Ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienie jego własności, dokonane w trybie ustawy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych Spółdzielnia Mieszkaniowa, po odzyskaniu lokalu mieszkalnego, do którego wygasło spółdzielcze lokatorskie prawo, ogłosiła przetarg ofertowy na ustanowienie odrębnej własności ww. lokalu. Od zasiedlenia przedmiotowego lokalu po raz pierwszy upłynął okres 5 lat.

Wraz z mężem, w drodze przeprowadzonego przetargu, została Pani nabywcą przedmiotowego lokalu. Jedno z Was było już wówczas członkiem Spółdzielni. Pomiędzy Spółdzielnią Mieszkaniową, a Panią i mężem została zawarta umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia jego własności. Ustanowienie odrębnej własności lokalu i jej przeniesienie nastąpiło na zasadach określonych w ww. ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności na rzecz nabywcy wyłonionego w drodze przetargu ofertowego podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych...

Zdaniem Wnioskodawczyni umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia jego własności na rzecz nabywcy w drodze przetargu ofertowego, będącego jednocześnie członkiem Spółdzielni, nie podlega przepisom ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie jest to bowiem umowa sprzedaży ani inna umowa wymieniona w zamkniętym katalogu zawartym w art. 1 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649) podatkowi temu podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:



1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny - w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności - w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki;


2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Powołany przepis, określający zakres przedmiotowy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, zawiera enumeratywny katalog czynności, których dokonanie powodować będzie konieczność zapłaty podatku. Tym samym, jeżeli dana czynność nie została wymieniona w ustawowym katalogu to nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Jednocześnie wskazać należy, że ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na ich kwalifikację pod względem prawnym.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 ze zmianami) została ustanowiona i przeniesiona na rzecz Pani i męża, odrębna własność lokalu mieszkalnego, znajdującego się w zasobach spółdzielni mieszkaniowej, w stosunku do którego wygasło prawo spółdzielcze lokatorskie.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w przypadku wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego spółdzielnia, z zastrzeżeniem art. 15, ogłasza nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia opróżnienia lokalu, zgodnie z postanowieniami statutu, przetarg na ustanowienie odrębnej własności tego lokalu, zawiadamiając o przetargu w sposób określony w statucie oraz przez publikację ogłoszenia w prasie lokalnej. Pierwszeństwo w nabyciu lokalu mają członkowie, którzy nie mają zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych i zgłoszą gotowość zawarcia umowy o ustanowienie i przeniesienie odrębnej własności tego lokalu. W przypadku zgłoszenia się kilku uprawnionych, pierwszeństwo ma najdłużej oczekujący. Warunkiem przeniesienia odrębnej własności lokalu na takiego członka jest wpłata wartości rynkowej lokalu.

Powołany przepis wskazuje, że czynność prawna, skutkiem której jest ustanowienie odrębnej własności lokalu i przeniesienie jego własności, stanowi czynność odrębną od wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych umów sprzedaży czy też zamiany, których dokonanie powoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Czynności takiej nie można uznać również za inną, wymienioną w tym przepisie. Oznacza to, że ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienie jego własności, dokonane w trybie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.