Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) (...)

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2007 r. (data wpływu 29 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę m. in. na dodatkowe świadczenia medyczne (abonamenty medyczne) ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 29 października 2007 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 16 listopada 2007 r., data wpływu 23 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na składki z tytułu ubezpieczenia pracowników oraz dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 59 i pkt 65 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka rozważa możliwość zakupienia od miesiąca stycznia 2008 r. dla pracowników dodatkowych usług medycznych (abonamentów medycznych) w ramach umowy z wyspecjalizowaną jednostką medyczną lub zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego z Towarzystwem Ubezpieczeń (polis ubezpieczeniowych).

Umowa o świadczenie usług medycznych z wyspecjalizowaną jednostką medyczną byłaby umową bezimienną, zawieraną na okres jednego roku, z możliwością jej przedłużenia. Sposób rozliczania Spółki z jednostką medyczną miałby grupowy, zryczałtowany charakter. Pracownicy uprawnieni do świadczeń identyfikowani byliby za pomocą kart abonamentowych. Wysokość opłaty ryczałtowej ponoszonej przez Spółkę uzależniona będzie od zakresu świadczeń oraz wzrostu lub zmniejszenia procentowego grupy pracowników objętych abonamentem.

Zarówno w przypadku umowy z Towarzystwem Ubezpieczeń, jak również z wyspecjalizowaną jednostką medyczną, zakres świadczeń byłby podobny i obejmowałby takie świadczenia jak: dostęp do lekarza pierwszego kontaktu, badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, badania obrazowe, rehabilitację, szczepienia ochronne, profilaktykę, prowadzenie ciąży itp.

Poza zakresem świadczeń dodatkowych, powyższe umowy gwarantowałyby również opiekę w ramach medycyny pracy, tj. badania wstępne, kontrolne i okresowe wymagane przez obowiązujące przepisy prawa dla stanowiska lub zawodu wykonywanego przez ubezpieczonego pracownika.

W myśl obydwu umów istnieje możliwość wyodrębnienia usług świadczonych w ramach medycyny pracy i usług medycznych dodatkowych, do ponoszenia których Spółka nie jest zobowiązana żadnymi przepisami prawa.

Wydatki na zakup świadczeń medycznych, a także na nabycie bezimiennych polis ubezpieczeniowych pochodziłyby ze środków finansowych przeznaczonych na bieżącą działalność Jednostki i fakturowane byłyby przez wykonawcę po zakończeniu każdego miesiąca obejmując ryczałtową kwotę.

Wynagrodzenie ryczałtowe, wynikające z zawartych umów, płatne będzie niezależnie od ilości świadczonych usług medycznych, czyli bez względu na fakt czy pracownik skorzystał, czy też nie, w danym miesiącu z tych usług.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że jej rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, tj. poprzedni rok podatkowy zakończył się w dniu 31 grudnia 2006 r.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów...
  2. Czy nakłady poczynione przez Jednostkę na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów...


Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną.


Zdaniem Wnioskodawcy ? w zakresie pytania pierwszego - środki poniesione na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te wpływają na poprawę stanu zdrowia pracowników i przyczyniają się tym samym do zmniejszenia ich absencji w pracy z powodu choroby. W konsekwencji nakłady te spełniają dyspozycję zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), gdyż poprawiając efektywność wykonywanych przez pracowników czynności mogą przyczynić się do zwiększenia źródła przychodów. Ponadto ww. nakładów nie ujęto w katalogu art. 16 ust. 1 przytaczanej ustawy, jako że nie znajdzie zastosowania w niniejszej sytuacji tracący moc z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.


Należy zwrócić uwagę na fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w cytowanym powyżej przepisie, nie wymaga wykazania, iż konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Przy kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów powinno brać się pod uwagę:


  • przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz
  • potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.


Wyrażenie ?w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia? zawarte we wskazanym przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzonym przedsiębiorstwem podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot ?celowości?, jeżeli na podstawie odrębnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten spodziewanego przychodu nie przysporzy.

Ponadto, tak określony koszt uzyskania przychodu nie może znajdować się w katalogu wydatków podlegających wyłączeniu z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważało się za koszty uzyskania przychodów kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw.

Powyższe oznaczało, że jeżeli brak było wyraźnego ustawowego obowiązku ponoszenia przez pracodawcę kosztów świadczeń medycznych na rzecz swoich pracowników, nie można było tych wydatków zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Ww. przepis przede wszystkim traktowany był jako element ograniczający możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu abonamentów medycznych, które uprawniają pracownika do opieki medycznej. Pracodawca, który ponosił tego rodzaju wydatki, mógł je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu tylko w tej części, która była związana z obowiązkowym charakterem wykonywanych usług. W przypadku, gdy w ramach abonamentu medycznego wykonywane były świadczenia zdrowotne różnego rodzaju, zobowiązany był natomiast dokonać podziału poniesionych wydatków na te, które mogą stanowić koszt oraz takie, które nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ww. ustawy, został uchylony. Zmiana ta spowodowała, że obecnie wydatki na abonamenty medyczne pracowników podlegają ocenie w aspekcie generalnych postanowień cytowanego art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowych wydatków do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wykupienie dla pracowników świadczeń medycznych niewątpliwie będzie miało wpływ na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu może ulec ograniczeniu absencja w pracy, co przełoży się na efektywność wykonywanych zadań. Zatem ponoszone z tego tytułu wydatki, będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika