partnerka nie są w związku małżeńskim.

Obecnie partnerka planuje odsprzedać Wnioskodawcy swój udział w nieruchomości. Wnioskodawca przejmie cały dług wobec banku, który wynosi na dzień dzisiejszy ok. 191.000 zł, podczas gdy wartość nieruchomości według cen rynkowych wynosi ok. 190.000 - 200.000 zł.

Wnioskodawca zauważa, że przejmując udział swojej partnerki poprzez sprzedaż (50%, czyli około 95.000 zł), przejmie również jej dług wobec banku w wysokości 95.500 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższym, po sprzedaży 50% udziałów w nieruchomości Wnioskodawca będzie musiał zapłacić tylko podatek od czynności cywilnoprawnych (2% od wartości tego udziału, czyli kwota około 1.900 zł), czy też będzie traktowane to jako darowizna?

W opinii Wnioskodawcy przejmując (kupując) 50% udziału w nieruchomości od swojej partnerki, zyskuje połowę mieszkania o wartości 95.000 zł (czyli w sumie jest właścicielem mieszkania o wartości ok. 190.000 zł), jednak przejmuje także jej zadłużenie wobec banku w wysokości ok. 95.000 zł i cały kredyt w wysokości 191.000 zł przechodzi na Niego. Wnioskodawca uważa zatem, że na powyższej transakcji nic On nie zyskuje ? wychodząc ?na zero?, co oznacza, że czynności tej nie należy traktować jako formy wzbogacenia się (czyli darowizny) i Jego obowiązkiem wobec Urzędu Skarbowego jest tylko zapłata podatku od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od zakupionej połowy mieszkania, czyli od kwoty ok. 95.000 zł powinien zapłacić on podatek w wysokości 1.900 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2011 r. Wnioskodawca wspólnie z partnerką kupili na kredyt mieszkanie położone w Sz. Wartość ówczesna mieszkania wynosiła 196.000 zł, natomiast kredyt zaciągnięty został na kwotę 200.000 zł.

Kredyt w banku wzięty został wspólnie, a Wnioskodawca wraz z partnerką pozostają współwłaścicielami ww. nieruchomości w 50% każdy. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca oraz Jego partnerka nie są w związku małżeńskim.

Obecnie partnerka planuje odsprzedać Wnioskodawcy swój udział w nieruchomości. Wnioskodawca przejmie cały dług wobec banku, który wynosi na dzień dzisiejszy ok. 191.000 zł, podczas gdy wartość nieruchomości według cen rynkowych wynosi ok. 190.000 - 200.000 zł.

Wnioskodawca zauważa, że przejmując udział swojej partnerki poprzez sprzedaż (50%, czyli około 95.000 zł), przejmie również jej dług wobec banku w wysokości 95.500 zł.

Mając na uwadze przedstawiony w niniejszej sprawie stan faktyczny, w pierwszej kolejności wyjaśnienia wymaga, że umowa sprzedaży uregulowana została w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Zgodnie z art. 535 § 1 Kodeksu, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Sprzedaż jest umową dwustronnie zobowiązującą. Skutkiem zawarcia umowy sprzedaży jest zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedającemu ceny. Innymi słowy, elementami konstrukcyjnymi niezbędnymi do zakwalifikowania konkretnej umowy jako umowy sprzedaży są: określenie stron umowy, przedmiotu sprzedaży oraz ceny.

Zgodnie natomiast z art. 888 § 1 Kodeksu, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Umowa darowizny jest zatem czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie.

Uwzględniając powyższe zauważyć należy, że planowanego przez Wnioskodawcę nabycia udziału w opisanej nieruchomości w drodze umowy sprzedaży, w wyniku której przejmie również dług partnerki wobec banku, nie można uznać jako czynności o charakterze odpłatnym za darowiznę.

Biorąc więc pod uwagę zacytowane przepisy prawa oraz przedstawiony w niniejszej sprawie opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy, do nabycia ww. udziału w opisanej nieruchomości dojdzie w drodze umowy sprzedaży, mieścić będzie się ona w zakresie przedmiotowym ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wypełniając dyspozycję art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) tej ustawy.

Obowiązek podatkowy powstanie z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej (art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy) i ciążył będzie na kupującym (art. 4 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stawka podatku - właściwa dla umów sprzedaży, przedmiotem których jest nieruchomość, rzecz ruchoma, prawo użytkowania wieczystego, własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego oraz wynikające z przepisów prawa spółdzielczego: prawo do domu jednorodzinnego oraz prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym ? wynosić będzie 2%.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowić będzie przy umowie sprzedaży ? wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego.

W myśl art. 6 ust. 2 ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, organ ten wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

W świetle powyższego, w przypadku zawarcia umowy sprzedaży rzeczy i praw majątkowych, co do zasady, na kupującym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko, zgodnie z którym na Wnioskodawcy (nabywcy ww. udziału w lokalu mieszkalnym) będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, a nie podatku od spadków i darowizn, któremu podlega nieodpłatne nabycie rzeczy i praw majątkowych tytułem wymienionym w art. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. poz. 93, Nr 768 z późn. zm.).

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego ? to do kompetencji tut. organu nie należy ocena poprawności obliczenia podstawy opodatkowania czy należnego podatku, bowiem wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Dlatego też podane przez Wnioskodawcę wartości nie podlegały weryfikacji w procesie wydawania przedmiotowej interpretacji. Ich weryfikacja możliwa jest wyłącznie w postępowaniu prowadzonym przez właściwy w sprawie organ podatkowy na podstawie art. 6 ust. 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Tut. organ pragnie zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego różnił się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.