Refundacje wywozowe związane z eksportem mięsa i jego przetworów poza terytorium Unii Europejskiej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości objęcia refundacji wywozowych zwolnieniem przedmiotowym, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność w zakresie produkcji i zbytu mięsa oraz jego przetworów. Towary swojej produkcji zbywa m.in. kontrahentom spoza Unii Europejskiej, w związku z czym otrzymuje tzw. refundacje wywozowe, w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) Nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania refundacji wywozowych do produktów rolnych, będące dopłatami bezpośrednimi stosowanymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. Kwoty refundacji wywozowych wypłacane są przez Agencję Rynku Rolnego, działającą jako tzw. agencja płatnicza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy refundacje wywozowe otrzymywane przez podatnika są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, refundacje wywozowe otrzymywane w przypadku eksportu mięsa i jego przetworów, wypłacane przez Agencję Rynku Rolnego, są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Refundacje te są dopłatami bezpośrednimi, stosowanymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymywanymi na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) Nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiającego wspólne szczegółowe zasady stosowania refundacji wywozowych do produktów rolnych, stosowanymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. Przedmiotowe dopłaty są takim samym instrumentem Wspólnej Polityki Rolnej, jak różnorodne dopłaty wypłacane rolnikom, a tak prawodawca wspólnotowy, jak i krajowy nie różnicuje pozycji pierwotnego producenta żywności i jej eksportera, ponieważ niezależnie od etapu obrotu czy przetworzenia danego środka spożywczego zachowany jest cel dopłat bezpośrednich, sposób naliczania i instytucja obsługująca dopłaty. Celem dopłat wypłacanych tak rolnikom, jak i podatnikowi dokonującego eksportu mięsa i jego przetworów poza Unię Europejską są w szczególności stabilizacja i regulacja rynku mięsa i jego przetworów, a także zapewnienie towarom unijnym odpowiedniej konkurencyjności na rynkach światowych. W związku z powyższym, podatnik uważa, że wyłączając refundacje wywozowe z dochodu stanowiącego przedmiot opodatkowania, powinien pomniejszyć koszty uzyskania przychodów o koszty przypadające na te dopłaty.

Spółka wskazuje, że powyższe stanowisko nie budzi wątpliwości w piśmiennictwie skarbowym. Jako przykłady wskazuje postanowienia: Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 29 kwietnia 2005 r. (sygn. 472/ROP1/423/103/77/05/AW), Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego (sygn. RO/423-34/06), Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2006 r. (sygn. PDII/423/1/20/06/MK), Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białej Podlaskiej z dnia 5 lipca 2005 r. (sygn. PDF.I.415.10.05), Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 19 czerwca 2006 r. (sygn. PD/423-12.1/GC/2006).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dopłaty bezpośrednie stosowane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka otrzymuje refundacje wywozowe w związku z eksportem poza terytorium Unii Europejskiej mięsa i jego przetworów. Ocena kwestii możliwości uznania tych środków za podlegające zwolnieniu, o którym mowa w powołanym przepisie wymaga odniesienia się do wspólnotowych, jak i krajowych regulacji dotyczących instrumentów Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej i ich realizacji w Państwach Członkowskich. Pozwoli to na ustalenie, czy refundacje wywozowe mieszczą się w pojęciu ?dopłat bezpośrednich stosowanych w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymywanych na podstawie odrębnych przepisów?.

Obowiązującym aktem wspólnotowym regulującym możliwość przyznawania przedmiotowych refundacji jest Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych, zwane ?rozporządzeniem o jednolitej wspólnej organizacji rynku? (Dz. U. L 299 z 16.11.2007, str. 1).

Zgodnie z jego art. 162 ust. 1, w zakresie niezbędnym do umożliwienia wywozu w oparciu o notowania cenowe lub ceny osiągane przez dane produkty na rynkach światowych i w ramach limitów wynikających z umów zawartych zgodnie z postanowieniami art. 300 Traktatu, różnica między tymi notowaniami lub cenami i cenami we Wspólnocie może zostać pokryta refundacjami wywozowymi na:

1. wywożone bez dalszego przetworzenia produkty następujących sektorów: zbóż, ryżu, wołowiny i cielęciny, mleka i przetworów mlecznych, wieprzowiny, jaj, drobiu oraz cukru, w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku I część III lit. b), c), d) i g);
2. wywożone w postaci towarów wymienionych w załącznikach XX i XXI produkty sektorów: zbóż, ryżu, mleka i przetworów mlecznych, jaj oraz cukru, w odniesieniu do produktów wymienionych w załączniku I część III lit. b), c), d) i g).

Refundacje na produkty wymienione w art. 162 ust. 1 lit. a) wywożone bez dalszego przetworzenia są przyznawane wyłącznie na wniosek i po przedłożeniu pozwolenia na wywóz (art. 167 ust. 1 tego rozporządzenia).

Jak wyjaśniono w motywach przyjęcia powołanego aktu wspólnotowego, przepisy dotyczące przyznawania refundacji wywozowych z tytułu wywozu do państw trzecich w oparciu o różnicę między cenami we Wspólnocie i na rynku światowym, podlegające ograniczeniom wynikającym ze zobowiązań Wspólnoty w ramach WTO, powinny służyć zabezpieczeniu możliwości udziału Wspólnoty w międzynarodowym handlu niektórymi produktami objętymi zakresem niniejszego rozporządzenia (motyw 77).

System płatności bezpośrednich w Unii Europejskiej reguluje natomiast Rozporządzenie Rady (WE) nr 1782/2003 z dnia 29 września 2003 r. ustanawiające wspólne zasady dla systemów wsparcia bezpośredniego w ramach wspólnej polityki rolnej i ustanawiające określone systemy wsparcia dla rolników oraz zmieniające rozporządzenia (EWG) nr 2019/93, (WE) nr 1452/2001, (WE) nr 1453/2001, (WE) nr 1454/2001, (WE) nr 1868/94, (WE) nr 1251/1999, (WE) nr 1254/1999, (WE) nr 1673/2000, (EWG) nr 2358/71 i (WE) nr 2529/2001 (Dz.U.UE.L.03.270.1). W treści art. 2 lit. d) tego aktu prawnego zdefiniowano płatność bezpośrednią jako płatność przyznawaną bezpośrednio rolnikom w ramach systemu wsparcia dochodowego wyszczególnionego w załączniku I. Rolnikiem ? dla celów tego rozporządzenia ? jest natomiast osoba fizyczna lub prawna, bądź grupa osób fizycznych lub prawnych, bez względu na status prawny takiej grupy i jej członków w świetle prawa krajowego, których gospodarstwo znajduje się na terytorium Wspólnoty, określonym w art. 299 Traktatu, oraz które prowadzą działalność rolniczą (art. 2 lit. a) powołanego rozporządzenia). W załączniku I do omawianego rozporządzenia nie wymieniono refundacji wywozowych.

Warunki i tryb udzielenia producentom rolnym płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, określonych w przepisach powyższego aktu wspólnotowego określa ustawa z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051 ze zm.). Zgodnie z art. 2 pkt 4 tej ustawy przez płatność bezpośrednią rozumie się jednolitą płatność obszarową, o której mowa w art. 143b ust. 1 rozporządzenia nr 1782/2003, oraz płatność do upraw roślin energetycznych, o której mowa w art. 88 tego rozporządzenia oraz (od 15 marca 2008 r.) przejściowe płatności z tytułu owoców miękkich, o których mowa w art. 110v ust. 1-4 rozporządzenia nr 1782/2003.

Jak wynika z treści powołanych unormowań, refundacje wywozowe nie są objęte systemem dopłat bezpośrednich (płatności bezpośrednich), ale stanowią odrębny instrument realizacji Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej. Co więcej, zarówno regulacje wspólnotowe, jak i krajowe nie posługują się pojęciem ?dopłata bezpośrednia?, czy też ?dopłata? w odniesieniu do tych środków.

Oznacza to, że refundacje wywozowe otrzymywane przez Wnioskodawcę w związku z eksportem mięsa i jego przetworów poza terytorium Unii Europejskiej nie podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie mieszczą się one bowiem w zakresie zastosowania tego przepisu.

Należy jednak zaznaczyć, że przepis art. 17 ust. 1 pkt 48 tej ustawy zwalnia od podatku kwoty otrzymane od agencji rządowych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Zgodnie z art. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej (Dz. U. UE L z dnia 11.08.2005 r. Nr 9, str. 1 ze zm.), refundacje wywozowe są finansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji. Stanowią one środki publiczne na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 5 ust. 3 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 ze zm.) i dochody budżetu państwa (art. 96 pkt 16 tej ustawy). Zgodnie natomiast z art. 212 tej ustawy, środki budżetu państwa przeznaczone na realizację Wspólnej Polityki Rolnej są wydatkowane przez agencje płatnicze, o których mowa w odrębnych przepisach, zgodnie z ustalonymi procedurami.

Podmiotem powołanym do realizacji zadań na rynkach produktów rolnych i żywnościowych mających na celu stabilizację tych rynków w ramach mechanizmów Wspólnej Polityki Rolnej oraz administrowania obrotem z zagranicą towarami rolnymi w ramach Wspólnej Polityki Rolnej oraz towarami przetworzonymi nieobjętymi załącznikiem I do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (towary z grupy non-aneks I), w szczególności przez naliczanie i wypłacanie refundacji wywozowych i dopłat przywozowych jest Agencja Rynku Rolnego - art. 11 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o Agencji Rynku Rolnego i organizacji niektórych rynków rolnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 231, poz. 1702).

Mocą rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 listopada 2006 r. (Dz. U. Nr 204, poz. 1507 ze zm.) wydanego na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 22 września 2006 r. o uruchamianiu środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej przeznaczonych na finansowanie wspólnej polityki rolnej (Dz. U. Nr 187, poz. 1381 ze zm.) Agencji tej przyznano akredytację jako agencji płatniczej w zakresie uruchamiania środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji. W treści § 2 pkt 2 tego rozporządzenia, jako zadanie wykonywane w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, objęte zakresem akredytacji, wskazano administrowanie obrotem towarowym z zagranicą, w szczególności w zakresie przyznawania refundacji przy wywozie do państw trzecich.

A zatem, Agencja Rynku Rolnego ? jako agencja rządowa, będąca jednocześnie agencją płatniczą w rozumieniu przepisów o finansowaniu Wspólnej Polityki Rolnej ? wypłacając Wnioskodawcy refundacje wywozowe związane z wywozem mięsa i jego przetworów poza terytorium Unii Europejskiej, wydatkuje otrzymane na ten cel środki z budżetu państwa. Oznacza to, że refundacje te są wolne od podatku dochodowego na mocy art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy przy tym podkreślić, że wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z refundacji wywozowych nie będą stanowić kosztów podatkowych Spółki. Zgodnie bowiem z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 58 omawianej ustawy podatkowej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47 i 48 lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, ze zm.).

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15 ? 950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.