Czy zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2014 r. (data wpływu ? 11 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy kredytu rewolwingowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy kredytu rewolwingowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, posiadający status spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również: Spółka lub pożyczkobiorca), jest osobą prawną, której jedynym udziałowcem jest zagraniczny podmiot. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. projektowanie, produkcja oraz sprzedaż okien fasadowych i drzwi.

Spółka zamierza uporządkować strukturę swojego obecnego i przyszłego zadłużenia. Wnioskodawca planuje przeznaczyć na ten cel środki pieniężne aktualnie znajdujące się w jego posiadaniu. W związku z powyższym, dla utrzymania płynności finansowej na moment spłaty zadłużenia oraz w późniejszym okresie, konieczne stanie się wykorzystanie zewnętrznego źródła finansowania.

W tym celu Spółka zamierza zawrzeć z podmiotem niepowiązanym (np. z bankiem) lub zagranicznym podmiotem powiązanym umowę kredytu odnawialnego / rewolwingowego lub pożyczki odnawialnej / rewolwingowej (dalej: ?Umowa kredytu rewolwingowego?). Z tego powodu, że zamiarem Spółki nie jest jedynie incydentalne uregulowanie zobowiązań, lecz pozyskanie długoterminowego finansowania swojej działalności, Umowa kredytu rewolwingowego będzie umową długoterminową. Na podstawie Umowy kredytu rewolwingowego Spółka będzie zaciągać w miarę potrzeb lub okresowo transze kredytu na spłatę zaległych lub bieżących zobowiązań handlowych. Kwoty zaciągniętych transz kredytu będą różnej wartości, uzależnionej od bieżących potrzeb finansowych Spółki.

Zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego oraz zaciąganie kolejnych transz kredytu będzie wiązało się z obowiązkiem ponoszenia przez Spółkę kosztów towarzyszących zaciągnięciu i obsłudze kredytu. Mogą to być w szczególności:

• koszty obsługi prawnej procesu negocjacji warunków umowy,
• prowizja za gotowość (od postawionej do dyspozycji, ale niewykorzystanej kwoty kredytu),
• prowizja aranżacyjna (za przyznanie kredytu),
• odsetki od wykorzystanej kwoty kredytu.

Umowa kredytu rewolwingowego może przewidywać inne rodzaje opłat i prowizji. Koszty będą ponoszone w terminach wynikających z ustaleń umownych.

Bieżące nadwyżki finansowe Spółki, wynikające z zapłaconych faktur za sprzedane produkty Spółki będą wykorzystywane do spłaty pozostałych zobowiązań (przykładowo wobec pracowników Spółki, odsetek i kapitału kredytu).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych, zakładając, że podmiotem, który udzieli kredytu będzie podmiot świadczący usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakładając, że podmiotem, który udzieli Spółce kredytu będzie podmiot świadczący usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, to zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie bowiem do art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   
   
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
      
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
      
   3. (uchylona),
      
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
      
   5. umowy dożywocia,
      
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
      
   7. (uchylona),
      
   8. ustanowienie hipoteki,
      
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
      
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
       
   11. umowy spółki;
       
       
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
   
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Ustawodawca, wprowadzając zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, wyłączył od opodatkowania inne podobne, które nie zostały wyraźnie wskazane w przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu, nawet gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

W ocenie Spółki, zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego z bankiem, jako czynność niewymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 września 2011 r. Nr ILPB2/436-109/11-2/MK, zgodnie z którą: Mając na uwadze poczynione na wstępie uwagi dotyczące zakresu przedmiotowego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych a w szczególności jego zamknięty charakter i płynące z niego konsekwencje prawne (podatkowe), wyjaśnić należy, że pomimo niebudzących wątpliwości podobieństw obu ww. umów (pożyczki i kredytu), mających na celu pozyskanie kapitału, umowa kredytu jako niewymieniona w ustawie podatkowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie, w następstwie zawarcia umowy kredytu Spółka nie jest zobowiązana do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Ponadto w ocenie Spółki, również w sytuacji, gdy Umowa kredytu rewolwingowego zostanie zawarta z zagranicznym podmiotem powiązanym (niebędącym bankiem, ale będącym podmiotem świadczącym usługi udzielania pożyczek pieniężnych), która to umowa mogłaby być uznana za umowę pożyczki a nie kredytu - to jej zawarcie również nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawca zauważa, że w sytuacji, gdy pieniądze będące przedmiotem Umowy kredytu rewolwingowego zawartej z zagranicznym podmiotem powiązanym będą znajdować się w chwili dokonania czynności cywilnoprawnej poza terytorium Polski, a czynność cywilnoprawna zostanie dokonana za granicą, to Umowa kredytu rewolwingowego nie będzie podlegać opodatkowaniu analizowanym podatkiem w Polsce ze względu na regulacje zawarte w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Stanowisko Spółki ? w jej opinii ? znajduje potwierdzenie w wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach podatkowych. Jak zostało wskazane m.in. w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 26 maja 2014 r. Nr ILPB2/436-58/14-3/MK: (...) nie ulega wątpliwości, że pożyczka podlega przepisom ustawy o PCC, jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki/korzystania z kolejnych transz, jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (...) Natomiast w sytuacji, gdy w chwili zawarcia umowy pożyczki/korzystania z kolejnych transz, środki pieniężne będące jej przedmiotem znajdują się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ustalenia wymagać będzie, czy spełniona jest druga z wymienionych powyżej przesłanek, tj. czy zarówno miejsce zamieszkania łub siedziby pożyczkobiorcy jak i miejsce dokonania czynności cywilnoprawnej znajdują się w kraju. Pożyczka będzie zatem podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, w przypadku gdy (i) pożyczkobiorca posiada siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a (ii) czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium kraju. Dla opodatkowania pożyczki PCC natomiast, warunki te musza zostać spełnione kumulatywnie. W konsekwencji, jeśli spełniony zostanie tylko jeden z nich, obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych nie powstanie.

Spółka wskazuje, że nawet gdyby Umowa kredytu rewolwingowego zawarta z zagranicznym podmiotem powiązanym podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych (zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy), to z uwagi na brzmienie art. 2 pkt 4, zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego nie będzie podlegać opodatkowaniu.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   
   
   1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
      
   2. (uchylone),
      
   3. umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych;

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wskazuje, że dla stwierdzenia, czy umowa pożyczki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych należy rozstrzygnąć, czy chociaż jedna ze stron tej transakcji będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług albo będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku z tytułu dokonania tej czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na to, że czynność zawarcia umowy kredytowej z zagranicznym podmiotem powiązanym (która to umowa mogłaby być uznana za umowę pożyczki a nie kredytu) i wypłata odsetek z tego tytułu będzie czynnością zwolnioną z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT - to czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (j.t. Dz. U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.), podatkowi temu podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   
   
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
      
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
      
   3. (uchylona),
      
   4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
      
   5. umowy dożywocia,
      
   6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
      
   7. (uchylona),
      
   8. ustanowienie hipoteki,
      
   9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
      
   10. umowy depozytu nieprawidłowego,
       
   11. umowy spółki;
       
       
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
   
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób, to dla oceny czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikacje pod względem prawnym.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi natomiast, że czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie zaś do art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
   
   
   1. umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
      
   2. (uchylone),
      
   3. umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza uporządkować strukturę swojego obecnego i przyszłego zadłużenia, planując przy tym przeznaczyć na ten cel środki pieniężne aktualnie znajdujące się w jego posiadaniu. W związku z powyższym, dla utrzymania płynności finansowej na moment spłaty zadłużenia oraz w późniejszym okresie, konieczne stanie się wykorzystanie zewnętrznego źródła finansowania.

W tym celu Wnioskodawca zamierza zawrzeć z podmiotem niepowiązanym (np. z bankiem) lub zagranicznym podmiotem powiązanym Umowę kredytu rewolwingowego. Z tego powodu, że zamiarem Wnioskodawcy nie jest jedynie incydentalne uregulowanie zobowiązań, lecz pozyskanie długoterminowego finansowania swojej działalności, Umowa kredytu rewolwingowego będzie umową długoterminową. Na jej podstawie Wnioskodawca będzie zaciągać w miarę potrzeb lub okresowo transze kredytu na spłatę zaległych lub bieżących zobowiązań handlowych. Kwoty zaciągniętych transz kredytu będą różnej wartości, uzależnionej od bieżących potrzeb finansowych Wnioskodawcy.

Jak już wyżej wskazano w myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Przytoczona ustawa nie zawiera własnej definicji umowy pożyczki, zatem pojęciu temu należy nadać taką treść, jaką ma ono w przepisach Kodeksu cywilnego

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z kolei w myśl art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.

Z powyższego wynika, że zawarcie umowy kredytu oznacza oddanie kredytobiorcy środków pieniężnych na określony w umowie cel. Oddanie do dyspozycji środków pieniężnych ma zapewnić kredytobiorcy ich wykorzystanie w sposób odpowiadający jego interesom uwidocznionym w umowie kredytowej. Ponadto, kredyt ? w przeciwieństwie do umowy pożyczki ? jest zawsze oprocentowany co jasno wynika z powołanej regulacji ustawowej.

Należy przy tym wspomnieć, że w piśmiennictwie wskazuje się na różnice zachodzące pomiędzy umową kredytu a umową pożyczki. Jako swoisty wzorzec ustawowy kwalifikuje się umowę pożyczki, natomiast umowę kredytu uznaje się za określone odstępstwo od tego wzorca. Z punktu widzenia prawa cywilnego umowa kredytowa jest umową nienazwaną. Ponadto w odróżnieniu od umowy pożyczki w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, w wyniku zawarcia umowy kredytu nie dochodzi do przeniesienia na kredytobiorcę własności środków pieniężnych. Istota umowy kredytu sprowadza się więc do tego, że bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy (a więc nie przenosi na niego własności określonej ilości i wartości środków pieniężnych) na czas oznaczony w umowie określoną kwotę środków pieniężnych, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w umówionym terminie spłaty oraz zapłaty prowizji od przyznanego kredytu.

Mając na uwadze poczynione na wstępie uwagi dotyczące zakresu przedmiotowego ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności jego zamknięty charakter i płynące z niego konsekwencje prawne (podatkowe), wyjaśnić należy, że pomimo niebudzących wątpliwości podobieństw obu ww. umów (pożyczki i kredytu), mających na celu pozyskanie kapitału, umowa kredytu jako niewymieniona w ustawie podatkowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Zatem ? jak słusznie zauważył Wnioskodawca ? zawarcie Umowy kredytu rewolwingowego z bankiem, jako czynność niewymieniona w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Odnosząc się natomiast do sytuacji, gdy umowa zostanie zawarta z zagranicznym podmiotem powiązanym (niebędącym bankiem, ale będącym podmiotem świadczącym usługi udzielania pożyczek pieniężnych), która to umowa mogłaby być uznana za umowę pożyczki a nie kredytu, wskazać należy, że umowa pożyczki o charakterze rewolwingowym nie jest uregulowana przepisami Kodeksu cywilnego. Określa jedynie, zgodnie z autonomią woli stron stosunków cywilnoprawnych, górną granicę zadłużenia biorącego pożyczkę względem pożyczkodawcy, przy czym po dokonaniu zwrotu części lub całości pożyczonej uprzednio kwoty pożyczkobiorca ma prawo do otrzymania kolejnej kwoty, pod warunkiem, że nie przekroczy ona ustalonego w umowie limitu określonego zarazem ilością pieniędzy przenoszonych na własność pożyczkobiorcy. Zatem tego typu umowa nie zawiera zobowiązania pożyczkodawcy do przeniesienia na własność pożyczkobiorcy określonej ilości pieniędzy, tylko wskazuje limit, do którego może istnieć zobowiązanie między stronami.

W konsekwencji pożyczki rewolwingowej nie można kwalifikować jako umowy pożyczki, gdyż nie zawiera essentialia negotii umowy pożyczki w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego, a przy tym objąć przepisami ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Nie oznacza to, że w przedmiotowej sprawie w ogóle nie dojdzie do zawarcia umowy pożyczki. Konsensus niezbędny do skutecznego zawarcia umowy pożyczki dojdzie do skutku z chwilą wypłaty poszczególnych transz. Wtedy bowiem dopiero konkretyzuje się przedmiot świadczenia pożyczkobiorcy. Nie oznacza to przy tym, że czynność taka nabierze charakteru umowy realnej, lecz jedynie to, że konsensus ? czyli zgodne zobowiązanie się stron umowy pożyczki ? dojdzie do skutku jednocześnie z wykonaniem świadczenia przez pożyczkodawcę.

Reasumując należy stwierdzić, iż przedstawiona we wniosku umowa pożyczki rewolwingowej nie może być uznana za umowę, która powoduje pomiędzy stronami stosunek prawny właściwy dla pożyczki, w związku z czym jej zawarcie ? jako niewymienionej w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ? nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Niemniej jednak obowiązek podatkowy w analizowanej sytuacji będzie powstawał przy każdej wypłacie całości lub części przysługującego Wnioskodawcy limitu środków pieniężnych, ponieważ to w tym momencie będzie dochodzić do spełnienia umowy pożyczki, przy czym w takiej sytuacji ? przy założeniu, że w wyniku zastosowania reguł określonych w art. 1 ust. 4 ww. ustawy czynność taka podlegać będzie opodatkowaniu omawianym podatkiem ? możliwe będzie, po spełnieniu wskazanych w art. 2 pkt 4 ustawy warunków, skorzystanie z wyłączenia z opodatkowania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.