Czy podatek od nieruchomości oraz opłata za administrowanie w specjalnej strefie ekonomicznej stanowią (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków w postaci podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu administrowania gruntami w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, ponoszonych w toku realizacji inwestycji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków w postaci podatku od nieruchomości oraz opłaty z tytułu administrowania gruntami w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, ponoszonych w toku realizacji inwestycji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny.

Spółka w dniu 26 kwietnia 2006 roku otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wytworzonych wyrobów i świadczonych usług na terenie Strefy.

Następnie w czerwcu 2006 r. Spółka zakupiła grunt pod budowę fabryki i rozpoczęła proces inwestycyjny. Od momentu otrzymania zezwolenia Spółka jest obciążana przez SSE SA comiesięczną opłatą w wysokości około 2 500 zł netto - za administrowanie. Z tytułu bycia właścicielem gruntu - co miesiąc uiszcza podatek od nieruchomości. Po zakończeniu budowy, budynek fabryki został przyjęty do użytkowania w miesiącu maju 2009 r.

Kwoty obciążające spółkę z tytułu:

• opłaty za administrowanie gruntami w strefie
• podatku od nieruchomości

za lata 2006, 2007 oraz 2008 - czyli okres, w którym prowadzone były działania inwestycyjne, nie księgowano w koszty bezpośrednie, a tym samym nie uznawano jako koszty uzyskania przychodu za poszczególne lata. Wymienione koszty Spółka traktowała jako koszt inwestycyjny, zwiększający wartość początkową budowanego budynku produkcyjnego.

Wnioskodawca po zapoznaniu się z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lutego 2009 r. sygn. akt II FSK 1607/07 oraz ponownym przeanalizowaniu treści art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nabrał wątpliwości co do słuszności zastosowanej kwalifikacji tych kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatek od nieruchomości oraz opłata za administrowanie w strefie stanowią koszt wytworzenia środka trwałego w postaci budynku fabryki...

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków w postaci podatku od nieruchomości. Stanowisko Spółki w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków w postaci opłaty z tytułu administrowania gruntami w strefie będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Wnioskodawca jest zdania, że dotychczasowy sposób ewidencjonowania kosztów w postaci podatku od nieruchomości, poprzez zaliczanie ich do kosztu wytworzenia środka trwałego jest nieprawidłowy. Wymieniony koszt nie powinien składać się na wartość początkową wybudowanego budynku produkcyjnego, lecz należy go odnieść w koszty uzyskania przychodów bezpośrednio (nie poprzez odpisy amortyzacyjne) w kolejnych latach 2006, 2007 oraz 2008, czyli odpowiednio w okresach obrachunkowych, których dotyczą. Podatekod nieruchomości obciąża Spółkę niezależnie od faktu, czy proces inwestycyjny na danym gruncie byłby prowadzony czy też nie. Podatek od nieruchomości stanowi koszt ogólny zarządu i powinien być potrącalny w roku, którego dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W brzmieniu od 1 stycznia 2007 r. art. 15 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Reasumując, warunkiem koniecznym zakwalifikowania konkretnego wydatku do kosztu uzyskania przychodów aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów)

• został właściwie udokumentowany,

• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednakże, zgodnie z treścią ustawowej regulacji, kwalifikacja przez Spółkę poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów winna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku, jego celowość i zasadność dla funkcjonowania podmiotu oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodów.

W przedmiotowej sprawie wydatek z tytułu zapłaty podatku od nieruchomości, przy założeniu spełnienia ww. przesłanek, może stanowić koszt podatkowy tym bardziej, że podatnik jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa do ponoszenia takiego wydatku. Wnioskodawca jako właściciel gruntu jest bowiem obowiązany zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) do uiszczania podatku od nieruchomości.

Spółka słusznie podnosi, że w latach 2006, 2007 oraz 2008 błędnie kwalifikowała podatek od nieruchomości jako koszt inwestycyjny, zwiększający wartość początkową budowanego budynku produkcyjnego.

Należy bowiem zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia, którym, na podstawie art. 16g ust. 4 jest wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Podatek od nieruchomości ponoszony w trakcie inwestycji jest związany z samym faktem posiadania nieruchomości gruntowej i należy go uznawać jako koszt stały działalności Jednostki jako całości, a więc koszt ogólny zarządu, który nie podwyższa wartości początkowej wytworzonego środka trwałego.

Z treści art. 15 ust. 4 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., wynika, iż koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania przychodu poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania przychodu, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Przepis ten wskazywał, iż podatnik mógł ponosić koszty, które bezpośrednio wiązały się z konkretnymi przychodami osiągniętymi w roku podatkowym lub też mógł ponosić koszty, które miały pośredni wpływ na osiągane przychody. Wydatki pośrednie, dotyczące całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, należało uznać za koszty uzyskania przychodów w okresie faktycznego ich poniesienia, czyli zapłaty.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. ustawodawca w art. 15 ust. 4-4e cytowanej ustawy wprowadził odrębne zasady dotyczące momentu rozpoznawania kosztów dla celów podatkowych, w zależności czy dany wydatek wiąże się z możliwością uzyskania przychodów w sposób bezpośredni lub pośredni. Art. 15 ust. 4d stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Ponadto z treści art. 15 ust. 4e tej ustawy wynika, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień decyduje obecnie o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego.

Reasumując zatem powyższe należy stwierdzić, iż wydatki dotyczące podatku od nieruchomości zarówno w poprzednim stanie prawnym jak i obecnie, są kosztami ogólnymi zarządu i należy rozpatrywać je jako koszty pośrednie odnoszonymi do kosztów uzyskania przychodów stosownie do postanowień art. 15 ust. 4 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2007 r. oraz art. 15 ust. 4d i art. 15 ust. 4e począwszy od 1 stycznia 2007 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.