Czy jednoosobowa spółka Skarbu Państwa postawiona w stan upadłości jest zobowiązana do odprowadzania (...)

Czy jednoosobowa spółka Skarbu Państwa postawiona w stan upadłości jest zobowiązana do odprowadzania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2010 r. (data wpływu 22 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej wpłat z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa - jest nieprawidłowe.

Porady prawne


UZASADNIENIE


W dniu 22 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej wpłat z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.


W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


W dniu 25 czerwca 2009 r. Sąd Rejonowy Wydział XII Gospodarczy ogłosił upadłość dłużnika ? ?S.? Sp. z o. o. z siedzibą w S. oraz wyznaczył nadzorcę sądowego w osobie Krzysztofy D. Następnie, w dniu 22 października 2009 r. ww. Sąd zmienił sposób prowadzenia postępowania upadłościowego z postępowania z możliwością zawarcia układu na postępowanie obejmujące likwidację majątku upadłego oraz powołał Syndyka masy upadłości ?S.? Sp. z o. o. w osobie Krzysztofy D. Wnioskodawca jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa. Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, jednoosobowe spółki Skarbu Państwa mają obowiązek dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym.


W związku z powyższym zadano następujące pytanie.


Czy przepisy ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa mają zastosowanie również w przypadku prowadzenia postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku upadłego, a w związku z tym, czy Syndyk Masy Upadłości ?S.? Sp. z o. o. w upadłości likwidacyjnej zobowiązany będzie zgodnie z przepisami powyższej ustawy do wpłacania zaliczek oraz dokonywania wpłat z zysku po osiągnięciu zysku z tytułu prowadzenia przez ?S.? działalności gospodarczej oraz z tytułu likwidacji majątku upadłego...


Zdaniem Wnioskodawcy, jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, wobec których ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, nie są zobowiązane do wpłacania zaliczek oraz dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z ustawą z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze są przepisami lex specialis w stosunku do uregulowań prawa podatkowego.

Na poparcie tych twierdzeń przytacza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Gd 192/07), w którym stwierdzono: ?Zobowiązanie spółki Skarbu Państwa, która została postawiona w stan upadłości do odprowadzania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa - po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - stanowiłoby bowiem naruszenie przepisów prawa upadłościowego, którego celem jest równomierne zaspokojenie wierzycieli według ściśle określonych zasad ujętych w przepisach. Mające zastosowanie w opisanym stanie faktycznym rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej (obecnie ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze) jest bowiem regulacją szczególną, która zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali wyklucza zastosowanie spornego przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. w rozpatrywanym przypadku?.

Wnioskodawca podnosi, że zgodnie z art. 61 oraz art. 62 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze, z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu wierzycieli upadłego. Pod pojęciem masy upadłości należy rozumieć majątek należący do upadłego w dniu ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego, z wyłączeniem enumeratywnie wskazanych w niniejszej ustawie składników. Spółka podkreśla ścisłe określenie przez ustawodawcę kolejności zaspokajania wierzycieli. Zgodnie bowiem z art. 342 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze, syndyk zaspokaja wierzytelności z masy upadłości w pięciu różnych kategoriach, jest to katalog zamknięty. Jak akcentuje Spółka, pominięcie tego przepisu i wypłata jakichkolwiek kwot pieniężnych poza kolejnością wskazaną w niniejszym przepisie jest niezgodna z powyższą ustawą.

Dodatkowo Strona wskazuje, że wpłaty z zysku w wysokości 15% po opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie mogą być zaspokajane w pierwszej kategorii wierzytelności jako koszty postępowania, ponieważ zgodnie z art. 230 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze, do kosztów tych należą m.in. podatki i inne daniny publiczne. Zaznacza przy tym, iż wpłaty z zysku są rodzajem dywidendy wpłacanej przez jednoosobowe spółki na rzecz Skarbu Państwa, zatem nie można im przypisać statusu podatku czy też daniny publicznej. W opinii Spółki, stanowisko to jednoznacznie potwierdził ustawodawca w obowiązującym od 2009 r. przepisie art. 53 ust. 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, w którym wskazano, iż odpisy z wyniku finansowego bieżącego roku obrotowego, w tym także wpłaty z zysku, dokonywane na podstawie odrębnych przepisów uznaje się za podział wyniku finansowego netto jednostek w ciągu roku obrotowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca powyższą regulacją niejako przyznał, iż wpłata z zysku ma charakter cywilnoprawny, a nie publicznoprawny. Ponadto, nie można przyjąć, iż wpłaty z zysku mają charakter publicznoprawny, ponieważ Skarb Państwa w niniejszej sytuacji występuje jednocześnie jako udziałowiec oraz jako podmiot uprawniony do pobrania dywidendy, która przysługuje mu na postawie Kodeksu spółek handlowych. Zainteresowany podkreśla również, że stosunek publicznoprawny charakteryzuje się tym, iż jedną ze stron niniejszego stosunku jest państwo działające poprzez organy władzy publicznej, drugą zaś stroną jest osoba trzecia, znajdująca w pozycji podrzędnej w stosunku do państwa. Wskazuje przy tym, iż Skarb Państwa występuje w przedmiotowej sytuacji jako osoba prawna zgodnie z art. 33 Kodeksu cywilnego, nie zaś jako organ podatkowy państwa. Powyższe stanowisko znajduje ? w ocenie Strony ? potwierdzenie również w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wskazał: ?Analizując treść ustawy należy jednoznacznie stwierdzić, iż nałożony na jednoosobowe spółki Skarbu Państwa obowiązek wynika z uprawnień właścicielskich tego podmiotu, a nie obowiązku ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, o których mowa w art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.?.

Na poparcie powyższego stanowiska Wnioskodawca przytacza ponadto art. 5 ust. 2 pkt 2 i 4d ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych, w którym ustawodawca wyraźnie oddzielił od danin publicznych inne dochody publiczne należne, na podstawie odrębnych ustaw budżetowi państwa, jednostkom samorządu terytorialnego oraz innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz dochody z mienia jednostek sektora finansów publicznych, do których zalicza się dywidendy z tytułu posiadanych praw majątkowych, do których ? zdaniem Wnioskodawcy ? należą wpłaty z zysku. Wobec powyższego, Spółka uważa, że dokonanie wpłaty z zysku stawiałaby Skarb Państwa w nieuzasadnionej, korzystniejszej pozycji względem jej pozostałych wierzycieli.

Jak wskazuje, podobne stanowisko w przedmiocie zaszeregowania wpłaty z zysku jako należności cywilnoprawnej wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w cytowanym powyżej wyroku (sygn. akt I SA/Gd 192/07): ?zdaniem Sądu o nieprawidłowej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej sprawy zdecydował też fakt zaszeregowania wpłaty z zysku - o której mowa w przepisie art. 2 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. - jako daniny publicznej. Organ podatkowy przywołując bowiem art. 204 par. 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. Prawo upadłościowe (obecnie art. 342 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze) uznał, iż przedmiotowa wpłata z zysku podlega zaspokojeniu z masy upadłości w pierwszej kolejności, tj. podobnie jak podatki?.

Konkluzją przytoczonych twierdzeń jest ? zdaniem Zainteresowanego ? wynikająca z przepisów prawa upadłościowego i naprawczego niedopuszczalność zaklasyfikowania ?wpłat z zysku? jako daniny publicznej, a tym samym zaliczenia jej do kosztów postępowania, o których mowa w art. 230 ww. ustawy i zaspokojenia w pierwszej kategorii należności zgodnie z art. 342 tej ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w świetle przytoczonego stanu faktycznego zastosowanie przepisów ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa byłoby niezgodne z prawem upadłościowym i naprawczym, a w konsekwencji stwarzałoby uprzywilejowaną pozycję Skarbu Państwa występującego jako osoba prawna w rozumieniu art. 33 Kodeksu cywilnego z pokrzywdzeniem innych wierzycieli biorących udział w prowadzonym wobec niego postępowaniu upadłościowym, co jest niezgodne z przepisami ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, mającymi w przedmiotowej sytuacji pierwszeństwo przed ustawą dotyczącą wpłat z zysku.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa (Dz. U. Nr 154, poz. 792 ze zm.), jej przepisy, z zastrzeżeniem art. 7, stosuje się do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa oraz spółek, w których wszystkie akcje (udziały) są własnością Skarbu Państwa, z wyjątkiem akcji (udziałów) nieodpłatnie udostępnionych pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Na mocy art. 2 ust. 1 powołanej ustawy, spółki, o których mowa w art. 1, są obowiązane do dokonywania wpłat z zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym na rzecz budżetu państwa. Wpłaty te są dokonywane zaliczkowo w okresach miesięcznych lub kwartalnych (spółka ma prawo wyboru okresów, za jakie będzie uiszczać zaliczki), natomiast ostateczne rozliczenie wpłat z zysku następuje po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego (art. 2 ust. 2 - 3 ww. ustawy). W myśl art. 2 ust. 4 omawianej ustawy, spółki są obowiązane składać deklaracje o wysokości zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym, osiągniętego od początku roku obrotowego, i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, właściwego według siedziby spółki, zaliczki miesięczne (kwartalne) w wysokości różnicy między wpłatami z zysku należnymi z zysku osiągniętego od początku roku obrotowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (kwartały).

Szczegółowe zasady realizacji ww. obowiązków normuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 21 lutego 1996 r. w sprawie określenia trybu i terminów dokonywania wpłat z zysku oraz składania deklaracji przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, a także określenia wzorów tych deklaracji (Dz. U. Nr 21, poz. 100 ze zm.).

Wpłaty z zysku stanowią zatem należności budżetowe. Obowiązkiem ich przekazywania na rzecz budżetu państwa obciążone są dwa rodzaje podmiotów: jednoosobowe spółki Skarbu Państwa i spółki, w których własnością Skarbu Państwa są wszystkie akcje (udziały) poza akcjami (udziałami) nieodpłatnie udostępnionymi pracownikom na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Obowiązek ten jest ściśle związany z osiąganiem przez nie zysku.


Na mocy zastrzeżenia zawartego w art. 7 powołanej ustawy, jej przepisy nie mają zastosowania do jednoosobowych spółek Skarbu Państwa:


  1. wyznaczonych przez Radę Ministrów w celu wniesienia akcji (udziałów) do narodowych funduszy inwestycyjnych, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 1993 r. o narodowych funduszach inwestycyjnych i ich prywatyzacji (Dz. U. Nr 44, poz. 202 i z 1994 r. Nr 84, poz. 385),
  2. działających na podstawie:

    1. ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 1992 r. Nr 72, poz. 359, z 1993 r. Nr 6, poz. 29, Nr 28, poz. 127, Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 80, poz. 369 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 18 i Nr 133, poz. 654),
    2. ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 59, poz. 344, z 1993 r. Nr 5, poz. 21, Nr 44, poz. 201, z 1994 r. Nr 4, poz. 17 i Nr 121, poz. 591 oraz z 1995 r. Nr 96, poz. 478 i Nr 118, poz. 574),
    3. ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34 oraz z 1995 r. Nr 66, poz. 335 i Nr 142, poz. 701).


Są to jedyne wyłączenia przewidziane w omawianej ustawie.


Ustawodawca przewidział również zwolnienia od obowiązku dokonywania wpłat z zysku dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa powstałych z przekształcenia przedsiębiorstw państwowych działających przy zakładach karnych i aresztach śledczych, podległych Ministrowi Sprawiedliwości oraz armatorów - w okresie opodatkowania podatkiem tonażowym - w zakresie przychodów z działalności opodatkowanej tym podatkiem (art. 5 ust. 1 i 1a omawianej ustawy), a także możliwość wprowadzania zwolnień od wpłat z zysku i przyznawania ulg w tych wpłatach dla jednoosobowych spółek Skarbu Państwa wykonujących w całości lub w części zadania na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa (art. 5 ust. 2 tej ustawy).

Wnioskodawca jest jednoosobową spółką Skarbu Państwa postawioną w stan upadłości, osiągającą zyski. Zarząd majątkiem Spółki i przeprowadzenie procesu jej likwidacji zostały powierzone Syndykowi. Na gruncie przedstawionych okoliczności, Wnioskodawca ma wątpliwości, czy postawienie w stan upadłości stanowi przesłankę wyłączającą go spod obowiązku dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa, unormowanego przepisami ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Należy zatem wyjaśnić, że okoliczność postawienia Wnioskodawcy (podmiotu będącego jednoosobową spółką Skarbu Państwa) w stan upadłości, nie ma wpływu na pozostawanie przez niego podatnikiem, którego dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wobec tego, w myśl art. 2 ust. 1 analizowanej ustawy, Wnioskodawca jest zobowiązany dokonywać wpłat z osiąganego zysku po opodatkowaniu podatkiem dochodowym na rzecz budżetu państwa.

Jednocześnie, Spółka nie należy do żadnej z kategorii podmiotów, wymienionych w art. 7 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, do których nie mają zastosowania unormowania tej ustawy. W omawianym przypadku, nie zachodzą również przesłanki zastosowania zwolnień od wpłat z zysku bądź ulg w tych wpłatach, o których mowa w art. 5 ww. ustawy.

Oznacza to, że na gruncie przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa.

Wpływu na ten obowiązek nie ma akcentowany przez Spółkę fakt postawienia jej w stan upadłości. Żaden z przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa nie wskazuje bowiem tej okoliczności jako przesłanki wyłączenia podmiotu spod obowiązku dokonywania przedmiotowych wpłat. Także powołana przez Wnioskodawcę ustawa z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361 ze zm.), nie zawiera przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, które uchylałyby ten obowiązek jednoosobowych spółek Skarbu Państwa. Wobec braku regulacji, które normowałyby w sposób szczególny sytuację jednoosobowych spółek Skarbu Państwa w upadłości, podmioty te obowiązuje reguła ogólna z art. 2 ust. 1 ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Podsumowując, w analizowanym stanie faktycznym, Wnioskodawca, będący jednoosobową spółką Skarbu Państwa w upadłości likwidacyjnej ma obowiązek dokonywania wpłat z zysku na rzecz budżetu państwa, zgodnie z przepisami ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa.

Należy przy tym podkreślić, że ocena zgodności przepisów ustawy o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa z przepisami ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze, w szczególności rozstrzygnięcie ewentualnej kolizji norm zawartych w przepisach tych ustaw, wykracza poza zakres przedmiotowy pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Kwestia ta nie stanowi zatem przedmiotu niniejszego rozstrzygnięcia. Tutejszy organ dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w oparciu o przepisy prawa podatkowego, w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika