1. Czy nabycie przez Kupującego wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego stanowi nabycie wartości (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ? Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 20 marca 2009 r.) ? uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) ? w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia nabytej nazwy sprzedającego do wartości niematerialnych i prawnych podlegającej amortyzacji oraz momentu rozpoczęcia amortyzacji ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego ? uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) ? dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia nabytej nazwy sprzedającego do wartości niematerialnych i prawnych podlegającej amortyzacji oraz momentu rozpoczęcia amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 grudniu 2007 r. ?G.? (dalej: ?Sprzedający') z siedzibą w Niemczech i ?P.? Sp. z o.o. (dalej: ?Kupujący' lub ?Spółka') z siedzibą w Polsce zawarły umowę, której przedmiotem była sprzedaż Kupującemu:

1. wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego. Chodziło o prawo do nazwy ?G.',
2. wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami.
   
   Wiedza ta (stanowiąca m.in. ? pewien konglomerat elementów materialnych, np. w formie dokumentów organizacyjnych, handlowych, technicznych itp.) została przekazana Kupującemu,



3. bazy danych wraz z listą klientów.

Baza danych stanowi program komputerowy i została przekazana Kupującemu w formie elektronicznej. Częścią integralną bazy danych jest lista klientów z którymi istnieją umowy handlowe. Przekazane zostały również Kupującemu dokumenty niezbędne do kontynuowania interesów (umowy, dokumenty prawne itp.).

Ponadto, w ww. umowie stwierdzono również, że z chwilą jej zawarcia na Kupującego przechodzi własność składników określonych powyżej, a ponadto następuje cesja praw wynikających z przejmowanych umów oraz przeniesienie prawa ochronnego do ww. znaku towarowego.

Zanim doszło do zawarcia ww. umowy Sprzedający sprzedał Kupującemu maszyny i urządzenia do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego. Maszyny i urządzenia były sprzedawane pojedynczo i grupami przez Sprzedawcę (Sprzedawca wystawił szereg niemieckich faktur). Sprzedaż ww. składników materialnych była rozłożona w dłuższym okresie czasu. Maszyny i urządzenia zostały przyjęte do ksiąg rachunkowych i są amortyzowane przez Kupującego.

Powyższe składniki niematerialne sprzedane Kupującemu na podstawie ww. umowy są ściśle związane z produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego, która to produkcja odbywa się w oparciu o ww. maszyny i urządzenia wcześniej sprzedane Spółce.

Dodatkowo w piśmie będącym uzupełnieniem wniosku z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) Spółka wskazała, iż transakcja dotyczyła podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabycie składników majątkowych, o których mowa we wniosku oraz innych aktywów nie stanowiło nabycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, iż nabyte przez niego prawo ochronne do znaku towarowego nie jest potwierdzone decyzją wydaną przez Urząd Patentowy.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie przez Kupującego wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego stanowi nabycie wartości niematerialnej i prawnej (dalej 'WNiP') podlegającej amortyzacji, czy też wydatki z tym związane stanowią od razu koszt uzyskania przychodu...
2. Jeśli składnik, o jakim mowa w pytaniu 1 stanowi WNiP, to od jakiego momentu winien być amortyzowany...
3. Czy nabycie wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu, oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami, stanowi nabycie WNiP podlegające amortyzacji, czy też wydatki z tym związane od razu stanowią koszt uzyskania przychodu...
4. Czy nabycie bazy danych i integralnie z nią związanej listy klientów stanowi nabycie WNiP podlegające amortyzacji, czy też wydatki z tym związane stanowią od razu koszt uzyskania przychodu...
5. Czy nabycie ww. składników niematerialnych stanowi dla Kupującego import usług...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze i drugie w zakresie pozostałych pytań wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

W odniesieniu do pytania pierwszego i drugiego Spółka wskazała, iż przedmiotem ww. umowy jest sprzedaż prawa do nazwy Sprzedającego. Zgodnie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej ?Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa'. Natomiast według ust. 2 tego przepisu ?znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy'. Warto też dodać, że udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych. Zatem nazwa słowna ?G.' stanowi na gruncie ww. definicji powołanej ustawy znak towarowy, gdyż może być on również wyrażony jako ?wyraz'.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie o prawie własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika (Kupującego) na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Zatem, w ocenie Spółki prawo do znaku towarowego słownego Sprzedającego jest wartością niematerialną i prawną, podlegającą amortyzacji, jeżeli są spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

W ocenie Spółki w świetle przedstawionego stanu faktycznego nabycie ww. znaku towarowego w grudniu 2007 r. uprawnia ją ? na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ? do przyjęcia tej wartości niematerialnej i prawnej do ksiąg już w grudniu 2007 r. i amortyzowania jej od stycznia 2008 r.

Stanowisko to potwierdza interpretacja Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Grunwald z dnia 12 marca 2007 r., znak AD-IB/423/4/2006, w której stwierdzono, iż ?Art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależnia dokonania odpisów amortyzacyjnych od wpisu praw do znaku w urzędowych rejestrach znaków towarowych, lecz od spełnienia warunków określonych w tym przepisie'.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. ? Prawo własności przemysłowej (j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) ? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Podkreślić należy, iż w odróżnieniu od środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie ? Prawo własności przemysłowej.

Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j. t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) normuje m.in.:

• stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych,

• zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty racjonalizatorskie i wynagradzać ich twórców.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Na znak towarowy może być zatem udzielone prawo ochronne, które podlega wpisowi do rejestru znaków towarowych, a jego udzielenie stwierdza się przez wydanie świadectwa ochronnego.

Po wpłynięciu zgłoszenia znaku towarowego Urząd Patentowy ma podstawy do zbadania, czy zostały spełnione ustawowe warunki wymagane dla uzyskania prawa ochronnego. Jeśli nie zostały spełnione, Urząd może odmówić udzielenia prawa ochronnego. Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego, jeżeli nie stwierdzi braku ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy. Dopiero zatem po wydaniu decyzji o udzieleniu prawa ochronnego, można mówić o prawie, o którym mowa w ustawie ? Prawo własności przemysłowej, a co za tym idzie prawie będącym wartością niematerialną i prawną podlegającym amortyzacji. Przy okazji podnieść należy, iż tut. organ, nie jest uprawniony do rozstrzygania czy dany znak towarowy stanowi znak towarowy, o którym mowa w powołanej ustawie.

Reasumując należy wskazać, iż nabyte przez Spółkę prawo do nazwy, nie stanowi prawa o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż nie jest potwierdzone stosowną decyzją wydaną przez Urząd Patentowy, tym samym nie może podlegać amortyzacji na podstawie ww. przepisu. W związku z powyższym poniesiony wydatek należy rozpatrywać w kontekście brzmienia art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu.

Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów, a mianowicie:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,

• koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Do pierwszej kategorii kosztów należy zaliczyć koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie konkretnego przychodu, druga zaś kategoria obejmuje wszelkie inne koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

O ile więc, nabyte przez Spółkę wyłączne prawo do nazwy, może przyczynić się do zwiększenia przychodów, jego nabycie ma racjonalne podstawy, i odpowiada rzeczywistym potrzebom Spółki, wydatki poniesione na ten cel będą stanowiły koszty podatkowe pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem. Przy czym z uwagi na fakt, iż powyższa transakcja dotyczy podmiotów powiązanych jej skutki podatkowe powinny być rozpatrywane również w kontekście postanowień art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując należy wskazać, iż nabyte przez Spółkę prawo do nazwy, nie stanowi prawa o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym nie może podlegać amortyzacji na podstawie ww. przepisu. W konsekwencji, wydatek poniesiony na nabycie wyłącznego prawa do nazwy będzie stanowił koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 z zastrzeżeniem art. 11 omawianej ustawy. Przy czym, jako że przedmiotowego wydatku nie można powiązać bezpośrednio z uzyskiwanymi przychodami będzie on stanowił koszt uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, tj. stosownie do treści art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy jedynie możliwości zaliczenia określonych składników majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych, nie dotyczy natomiast kwestii związanych z alokacją dochodów, które nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, gdyż przepis art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej normujący wydawanie przez organ podatkowy pisemnych interpretacji indywidualnych, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie uprawnia do zajmowania stanowiska odnośnie ekonomicznych aspektów działania podatnika. Ocena tych aspektów prowadzonej działalności wymaga przeprowadzania analiz, oceny rynkowego charakteru rozliczeń lub wartości transakcji, co nie jest możliwe w ramach procedury wydawania interpretacji prawa podatkowego.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia organu podatkowego stwierdzić należy, że zapadło ono w indywidualnej sprawie i nie jest wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.