Czy przyjmowanie gotówki od ludzi i przekazywanie dostawcom mediów przez konta rozrachunkowe Stowarzyszenia (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione

we wniosku z dnia 24 września 2014 r. (data wpływu 30 września 2014 r.), uzupełnionym na formularzu ORD ? IN z dnia 25 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności rozpoznania przychodu podatkowego i możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności rozpoznania przychodu podatkowego i możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem posiadającym status organizacji pożytku publicznego. Zgodnie ze statutem celem Stowarzyszenia jest między innymi pomaganie ludziom ubogim, mającym problem z przystosowaniem się do społeczeństwa, w tym pomoc społeczna dla osób niepełnosprawnych, potrzebujących itp. W K. nie ma poczty. W celu dokonania jakiejkolwiek opłaty, mieszkańcy zmuszeni są jeździć do Y, co szczególnie dla ludzi starszych jest bardzo uciążliwe. W celu ułatwienia życia dla społeczeństwa wiejskiego, Stowarzyszenie zamierza w siedzibie w K. otworzyć punkt przyjęć gotówki, wpłat za energię, wodę, telekomunikację i inne do kasy, dokumentując dowodem KP i z konta bankowego Stowarzyszenia opłacać przelewem dla dostawców ww. mediów w imieniu wpłacających osób.

Czynności powyższe wykonywane byłyby nieodpłatnie. Bank również nie pobiera prowizji za przelewy. W wyniku powyższych obrotów nie powstałby przychód ani koszty, ponieważ wpłacone środki zostaną przelane dostawcom mediów, a nie przeznaczone na działalność statutową (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 15 ust. 1 nie maiłby zastosowania). Nie powstałby dochód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Operacje powyższe ewidencjonowane byłyby przez konta rozrachunkowe traktując jako pośrednictwo polegające na pomocy ludziom.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przyjmowanie gotówki od ludzi i przekazywanie dostawcom mediów przez konta rozrachunkowe Stowarzyszenia spowoduje powstanie przychodu i kosztów uzyskania przychodu?

Wnioskodawca wskazuje, że wpłaty za media od mieszkańców do kasy Stowarzyszenia i przekazywanie ich przez Stowarzyszenie dla dostawców usług (telekomunikacja, energia i inne) nie przysporzą dochodu Wnioskodawcy. Zdaniem Stowarzyszenia powyższą czynność potraktować można jako pośrednictwo polegające na pomocy ludziom i rozliczać przez wyodrębnione do tego celu konto rozrachunkowe, z pominięciem kont przychodów i kosztów. Zdaniem Wnioskodawcy wpłaty mieszkańców nie są przychodem na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ponieważ Stowarzyszenie nie otrzyma ich do własnej dyspozycji (na własne potrzeby) lecz dalszego przekazania. Wpłaty przez Stowarzyszenie dla dostawców mediów nie są kosztem uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy skoro nie są poniesione w celu ich osiągnięcia albo zabezpieczenia źródeł przychodów lecz jedynie pośrednictwem. Usługi Stowarzyszenia w zakresie pośrednictwa wykonywanoby w niewielkim zakresie. Wnioskodawca uważa za wystarczające uregulowania ustanowione przez Stowarzyszenie jak plan kont, konto rozliczeniowe, zabezpieczenie kasy, udokumentowanie obrotów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (art. 12 ust. 1 pkt 1-2 omawianej ustawy).

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (?).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że otrzymywane kwoty od mieszkańców, w imieniu których Stowarzyszenie dokonuje opłat za media, nie będą stanowić przychodów podatkowych. Przysporzenia te nie są bowiem definitywne, lecz służą opłaceniu mediów w imieniu mieszkańców. W konsekwencji wydatki Stowarzyszenia pokryte tymi wpłatami nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te nie będą bowiem ponoszone przez Stowarzyszenie z jego majątku oraz nie będą ponoszone w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Zastrzec należy również, że z uwagi na zakres przedmiotowy wniosku tutejszy organ nie dokonał oceny stanowiska Wnioskodawcy w części wykraczającej poza treść sformułowanego pytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.