Czy do uznania, że nastąpiło ?poniesienie wydatku" w znaczeniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, (...)

23.8.2012

Czy do uznania, że nastąpiło ?poniesienie wydatku" w znaczeniu § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego, nie jest wystarczające samo ujęcie kosztu w księgach rachunkowych, czy też konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przez podmiot posiadający zezwolenie strefowe (zgodnie z tzw. metodą kasową) ?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 24 maja 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2012 r. wpłynął do tut. organu, uzupełniony pismem z dnia 20 sierpnia 2012 r. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu zaliczenia wydatków inwestycyjnych do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca ? Sp. z o.o. (dalej: ?Spółka") prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej ?SSE", ?Strefa"). Status SSE objął lokalizację funkcjonującego zakładu produkcyjnego Spółki w 2004 r., kiedy to Spółka uzyskała pierwsze zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie SSE (zrealizowała inwestycję objętą tym zezwoleniem i wykorzystała przysługujący jej z tego tytułu limit pomocy publicznej).Obecnie Spółka rozważa realizację na terenie SSE nowego projektu inwestycyjnego (dalej: ?Inwestycja"), który dojdzie do skutku w przypadku uzyskania przez Spółkę nowego zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie P...SSE (dalej: ?Zezwolenie Strefowe").

W związku z Inwestycją, Spółka rozważa zaangażowanie podmiotu, który już po otrzymaniu przez Spółkę Zezwolenia Strefowego realizowałby projekt inwestycyjny na zlecenie Spółki (dalej: ?Wykonawca"). Wykonawca, jako podmiot zawierający umowy z dalszymi podwykonawcami, ponosiłby koszty prowadzonego procesu inwestycyjnego. W konsekwencji. Spółka ponosiłaby koszty na rzecz Wykonawcy z tytułu prowadzenia Inwestycji oraz koszty samej Inwestycji.

W przypadku realizacji Inwestycji, dla oceny sytuacji podatkowej Spółki zastosowanie znalazłoby m.in. rozporządzenie z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r., Nr 232, poz. 1548 - dalej ?rozporządzenie strefowe").

Zgodnie z § 6 ust. 1 rozporządzenia strefowego ?Za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia".

Z uwagi na konieczność wskazania w dokumentacji aplikacyjnej dotyczącej wydania zezwolenia strefowego daty zakończenia inwestycji oraz harmonogramu ponoszenia kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych, dla Spółki istotne jest potwierdzenie rozumienia pojęcia ?poniesienia" wydatków inwestycyjnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Wnioskodawcy podniósł, że rozporządzenie strefowe w § 6 ust. 1 stanowi o ?kosztach poniesionych", nie precyzując jednocześnie jak należy rozumieć niniejsze pojęcie. Tym samym, dla oceny znaczenia terminu ?poniesienia" kosztu należy posłużyć się wykładnią językową, mając jednocześnie na uwadze, iż zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, iż przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane w sposób ścisły.

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN: ?ponieść" znaczy ?zostać obarczonym, obciążonym czymś", natomiast koszt to ?suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś". Zestawiając powyższe definicje, należy dojść do wniosku, iż ?ponieść koszt" znaczy tyle, co zostać obciążonym sumą pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś.

W konsekwencji, w ocenie Spółki należy wydać określoną kwotę pieniędzy na dany przedmiot, usługę, co doprowadzi do pomniejszenia (obciążenia) stanu środków finansowych będących we władaniu danego podmiotu.

W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku w księgach bez jego faktycznego poniesienia Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów poprzez wydatkowanie środków.

Nie jest wystarczające dla uwzględnienia kosztu w wielkości zwolnienia podatkowego samo ujęcie wydatku w księgach rachunkowych, w takim wypadku bowiem przedsiębiorca działający na terenie SSE mógłby powiększać pulę pomocy publicznej na podstawie ?nieopłaconych" faktur, a więc uzyskać korzyść podatkową bez faktycznego ponoszenia wydatków kwalifikowanych.

Reasumując, dla uznania, że dany wydatek został poniesiony w świetle § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, konieczne jest faktyczne wydatkowanie środków przed podmiot posiadający Zezwolenie Strefowe, a nie wyłącznie ujęcie kosztu w księgach rachunkowych przez ten podmiot. W przypadku Spółki, takim momentem będzie dopiero zapłata przez Spółkę zobowiązania z tytułu realizacji inwestycji na rzecz wykonawcy (innego dostawcy Spółki), tj. nie będzie wystarczające same ujęcie przez Spółkę zobowiązania wobec Wykonawcy (innego dostawcy Spółki). W szczególności Spółka wnosi o potwierdzenie, iż w sytuacji zaangażowania Wykonawcy poniesienie wydatku oceniane powinno być z perspektywy rozliczeń Spółki (bez znaczenia dla niej pozostają terminy rozliczeń Wykonawcy z podwykonawcami).

Stanowisko tożsame z prezentowanym przez Spółkę w niniejszym wniosku jest w pełni zgodne z linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe. Pogląd taki został wyrażony m.in. przez:

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 23 marca 2012 r. znak IBPBI/2/423-57/12/AK;
Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 14 grudnia 2011 r. znak ILPB4/423 341/11-2/MC;
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 7 listopada 2011 r. znak IBPBI/2/423-983/11/SD;
Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 7 lipca 2010 r. znak IBPBI/2/423-550/10/MO.

Stanowisko, zgodnie z którym pojęcie ?poniesienia" wydatku należy rozumieć jako faktyczne wydatkowanie środków, zostało wyrażone również przez Ministerstwo Finansów w piśmie z 5 kwietnia 2006 r. znak PB4/KA-8213-32125/06, w którym wskazano, iż: ?(...) należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków, kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to ?poniesienie" musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości."

Prawidłowość zastosowania metody kasowej potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 25 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 2099/10.

Na tle przedstawionego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Stosownie do treści art. 17 ust. 4 cyt. ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Dokonując analizy przedmiotowego przepisu zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym jednoznacznie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (j. t. Dz. U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.).

Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych). Na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy Rada Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki, ustanawia strefę w drodze rozporządzenia. Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt 5 ww. ustawy, Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia koszty inwestycji uwzględniane przy obliczaniu wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenie, o którym mowa w art. 16 ust. 1, po dniu 31 grudnia 2000 r.

Zgodnie z przepisem art. 12 dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o zezwolenie strefowe uzyskane w dniu 2004 r. i obecnie rozważa realizację na terenie strefy kolejnego projektu inwestycyjnego (dalej: ?Inwestycja"), w oparciu o uzyskane nowe zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Dla określenia sytuacji prawnopodatkowej Spółki w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w katowickiej specjalnej strefie ekonomicznej będą zatem miały zastosowanie m.in. następujące akty prawne:

ww. ustawa z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych;
rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.);

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r., pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

Na podstawie § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych). Nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe (§ 3 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Ponadto, stosownie do przepisu § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej, pod warunkiem:

utrzymania własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, przy czym nie wyklucza się wymiany przestarzałych instalacji lub sprzętu w związku z szybkim rozwojem technologicznym;
utrzymania inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata. § 5 ust. 2 ww. rozporządzenia.

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Ww. przepisy określają zatem w szczególności następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

muszą to być koszty inwestycji,
muszą być poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia strefowego,
muszą być poniesione w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy,
muszą być przeznaczone na cele wyżej wymienione.

W odniesieniu do kwestii pojęcia ?poniesionych wydatków inwestycyjnych?, należy zauważyć, że pojęcie to nie zostało zdefiniowane w powyższym rozporządzeniu w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej. Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), ?ponieść? znaczy ?zostać obarczonym, obciążonym czymś?, natomiast ?koszt? to ?suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś?. Zestawiając powyższe definicje, należy stwierdzić, iż ?ponieść koszt? znaczy tyle co zostać obciążonym sumą pieniędzy wydatkowaną na kupno lub opłacenie czegoś. Innymi słowy, trzeba wydać określoną kwotę pieniędzy na dany przedmiot, usługę, co doprowadzi do pomniejszenia (obciążenia) stanu środków finansowych będących w naszym władaniu.

Wychodząc z tego założenia, należy uznać, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych jako koszty inwestycji, to ?poniesienie? musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie samą deklarację o zamiarze jego poniesienia, czy też zobowiązanie do poniesienia go w przyszłości.

Prawidłowość tej wykładni potwierdza także wykładnia systemowa wewnętrzna. Zauważyć należy, że także przy utworzeniu nowych miejsc pracy jako warunku zwolnienia podatkowego moment, od którego uzyskuje się zwolnienie jest powiązany z osiągnięciem poziomu zatrudnienia określonego w zezwoleniu (§ 5 ust. 3 w związku z § 3 ust. 3 i § 5 ust. 4 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej). Także i w tym przypadku ustawodawca wymaga spełnienia warunku udzielenia pomocy publicznej przez przedsiębiorcę przed przyznaniem mu tej pomocy.

Reasumując, Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że nie jest wystarczające dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym. Zgodnie z cytowanymi przepisami rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się poniesione koszty inwestycji ? poniesione wydatki inwestycyjne.

Jednocześnie ustosunkowując się do kwestii ewentualnego uzyskania przez Spółkę nowego zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, należy dodać, że przepisy Ordynacji podatkowej nie zawierają żadnych podstaw do dokonania przez Ministra Finansów interpretacji decyzji administracyjnych wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), do których należy również zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jest to decyzja o charakterze indywidualnym, szczegółowo określająca warunki realizacji inwestycji na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie może być udzielone, jeżeli podjęcie działalności na terenie strefy przyczyni się do osiągnięcia celów określonych w planie rozwoju strefy, o którym mowa w art. 9 (art. 16 ust. 3 powołanej ustawy). Minister właściwy do spraw gospodarki udziela, cofa i zmienia zezwolenie. Cofnięcie i zmiana zezwolenia następuje na warunkach określonych w art. 19 ust. 2-4. Minister właściwy do spraw gospodarki zasięga opinii zarządzającego strefą przed wydaniem decyzji w sprawie udzielenia, cofnięcia lub zmiany zezwolenia. Wątpliwości co do treści decyzji administracyjnej wyjaśniane są w drodze postanowienia na wniosek strony, przez organ, który wydał decyzję (art. 113 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Zatem organem właściwym do rozstrzygnięcia wątpliwości, czy wydatki związane planowaną inwestycją mogą zostać uznane za wydatki kwalifikowane do objęcia pomocą publiczną jest minister właściwy do spraw gospodarki, który może udzielić Spółce nowego zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 ? 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.