Czy od momentu pierwszego wprowadzenia do ewidencji Spółka może stosować podstawową, określoną (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca (data wpływu 5 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania odpowiedniej stawki amortyzacyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania odpowiedniej stawki amortyzacyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie produkcji opon samochodowych. Jednostka dokonała nabycia (wytworzenia) / planuje dokonać nabycia (wytworzenia) środków trwałych, które po wprowadzeniu do ewidencji zamierza amortyzować przy zastosowaniu stawek podstawowych, przewidzianych w wykazie stawek amortyzacyjnych, który stanowi załącznik do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Wykaz) - bądź takich stawek podwyższonych zgodnie z art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, Spółka posiada środki trwałe zaklasyfikowane do tej samej grupy/rodzaju, do której zostaną zaklasyfikowane nowo nabyte/wytworzone środki trwałe. Takie środki trwałe (należące do omawianej grupy/rodzaju) Spółka amortyzuje/może amortyzować według obniżonych stawek amortyzacyjnych działając zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii możliwości stosowania podstawowej stawki amortyzacyjnej (bądź takiej stawki podwyższonej zgodnie z art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy) w stosunku do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, w przypadku, gdy tego samego rodzaju środki trwałe (nabyte/wytworzone wcześniej) są amortyzowane zgodnie z obniżoną stawką z uwzględnieniem regulacji z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od momentu pierwszego wprowadzenia do ewidencji Spółka może stosować podstawową, określoną w Wykazie stawkę amortyzacji w stosunku do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju (bądź taką stawkę podwyższoną zgodnie z art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), w przypadku, jeśli tego samego rodzaju środki trwałe (nabyte/wytworzone wcześniej) są amortyzowane zgodnie z obniżoną stawką z uwzględnieniem regulacji z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

W odniesieniu do przedstawionego pytania Wnioskodawca wskazał, że jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 -3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

W opinii Spółki, art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraża generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych. Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje, iż w przypadku obniżenia stawek amortyzacyjnych musi ono znaleźć zastosowanie dla wszystkich środków trwałych zaklasyfikowanych do określonej grupy czy rodzaju. Użycie przez ustawodawcę sformułowania ?dla poszczególnych środków trwałych? wskazuje na możliwość indywidualnego obniżenia stawki amortyzacyjnej dla każdego indywidualnie wybranego przez Spółkę środka trwałego. W związku z powyższym, zdaniem Spółki możliwe jest obniżanie stawek amortyzacyjnych indywidualnie dla poszczególnych środków trwałych. W praktyce oznacza to, iż środki trwałe zaklasyfikowane do tej samej grupy/rodzaju mogą być amortyzowane według różnych stawek amortyzacyjnych.

Możliwe jest zatem zastosowanie stawek podstawowych z Wykazu dla nowoprzyjętych środków trwałych także w sytuacji gdy środki trwałe z tej samej grupy/tego samego rodzaju posiadane przez Spółkę są amortyzowane przy użyciu stawek obniżonych zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zaznacza, stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego, w których organy podatkowe potwierdzają możliwość stosowania rozbieżnych stawek amortyzacji dla środków trwałych tego samego rodzaju: m.in., wydana na rzecz Spółki interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r. sygn. ITPB3/423-594/09/MK, w której organ przyznał rację Spółce, uznając że ?od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego (lub w momencie pierwszego wprowadzenia do ewidencji) Spółka może dokonać obniżenia stawek amortyzacyjnych, o którym mowa w art. 16i ust. 5 ustawy, jedynie w odniesieniu do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, amortyzując pozostałe środki trwałe należące do tej samej grupy czy rodzaju przy użyciu stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.?

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe. Przykładowo: w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 17 stycznia 2014 r. o sygn. ITPB3/423-511e/13/PST, interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 31 marca 2014 r. o sygn. IBPBI/2/423-1722/13/SD, interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 listopada 2013 r. o sygn. ILPB4/423-352/13-2/MC oraz w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia z 8 marca 2013 r. o sygn. IPPB3/423-1039/12-2/MS1.

W związku z powyższym, Spółka uważa, iż mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek określonych w Wykazie, jak również przyjmować nowo nabyte/nowo wytworzone środki trwałe do amortyzacji według stawek z Wykazu (bądź takich stawek podwyższonych zgodnie z art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż w przypadku nabycia środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju, od momentu ich pierwszego wprowadzenia do ewidencji Spółka może dokonywać odpisów amortyzacyjnych przy wykorzystaniu podstawowych stawek amortyzacyjnych (bądź takich stawek podwyższonych zgodnie z art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). W opinii Spółki bez znaczenia w tym przypadku pozostaje fakt, iż tego samego rodzaju środki trwałe (nabyte/wytworzone wcześniej) są amortyzowane według stawek obniżonych zgodnie z art. 16 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a ? 16m ustawy.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i ? 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie do treści art. 16i ust. 2 ustawy, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

1. dla budynków i budowli używanych w warunkach:

1. pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
   
2. złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4;

2. dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4;

3. dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

W razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany (art. 16i ust. 3).

Stosownie do art. 16i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Art. 16i ust. 5 ustawy stanowi tymczasem, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej podwyższenie lub obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość podwyższenia lub obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych.

Zatem w przypadku pierwszego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych środka trwałego Spółka może stosować podstawową, określoną w Wykazie stawkę amortyzacji w stosunku do wybranych/pojedynczych środków trwałych zaklasyfikowanych do danej grupy czy rodzaju (bądź stawkę podwyższoną przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy) oraz jednocześnie dla tego samego rodzaju środków trwałych (nabytych lub wytworzonych) stosować obniżoną stawką z uwzględnieniem regulacji z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Podsumowując obniżenie stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Zatem jak słusznie wskazuje Spółka, mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może ona stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek określonych w Wykazie, jak również przyjmować nowo nabyte/nowo wytworzone środki trwałe do amortyzacji według stawek z Wykazu (jak również stawek podwyższonych zgodnie z art. 16i ust. 2-4 i 6-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy podkreślić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych stanach faktycznych bądź zdarzeniach przyszłych, a więc tylko do nich się odnoszą. Nie maja zatem charakteru powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa podatkowego - tym samym nie są wiążące w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.