Czy firma powinna stosować przepisy art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do (...)

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 12 ust. 2 tej ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Firma świadczy usługi spedycyjne i usługi transportu drogowego krajowego oraz międzynarodowego na podstawie zawieranych zleceń i umów z kontrahentami krajowymi i zagranicznymi. W przypadku zleceń otrzymywanych od kontrahentów polskich wysokość wynagrodzenia za fracht określona jest w zleceniu w walucie euro, natomiast faktura za wykonaną usługę jest wystawiona w walucie polskiej przeliczona na polskie złote po kursie średnim NBP z dnia załadunku. Zapłata za fracht dokonywana jest w złotych polskich na podstawie wystawionej faktury.

Po analizie treści wniosku z dnia 9 października 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.) oraz jego uzupełnienia z dnia 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 4 grudnia 2014 r.), stanowiącego odpowiedź na wezwanie z dnia 26 listopada 2014 r. Nr ITPP3/443-589/14-2/MD ITPB3/423-477/14-2/AW ? mając na względzie treść przepisu art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa ? przyjęto, że intencją Wnioskodawcy jest otrzymanie odpowiedzi na pytanie: Czy firma powinna stosować przepisy art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do określenia przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy ? w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych ? w przypadku, gdy faktury wystawione są w walucie polskiej, nie mają zastosowania przepisy art. 12 ust.2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych o przychodach w walutach obcych przeliczanych na złote wg kursu średniego z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu jakim jest dzień wykonania usługi.

Fracht jest kwotą umowną i na fakturze podana jest informacyjnie kwota frachtu w EUR z zastosowaniem kursu z dnia załadunku, ponieważ na taką kwotę strony umawiają się w momencie negocjacji handlowych. Zlecenia transportowe zawierają klauzulę walutową w celu zabezpieczenia się przed zmianą wartości pieniądza w czasie. Z racji wahających się kursów średnich walut obcych strony umowy określają taki sam kurs, aby zabezpieczyć swoje zyski zgodnie z zasadą nominalizmu. W każdym przypadku płatność następuje w walucie polskiej na podstawie wystawionej faktury. Zatem transakcja nie jest transakcją walutową lecz złotówkową.

Ponieważ zapłata za fracht dokonywana jest w złotych polskich przy zastosowaniu kursu umownego, transakcja jest transakcją złotówkową a nie walutową, o której mówi art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań (art. 12 ust. 1 pkt 1 - 3 powołanej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 omawianej ustawy można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodzącą do majątku podatnika, powiększającą jego aktywa, mającą definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Jednocześnie ? stosownie do art. 12 ust. 2 omawianej ustawy ? przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Zgodnie z treścią tego unormowania, podatnik zobowiązany jest prowadzić rozliczenia podatkowe w walucie polskiej i przeliczać przychody wyrażone w walucie obcej na walutę polską z zastosowaniem średnich kursów walut obcych NBP obowiązujących w ostatnim dniu roboczym poprzedzającym dzień uzyskania przychodu. Innymi słowy, na gruncie polskich przepisów o podatkach dochodowych przychody wyrażone w walucie obcej należy przeliczać według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca świadczy usługi spedycyjne i transportu drogowego krajowego oraz międzynarodowego. W przypadku zleceń otrzymywanych od kontrahentów polskich wysokość wynagrodzenia za fracht określona jest w zleceniu w walucie EURO, natomiast faktura za wykonaną usługę jest wystawiona w walucie polskiej przeliczona na polskie złote po kursie średnim NBP z dnia załadunku. Zapłata za fracht dokonywana jest w złotych polskich na podstawie wystawionej faktury.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa w powiązaniu z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym należy stwierdzić, że przepis art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych reguluje sposób ustalania przychodów w walutach obcych. Wówczas kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania przychodu. Wobec tego w sytuacji, gdy rozliczenie z kontrahentem odbywa się w walucie polskiej (w tej walucie Wnioskodawca otrzymuje zapłatę, a ponadto faktura wystawiona jest w walucie polskiej) art. 12 ust. 2 omawianej ustawy nie znajduje zastosowania. Kurs waluty stosowany przez Spółkę dotyczy wyłącznie wyceny transakcji (wartości usługi, wysokości wynagrodzenia za fracht).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.