Czy przepis art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisy art. 89b ustawy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 11 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b tej ustawy.

W złożonym wniosku przedstawiono m.in. następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca oraz wierzyciel Wnioskodawcy są czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca dokona od wierzyciela zakupu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca dokona zakupu towarów od podmiotu, który nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej siedziby ani zarządu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: zobowiązanie zagraniczne). Na fakturze zakupu towarów nie będzie wykazana kwota polskiego podatku od towarów i usług. Termin płatności zobowiązania zagranicznego nie będzie dłuższy niż 60 dni. Wnioskodawca nie zapłaci ceny zakupu towarów w terminie 30 dni od upływu terminu płatności zobowiązania zagranicznego. Wnioskodawca nie zapłaci również zobowiązania w terminie 150 dni od upływu terminu płatności wynikającego z umowy.

W związku z powyższym postawiono m.in. następujące pytanie oznaczone we wniosku numerem 10:

Czy przepis art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz przepisy art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług należy stosować również do zobowiązania zagranicznego?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania oznaczonego we wniosku numerem 10 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W pozostałym zakresie wniosek podlega odrębnym rozstrzygnięciom.

Zdaniem Wnioskodawcy ? w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 10 ? przepis art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania do zobowiązania zagranicznego. Nie istnieje również obowiązek zmniejszania kosztów podatkowych o kwoty netto zobowiązania zagranicznego, ponieważ zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy nowelizującej celem wprowadzenia przepisu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych była ochrona polskich podatników przed negatywnymi skutkami nieterminowego regulowania zobowiązań przez ich klientów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego ? w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 10 w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych ? uznaje się za nieprawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód ? potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie ? potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d - 4e ww. ustawy).

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. ?zatorów płatniczych? (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik ? w określonych ustawą terminach ? zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) ? kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Nowe regulacje wprowadziły obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku, gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym w przepisach terminie. W przypadku terminów krótszych lub równych 60 dni podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kosztów podatkowych, jeżeli kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności. Natomiast w przypadku terminów płatności dłuższych niż 60 dni korekty dokonuje się, jeżeli kwota wynikająca ze wskazanych dokumentów nie została uregulowana w terminie 90 dni od dnia zaliczenia tej kwoty do koszów uzyskania przychodów.

Literalna wykładnia przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w tym art. 15b tej ustawy prowadzi do oczywistego wniosku, że przepisy, nie zawierają wyłączeń, jeśli chodzi o ich stosowanie, w odniesieniu do transakcji zagranicznych.

Jednocześnie, odnosząc się do kryterium celowości wprowadzonych zmian należy podnieść, że zasadniczym celem wprowadzenia przedmiotowych rozwiązań było przeciwdziałanie zjawisku tzw. ?zatorów płatniczych?. Regulacje te mają mobilizować podatników do regulowania płatności kontrahentom. Przy czym regulacje dotyczące tzw. ?zatorów płatniczych? nie zawierają wyłączeń w ich stosowaniu w odniesieniu do podatników dokonujących transakcji z określonymi podmiotami. Z zakresu tych regulacji nie zostali również wyłączeni podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami zagranicznymi. Wprowadzenie takiego wyłączenia stanowiłoby naruszenie równości w zasadach opodatkowania tych samych stanów faktycznych i stawiałoby w uprzywilejowanej sytuacji podatników dokonujących transakcji z podmiotami zagranicznymi.

Z tych względów obowiązek korekty kosztów podatkowych nie może być uzależniony od okoliczności takiej jak miejsce siedziby (zamieszkania) kontrahenta. Podstawą do takiej korekty jest fakt nieterminowego regulowania kwot wynikających z faktury, umowy lub innego dokumentu, bez względu na to, kto jest kontrahentem podatnika.

Niezależnie od powyższego wskazać należy również, że wprowadzenie wyłączenia stosowania regulacji w zakresie tzw. ?zatorów płatniczych? w odniesieniu do przedsiębiorców dokonujących transakcji z podmiotami zagranicznymi mogłoby skutkować żądaniami wyłączenia stosowania tych rozwiązań również w odniesieniu do innych grup podatników. Tworzenie takich wyłączeń wypaczyłoby zaś cel wprowadzenia tych przepisów.

Zatem, odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, że przepis art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania do zobowiązania zagranicznego oraz nie istnieje również obowiązek zmniejszania kosztów podatkowych o kwoty netto zobowiązania zagranicznego ? stwierdzić należy, że jest ono nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.