Czy nadwyżka przychodów z tytułu zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej pochodzących od (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2014 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 18 grudnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak ITPB3/423-497/14/KK, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że dochód stanowiący nadwyżkę zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej pochodzących od właściciela kotłowni nad kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej przypadającymi według udziału tego właściciela jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Organ stwierdził, że dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ze zwolnienia nie korzystają dochody podmiotów, o których mowa w tym przepisie otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów. Opodatkowaniu podlegać będzie więc również ewentualny dochód uzyskany z tytułu otrzymywanych zaliczek płaconych od lokalu będącego własnością dewelopera bez względu na cel, na jaki zostanie przeznaczony - niezależnie od okoliczności, że jest on członkiem Wspólnoty. Pomieszczenie w postaci kotłowni nie przynależy do żadnych mieszkań wykorzystywanych przez członków Wspólnoty na cele mieszkalne. Skoro przez pojęcie ?zasób mieszkaniowy? należy rozumieć zgromadzone pomieszczenia mieszkalne wraz przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, to sytuacja, w której członek Wspólnoty nie posiada pomieszczenia mieszkalnego (wykorzystywanego zgodnie z jego przeznaczeniem) nie wypełnia definicji zasobu mieszkaniowego. Celem dewelopera nie jest zaspokojenie swoich potrzeb mieszkaniowych, lecz uzyskiwanie korzyści z tytułu dostarczania energii cieplnej dla Wnioskodawcy oraz dla sąsiedniej wspólnoty mieszkaniowej na potrzeby ogrzewania nieruchomości (CO) oraz ciepłej wody użytkowej. Zatem nadwyżka przychodów z tytułu zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej pochodzących od właściciela kotłowni nad kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej przypadającymi według udziału tego właściciela nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną z dnia 18 grudnia 2014 r. znak ITPB3/423-497/14/KK wniósł pismem z dnia 7 stycznia 2015 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 30 stycznia 2014 r. znak ITPB3/4510-1-4/15/KK stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną z dnia 18 grudnia 2014 r. złożył skargę pismem z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 10 czerwca 2015 r. sygn. akt I SA/Gd 482/15 uchylił zaskarżoną interpretacje indywidualną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że skoro przez zasoby mieszkaniowe należy rozumieć wyposażenie techniczne budynku, jak kotłownie i hydrofornie wbudowane, a także kotłownie i hydrofornie wolno stające, to nie sposób zgodzić się z Ministrem Finansów, że w stanie faktycznym przedstawionym w złożonym wniosku, kotłownia znajdująca się w budynku mieszkalnym, doprowadzająca energię cieplną do lokali mieszkalnych, stanowiąca własność członka Wspólnoty, tylko dlatego, że ten członek wspólnoty nie zaspokaja swoich potrzeb mieszkaniowych w posiadanym lokalu nie jest objęta pojęciem zasobu mieszkaniowego Wspólnoty. Tym samym dochód uzyskany przez wspólnotę z tytułu opłat ponoszonych przez właściciela kotłowni, jako dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku organ złożył skargę kasacyjną z dnia 5 sierpnia 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W złożonej skardze organ podniósł m.in., że wskazanym zwolnieniem podatkowym nie są objęte dochody z tytułu opłat ponoszonych przez właściciela kotłowni, ponieważ nie może ono dotyczyć lokali użytkowych. Nadmienić należy, że w stanie faktycznym rozpoznanej sprawy kotłownia dostarcza energii cieplnej i ciepłej wody do lokali mieszkalnych zainteresowanej Wspólnoty oraz drugiej wspólnoty. Uzasadnienia swojego stanowiska skarżący organ administracji dopatruje się w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lutego 2011 r., sygn. akt II FSK 1651/09.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2017 r. sygn. akt II FSK 2943/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjna organu - wskazał, że stanowisko wnoszącego skargę kasacyjną jest nietrafne.

Zdaniem Sądu przedmiot sprawy II FSK 1651/09 był odmienny, od obecnie ocenianego, stan faktyczny; dotyczyła ona innych lokali użytkowych, wśród których nie było kotłowni dostarczających energii cieplnej i ciepłej wody do lokali mieszkalnych wspólnoty mieszkaniowej. W sprawie II FSK 1651/09, powołując się przy tym na wyrok wydany w sprawie II FSK 26/09, Naczelny Sąd Administracyjny ocenił, że za zasób mieszkaniowy należy uznać zespół lokali mieszkalnych oraz innych pomieszczeń i urządzeń, które są niezbędne do prawidłowego korzystania z mieszkań w budynku mieszkalnym. Kotłownia, która dostarcza energię cieplną i ciepłą wodę do lokali mieszkalnych wspólnoty mieszkaniowej, stanowi niewątpliwie zasób mieszkaniowe tej wspólnoty, bez jej wzmiankowanego funkcjonowania nie można by było normalnie korzystać z lokali mieszkalnych. Okoliczność, że kotłownia świadczy usługi również na rzecz drugiej jeszcze wspólnoty mieszkaniowej oceny tej w żaden sposób nie zmienia i nie ma znaczenia dla przytoczonej treści art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p.

Prawidłowe odczytanie i zrozumienie sprawy II FSK 1651/09 oraz sprawy II FSK 26/09 potwierdza natomiast trafność rozstrzygnięcia Sądu pierwszej instancji.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych sprzedaży prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (wspólnota mieszkaniowa) zarządza nieruchomością wspólną. Nieruchomość jest zabudowana czterema budynkami mieszkalnymi. We wszystkich budynkach znajdują się lokale mieszkalne oraz w jednym z budynków poza lokalami mieszkalnymi znajduje się lokal - kotłownia. Kotłownia ta dostarcza energię cieplną dla Wnioskodawcy oraz dla sąsiedniej wspólnoty mieszkaniowej na potrzeby ogrzewania nieruchomości (CO) oraz ciepłej wody użytkowej.

Właścicielem kotłowni jest deweloper, który wybudował budynki mieszkalne. Jest on tym samym członkiem wspólnoty mieszkaniowej.

Wszyscy członkowie Wspólnoty partycypują w kosztach utrzymania części wspólnych budynków mieszkalnych (klatek schodowych, instalacji, zarządzania i zagospodarowania posesji) wnosząc zaliczki, ustalone zgodnie z planem wydatków i proporcjonalnie do posiadanych powierzchni. Na koniec roku nadwyżka zaliczek nad rzeczywiście poniesionymi kosztami, decyzją podjętą na zebraniu członków Wspólnoty, jest przeznaczana na pokrycie kosztów eksploatacyjnych budynków mieszkalnych roku następnego.

Jako właściciel kotłowni deweloper partycypuje w kosztach utrzymania nieruchomości wspólnej opłacając zaliczki według stawki płaconej przez pozostałych członków Wspólnoty. Pobieranie opłat na utrzymanie nieruchomości wspólnej nie wykracza poza pojęcie podstawowej działalności prowadzonej przez wspólnotę mieszkaniową, ponieważ wynika bezpośrednio z art. 13 ust. 1 ustawy o własności lokali. Wspólnota nie prowadzi innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nadwyżka przychodów z tytułu zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej pochodzących od właściciela kotłowni nad kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej przypadającymi według udziału na tego właściciela jest zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wspólnoty, dochód stanowiący nadwyżkę zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej pochodzących od właściciela kotłowni nad kosztami utrzymania nieruchomości wspólnej przypadającymi według udziału na tego właściciela, jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jest to bowiem dochód uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi przeznaczony na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.

Zgodnie z interpretacją ogólną znak DD6/8213/11/KWW/07/MB7/82 Ministra Finansów z dnia 5 marca 2008 r. w sprawie stosowania postanowień art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy ?pojęcie zasobów mieszkaniowych obejmuje również pomieszczenia związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania lokali i budynków mieszkalnych, tj. pomieszczeń administracji, kotłowni oraz osiedlowych warsztatów konserwacyjno - remontowych. Pojęcie to nie może być jednak rozciągane na lokale użytkowe wynajmowane osobom fizycznym oraz osobom prawnym przez podatników.?

Lokal stanowiący kotłownię nie jest wynajmowany przez Wspólnotę, a stanowi własność jednego z członków, jakim jest deweloper. Nie mamy tu więc do czynienia z wynajmowaniem lokali niemieszkalnych (użytkowych), o którym mówi w dalszej części powołana interpretacja. Zgodnie z powołaną interpretacją lokal ten stanowi zasób mieszkaniowy, więc ?związane z tym pomieszczeniem przychody (opłaty, odsetki za zwłokę od nieterminowych wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty tan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.