Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 roku (data wpływu 18 października 2007 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup dodatkowych świadczeń medycznych na rzecz pracowników Spółki ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup dodatkowych świadczeń medycznych na rzecz pracowników Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozważa możliwość zakupienia dla pracowników dodatkowych usług medycznych (abonamentów medycznych) ? od stycznia 2008 roku ? w ramach umowy z wyspecjalizowaną jednostką medyczną.

Umowa o świadczenie usług medycznych z wyspecjalizowaną jednostką medyczną, byłaby umową bezimienną, zawieraną na okres jednego roku, z możliwością jej przedłużenia. Sposób rozliczenia Spółki z jednostką medyczną, miałby grupowy, zryczałtowany charakter.

Pracownicy uprawnieni do świadczeń identyfikowani byliby za pomocą kart abonamentowych. W przypadku zaś umowy zawartej z wyspecjalizowaną jednostką medyczną, wysokość opłaty ryczałtowej ponoszonej przez spółkę uzależniona byłaby od:

• zakresu świadczeń,
• wzrostu lub zmniejszenia procentowego grupy pracowników objętych abonamentem.

Poza zakresem świadczeń dodatkowych, umowa obejmowałaby również opiekę w ramach medycyny pracy tj. badania wstępne, kontrolne i okresowe wymagane przez obowiązujące przepisy prawa dla stanowiska lub zawodu wykonywanego przez pracownika. W przedmiotowej umowie, istnieje możliwość wyodrębnienia usług świadczonych w ramach medycyny pracy i usług medycznych dodatkowych, do których Spółka nie jest zobowiązana żadnymi przepisami prawa.

Wydatki związane ze świadczonymi usługami medycznymi pochodziłyby ze środków finansowych przeznaczonych na bieżącą działalność Spółki.

Świadczenia medyczne oferowane w ramach umowy byłyby realizowane we wskazanych przez jednostkę medyczną placówkach medycznych. Faktury byłyby wystawiane po zakończeniu każdego miesiąca i obejmowałyby ryczałtową kwotę.

Wynagrodzenie ryczałtowe, wynikające z przedmiotowej umowy, płatne będzie niezależnie od ilości świadczonych usług medycznych, czyli niezależnie od tego, czy pracownik skorzystał w danym miesiącu z usługi medycznej, czy też z niej nie skorzystał.

W związku z powyższym, zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki te będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Wydatki te, związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, mają związek z osiąganymi przychodami ? mogą przyczynić się do zwiększenia źródła przychodów, w konsekwencji zdaniem Spółki, wypełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy.

Ponadto, wydatki poniesione na zakup abonamentów medycznych nie znajdują się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Wprawdzie w stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 roku, funkcjonował przepis art. 16 ust. 1 pkt 65, regulujący skutki podatkowe związane z finansowaniem pracownikom kosztów opieki medycznej, zgodnie z którym do kosztów podatkowych nie zaliczało się kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów takich świadczeń, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy innych ustawy (w tym Kodeks pracy). Ponieważ z dniem 1 stycznia 2007 r. przestał obowiązywać cytowany wyżej przepis ograniczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatkó1)w na sfinansowanie pracownikom opieki medycznej, a zatem koszty takie podlegają kwalifikacji do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Wyrażenie ?w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia? zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot ?celowości?, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważało się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Powyższe oznaczało, że jeżeli brak było wyraźnego ustawowego obowiązku ponoszenia przez pracodawcę kosztów świadczeń medycznych na rzecz swoich pracowników, nie można było tych wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

W/w przepis przede wszystkim traktowany był jako element ograniczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu abonamentów medycznych, które uprawniają pracownika do opieki medycznej. Pracodawca, który ponosił tego rodzaju wydatki, mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko w tej części, która była związana z obowiązkowym charakterem wykonywanych usług. W przypadku, gdy w ramach abonamentu medycznego wykonywane były świadczenia zdrowotne różnego rodzaju, zobowiązany był natomiast dokonać podziału poniesionych wydatków na te, które mogą stanowić koszt oraz takie, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ww. ustawy, został uchylony. Zmiana ta spowodowała, że obecnie wydatki na abonamenty medyczne pracowników podlegają ocenie w aspekcie generalnych postanowień cytowanego art. 15 ust. 1 powołanej ustawy tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowych wydatków do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wykupienie dla pracowników świadczeń medycznych niewątpliwie będzie miało wpływ na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu może ulec ograniczeniu absencja w pracy, co przełoży się na efektywność wykonywanych zadań. Zatem, ponoszone z tego tytułu wydatki, będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.

Referencje

IPPB3/423-446/08-2/MK, interpretacja indywidualna