Jak należy obliczyć przychód, od którego w momencie wykupu obligacji płatnik podatku dochodowego (...)

UZASADNIENIE

W dniu 13 października 2010 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obliczania przychodu z tytułu wykupu obligacji od obligatariusza, od którego pobierany będzie zryczałtowany podatek dochodowy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka wyemituje obligacje, które inwestorzy będą nabywać z dyskontem płacąc za nie cenę niższą od ich wartości nominalnej, a w momencie wykupu otrzymywać będą kwotę równą wartości nominalnej. Obligacje te będą mogły stanowić również przedmiot obrotu na rynku wtórnym i ich nabywcami mogą być również osoby prawne, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Jak należy obliczyć przychód, od którego w momencie wykupu opisanych obligacji płatnik podatku dochodowego od osób prawnych obliczać będzie zryczałtowany podatek, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem, od którego płatnik będzie pobierał zryczałtowany podatek dochodowy będzie różnica pomiędzy wartością nominalną obligacji (czyli kwotą wypłacaną nabywcy obligacji przy ich wykupie) a ceną nabycia, po której obligatariusz nabył ww. obligacje, niezależnie od tego, czy ww. nabycie nastąpiło na rynku pierwotnym (od emitenta), czy też na rynku wtórnym (od innego obligatariusza). Powyższa zasada będzie miała m.in. zastosowanie do obligatariuszy będących osobami prawnymi, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przy czym płatnik uwzględniał będzie ewentualne zapisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego zdarzenia przyszłego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) ? dalej: ustawa ? podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jak stanowi przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 20% przychodów.

Obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia ? art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300, ze zm.)

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kwota dyskonta otrzymywanego z tytułu posiadania instrumentu dłużnego jest równoważna odsetkom wynikającym z udostępnienia dłużnikowi kapitału przez wierzyciela.

Dochodem z dłużnych instrumentów finansowych, jakim jest m.in. obligacja, jest faktycznie otrzymana przez ich nabywcę, w momencie wykupu tych papierów wartościowych przez emitenta, kwota odsetek lub dyskonta. Istota tych papierów wartościowych polega bowiem na tym, że ich emitent poprzez sprzedaż uzyskuje od nabywców określoną kwotę pieniężną (pewnego rodzaju pożyczkę), którą obowiązany jest zwrócić w oznaczonym terminie oraz zapłacić określoną kwotę lub procent za korzystanie z pieniędzy nabywcy obligacji.

W przypadku dyskonta, t.j. potrącenia z góry (przy nabyciu papieru wartościowego) ustalonych odsetek, emitent otrzymuje do dyspozycji kwotę pomniejszoną o kwotę dyskonta, zaś w dacie wykupu papieru wartościowego zwraca nabywcy tego papieru wartościowego pełną kwotę w nim wymienioną. Zatem przychód nabywcy z dłużnych instrumentów finansowych powstaje w dacie faktycznie zrealizowanego dyskonta lub otrzymanych odsetek, czyli w chwili wykupu obligacji przez jego emitenta. Nie dotyczy to jednakże sytuacji, gdy odsetki lub dyskonto podlegają okresowej kapitalizacji lub są spłacane ratalnie przed terminem wykupu instrumentu przez emitenta.

W przypadku sprzedaży obligacji przed terminem jej wykupu przez emitenta, przychodem pierwszego nabywcy jest różnica między kwotą uzyskaną ze sprzedaży tego instrumentu a kwotą zapłaconą emitentowi. Natomiast w sytuacji, gdy kolejny nabywca przedstawia obligację do wykupu jej emitentowi, przychodem jest kwota wykupu pomniejszona o kwotę zapłaconą za nabycie tej obligacji od poprzedniego jej właściciela (obligatariusza).

W kontekście powyższego, organ podatkowy podziela pogląd Spółki w kwestii obliczania przychodu z tytułu wykupu obligacji od obligatariusza, od którego pobierany będzie zryczałtowany podatek dochodowy, t.j. przychodem będzie różnica pomiędzy wartością nominalną obligacji a ceną jej nabycia przez obligatariusza przedstawiającego papier wartościowy do wykupu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.