Czy wydatki na nabycie wózków widłowych używanych do przeładunku wyrobów w magazynach oraz samochodów (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 roku w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2009 r. (data wpływu 26 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2009 r. złożono ww. wniosek, uzupełniony pod względem formalnym pismem z dnia 11 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie stosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 tej ustawy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (SSE) w oparciu o uzyskane zezwolenie z dnia 20 września 2004 r. Zgodnie z nim działalność gospodarcza jest rozumiana jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE i usług wykonanych na jej terenie, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.1, klasa 26.11 ? szkło płaskie,
• sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.1, klasa 26.12 ? szkło płaskie profilowane i poddane dalszej obróbce,
• sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.1, klasa 26.13 ? szkło gospodarcze,
• sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.1, klasa 26.14 ? włókna szklane,
• sekcja D, podsekcja DI, dział 26, grupa 26.1, klasa 26.15 ? wyroby ze szkła pozostałe, włączając wyroby szklane do celów technicznych,
• sekcja I, dział 60, grupa 60.2, klasa 60.24 ? transport drogowy towarów,
• sekcja I, dział 63, grupa 63.1, klasa 63.11 ? usługi przeładunku towarów,
• sekcja I, dział 63, grupa 63.1, klasa 63.12 ? usługi magazynowania i przechowywania towarów,
• sekcja I, dział 63, grupa 63.2, klasa 63.21 ? usługi wspomagające transport lądowy pozostałe,
• sekcja I, dział 63, grupa 63.4, klasa 63.40 ? usługi agencji transportowych pozostałe,
• sekcja K, dział 73, grupa 73.1, klasa 73.10 ? usługi badawczo-rozwojowe w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych,
• sekcja K, dział 74, grupa 74.3, klasa 74.30 ? usługi w zakresie badań i analiz technicznych.

Zgodnie z § 7 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów z lutego 2007 roku w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (Dz. U. z 2007 r.), w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność w sektorze transportu wydatki na nabycie środków transportu nie kwalifikują się do objęcia pomocą.

Spółka nabyła środki trwałe zaliczane według Klasyfikacji Środków trwałych do środków transportu, tj. samochody oraz wózki widłowe, jednak nabyte środki transportu są używane wyłącznie na własne potrzeby. Mimo zapisów w zezwoleniu Spółka nie wykonuje usług transportowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wydatki na nabycie wózków widłowych, zaliczanych wg KŚT do środków transportu, używanych do przeładunku wyrobów w magazynach można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą...
2. Czy wydatki na nabycie samochodów, używanych wyłącznie na potrzeby własne, można zaliczyć do kosztów kwalifikowanych do objęcia pomocą...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 7 ust. 6 rozporządzenia, nie kwalifikują się do objęcia pomocą wydatki na nabycie środków transportu w przypadku przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu. Natomiast Spółka nie wykonuje usług transportowych na rzecz podmiotów zewnętrznych, a co za tym idzie, nie jest przedsiębiorcą wykonującym działalność gospodarczą w sektorze transportu. W związku z powyższym, nakłady poniesione na środki trwałe zaliczane do grupy 7 KŚT, tj. wózki widłowe i samochody, są kosztem kwalifikowanym do objęcia pomocą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 roku o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r., Nr 42, poz. 274, ze zm.) ? dalej: ustawa o SSE ? dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o SSE stanowi, iż podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej ?zezwoleniem?.

Zezwolenie określa m.in. przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników, jak również dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę ? art. 16 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o SSE.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (?), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 roku w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548), obowiązującego od dnia 30 grudnia 2008 r., za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli ? pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców ? co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Jak stanowi § 6 ust. 5 omawianego rozporządzenia, w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu wydatki na zakup środków transportu nie kwalifikują się do objęcia pomocą.

Identyczny zapis zawarto w § 7 ust. 6 obowiązującego do dnia 30 grudnia 2008 r. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 lutego 2007 roku w sprawie suwalskiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 26, poz. 165, ze zm.).

W ocenie tutejszego organu, przez ?prowadzenie działalności gospodarczej? należy rozumieć jej faktyczne wykonywanie przejawiające się w uzyskiwanym z tego tytułu przychodzie. W przypadku zatem posiadania zezwolenia uprawniającego do wykonywania działalności w sektorze transportu, która to działalność w rzeczywistości nie jest wykonywana (nie generuje przychodów), Spółka może zaliczyć wydatki na nabycie środków transportu (wózki widłowe i samochody) używanych na potrzeby własne do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej, powoduje, iż interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.