Czy nabycie wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu, oraz wiedzy technicznej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego ? uzupełniony pismem z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) ? dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia nabytej wiedzy technicznej dotyczącej posiadanych przez sprzedającego rynków zbytu do wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 14 grudniu 2007 r. ?G.? (dalej: ?Sprzedający') z siedzibą w Niemczech i ?P.? Sp. z o.o. (dalej: ?Kupujący' lub ?Spółka') z siedzibą w Polsce zawarły umowę, której przedmiotem była sprzedaż Kupującemu:

1. wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego. Chodziło o prawo do nazwy ?G.',
2. wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami.
   
   Wiedza ta (stanowiąca m.in. ? pewien konglomerat elementów materialnych, np. w formie dokumentów organizacyjnych, handlowych, technicznych itp.) została przekazana Kupującemu,



3. bazy danych wraz z listą klientów.

Baza danych stanowi program komputerowy i została przekazana Kupującemu w formie elektronicznej. Częścią integralną bazy danych jest lista klientów z którymi istnieją umowy handlowe. Przekazane zostały również Kupującemu dokumenty niezbędne do kontynuowania interesów (umowy, dokumenty prawne itp.).

Ponadto, w ww. umowie stwierdzono również, że z chwilą jej zawarcia na Kupującego przechodzi własność składników określonych powyżej, a ponadto następuje cesja praw wynikających z przejmowanych umów oraz przeniesienie prawa ochronnego do ww. znaku towarowego.

Zanim doszło do zawarcia ww. umowy Sprzedający sprzedał Kupującemu maszyny i urządzenia do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego. Maszyny i urządzenia były sprzedawane pojedynczo i grupami przez Sprzedawcę (Sprzedawca wystawił szereg niemieckich faktur). Sprzedaż ww. składników materialnych była rozłożona w dłuższym okresie czasu. Maszyny i urządzenia zostały przyjęte do ksiąg rachunkowych i są amortyzowane przez Kupującego.

Powyższe składniki niematerialne sprzedane Kupującemu na podstawie ww. umowy są ściśle związane z produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego, która to produkcja odbywa się w oparciu o ww. maszyny i urządzenia wcześniej sprzedane Spółce.

Dodatkowo w piśmie będącym uzupełnieniem wniosku z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.) Spółka wskazała, iż transakcja dotyczyła podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabycie składników majątkowych, o których mowa we wniosku oraz innych aktywów nie stanowiło nabycia przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Ponadto Wnioskodawca doprecyzował, iż nabyte przez niego prawo ochronne do znaku towarowego nie jest potwierdzone decyzją wydaną przez Urząd Patentowy.

W związku z powyższym, zadano następujące pytania.

1. Czy nabycie przez Kupującego wyłącznego prawa do nazwy Sprzedającego stanowi nabycie wartości niematerialnej i prawnej (dalej 'WNiP') podlegającej amortyzacji, czy też wydatki z tym związane stanowią od razu koszt uzyskania przychodu...
2. Jeśli składnik, o jakim mowa w pytaniu 1 stanowi WNiP, to od jakiego momentu winien być amortyzowany...
3. Czy nabycie wiedzy dotyczącej posiadanych przez Sprzedającego rynków zbytu, oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami, stanowi nabycie WNiP podlegające amortyzacji, czy też wydatki z tym związane od razu stanowią koszt uzyskania przychodu...
4. Czy nabycie bazy danych i integralnie z nią związanej listy klientów stanowi nabycie WNiP podlegające amortyzacji, czy też wydatki z tym związane stanowią od razu koszt uzyskania przychodu...
5. Czy nabycie ww. składników niematerialnych stanowi dla Kupującego import usług...

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie trzecie w zakresie pozostałych pytań wniosek zostanie rozpatrzony odrębnymi pismami.

W odniesieniu do pytania trzeciego Spółka wskazała, iż zgodnie z zawartą umową przedmiotem sprzedaży jest wiedza dotycząca posiadanych przez sprzedającego rynków zbytu oraz fachowa wiedza techniczna niezbędna dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami. Umowa stanowi też, że z chwilą jej zawarcia na Kupującego przeszła własność do wiedzy dotyczącej posiadanych przez sprzedającego rynków zbytu, oraz własność do fachowej wiedzy technicznej sprzedającego. Wiedza ta (stanowiąca m.in. - pewien konglomerat elementów materialnych, np. w formie dokumentów organizacyjnych, handlowych, technicznych itp.) została przekazana Kupującemu.

Zdaniem Spółki w rozważanej sytuacji przyjąć należy, że chodzi o ?know-how'. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje znaczenia terminu ?know-how'. Wskazuje jednak pośrednio, że ?know - how' dotyczy: informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)); informacji związanych ze z zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (art. 16b ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy).

Umowa ?know-how' upoważnia do korzystania z określonych praw podmiotowych. Jedna ze stron (przekazujący, dostawca, udzielający) zobowiązuje się do przekazania drugiej (zamawiającemu, odbiorcy) wiedzy technicznej lub organizacyjnej lub handlowej albo naukowej o charakterze poufnym lub tajnym, bezpośrednio użytecznej w działalności gospodarczej w zakresie określonym w umowie. Z szerokiej definicji ?know-how' można wyodrębnić kategorię ?know-how' technicznego i ?know-how' nietechnicznego. Techniczne ?know-how' jest pojęciem zbliżonym do projektów wynalazczych. Przykładem ?know-how' będą w szczególności projekty wynalazcze, które są utrzymywane w tajemnicy. Za ?know-how' techniczne mogą być uznawane także wszystkie kategorie rozwiązań technicznych, łącznie z wynalazkami, którym przysługuje zdolność patentowa. Za przedmiot ?know-how' można uznawać również doświadczenia techniczno-organizacyjne, dotyczące wynalazków i wzorów użytkowych, jeżeli ze względu na brak którejkolwiek przesłanki zdolności patentowej albo rejestracyjnej nie są wynalazkami, ani wzorami użytkowymi, ani projektami racjonalizatorskimi w rozumieniu przepisów prawa wynalazczego, a przedstawiają jednak znaczną wartość ekonomiczną i użyteczną (np. nieopatentowane wynalazki, niezarejestrowane wzory użytkowe). Nietechniczne ?know-how' - jego przedmiotem będą informacje o charakterze organizacyjnym, finansowym lub handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa Kupującego. Przykładami ?know-how' nietechnicznego będą głównie projekty służące usprawnianiu organizacji i zbytu w handlu.

Podsumowując, zdaniem Spółki można przyjąć, iż w rozważanej sytuacji doszło do sprzedaży ?know - how'. Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 7 omawianej ustawy amortyzacji podlega nabyta nadająca się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) ? o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zatem sprzedaż wiedzy technicznej i handlowej stanowi w rozważanej sytuacji ?know-how' (tj. wartość niematerialną i prawną na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), o ile są spełnione wszystkie warunki w tym przepisie i podlega ona amortyzacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy jedynie możliwości zaliczenia określonych składników majątkowych do wartości niematerialnych i prawnych, nie dotyczy natomiast kwestii związanych z alokacją dochodów, które nie mogą być przedmiotem interpretacji indywidualnej, gdyż przepis art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej normujący wydawanie przez organ podatkowy pisemnych interpretacji indywidualnych, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, nie uprawnia do zajmowania stanowiska odnośnie ekonomicznych aspektów działania podatnika. Ocena tych aspektów prowadzonej działalności wymaga przeprowadzania analiz, oceny rynkowego charakteru rozliczeń lub wartości transakcji, co nie jest możliwe w ramach procedury wydawania interpretacji prawa podatkowego.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej ? powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.