Czy Spółka może w roku 2009 dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych do kwoty 100 000 euro i (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2010 r. (data wpływu 15 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad jednorazowej amortyzacji środków trwałych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad jednorazowej amortyzacji środków trwałych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Z aktu notarialnego Spółki wynika, iż jej rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy, a w związku z rozpoczęciem przez Spółkę działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pierwszy rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2009 r.

W grudniu 2009 r. Spółka otrzymała interpretację indywidualna wydaną w dniu 9 grudnia 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o Nr ITPB3/423-608/09/PS, gdzie stwierdzono, że ?Jednostka powinna stosować do końca roku 2008 przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 2008 r., natomiast począwszy od dnia 1 stycznia 2009 r. zastosowanie będą miały przepisy tej ustawy zgodnie z brzmieniem obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.?

W grudniu 2009 r. Spółka dokonała zakupu środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji (nie są to samochody osobowe). W tym też miesiącu środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. W 2010 r. Spółka ponownie zamierza dokonać zakupu środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może w roku 2009 dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 100 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych...
2. Czy Spółka może w roku 2010 ponownie dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 100 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych...

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego. Stanowisko Spółki w zakresie przedstawionego stanu faktycznego będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, który w roku 2008 rozpoczął prowadzenie działalności i zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może w roku podatkowym rozpoczętym w drugiej połowie 2008 r. a trwającym do dnia 31 grudnia 2009 r. dokonać odpisów amortyzacyjnych do kwoty limitu 100 000 euro, czyli do wysokości nie przekraczającej 338 000 zł, a w roku podatkowym trwającym od dnia 1 stycznia 2010 do dnia 31 grudnia 2010 może ponownie dokonać odpisów amortyzacyjnych do kwoty limitu 100 000 euro, czyli do wysokości nieprzekraczającej 422 000 zł.

Wyłączenie odnośnie stosowania art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a znajdujące się w art. 5 ust. 4 tejże ustawy, nie dotyczy Spółki, gdyż jej pierwszy rok podatkowy nie kończy się w dniu 31 grudnia 2010 r. Natomiast wyłączenie znajdujące się w art. 6 nie znajduje zastosowania w Spółce, ponieważ rok podatkowy w Spółce jest rokiem kalendarzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ? co do zasady ? nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. W treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy ustanowiono bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl natomiast art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem aby składnik majątku podatnika można było uznać za środek trwały musi spełniać on następujące warunki:

• musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
• przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,
• jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca przewidział szczególny sposób amortyzacji niektórych środków trwałych. Zgodnie bowiem z tym przepisem, podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych (art. 16k ust. 8 omawianej ustawy podatkowej).

Z metody amortyzacji, polegającej na jednorazowym zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych do wartości 50 000 euro, mogą zatem skorzystać dwie grupy podmiotów:

• podatnicy, którzy rozpoczęli działalność,
• mali podatnicy.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z art. 16k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 7 nie mają zastosowania do podatników rozpoczynających działalność, którzy zostali utworzeni:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników albo
2. w wyniku przekształcenia spółki lub spółek niemających osobowości prawnej, albo
3. przez osoby fizyczne, które wniosły na poczet kapitału nowo utworzonego podmiotu uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro; wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio art. 14.

Wskazać jednak należy, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 69, poz. 587), w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r. kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2, wynosi 100 000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Jednocześnie, podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, którzy w roku 2008 lub 2009 rozpoczęli prowadzenie działalności, mogą zgodnie z zasadami określonymi w art. 16k ust. 7-13 ustawy zmienianej w art. 2 dokonywać odpisów amortyzacyjnych, do kwoty limitu określonej w ust. 1, także w roku podatkowym następującym bezpośrednio po roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności (art. 5 ust. 3 ww. ustawy).

Przepisu ust. 3 ? w myśl art. 5 ust. 4 ww. ustawy ? nie stosuje się jednak do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, których pierwszy rok podatkowy kończy się w dniu 31 grudnia 2010.

Norma zawarta w art. 6 niniejszej ustawy stanowi natomiast, iż ma ona zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionych strat) od dnia 1 stycznia 2009 r., z tym że do podatników podatku dochodowego od osób prawnych, którzy rozpoczęli działalność w 2008 r., a których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i zakończy się po dniu 31 grudnia 2008 r., do końca przyjętego przez siebie roku podatkowego przepisy art. 5 nie mają zastosowania.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym Jednostka wskazuje, iż rozpoczęła działalność w drugiej połowie roku 2008 r. i w związku z brzmieniem z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jej pierwszy rok obrotowy kończy się 31 grudnia 2009 r. Jednocześnie rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy. Z okoliczności sprawy nie wynika także, aby Jednostka wybrała rok podatkowy niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. W grudniu 2009 r. Spółka dokonała zakupu środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji (nie są to samochody osobowe). Ponadto Spółka ponownie zamierza dokonać zakupu środków trwałych zaliczonych do grup 3-8 Klasyfikacji w roku 2010.

Dla oceny możliwości skorzystania przez Spółkę z prawa amortyzacji jednorazowej do limitu 100 000 euro należy odnieść się do przepisu art. 6 w ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w powiązaniu z art. 5 tej ustawy.

Ogólną definicję roku podatkowego zawiera art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), który stanowi, iż rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Przepisy dotyczące roku podatkowego dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych określone zostały w art. 8 ust. 1-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które dają podatnikom możliwość wyboru roku podatkowego innego niż kalendarzowy, a także zawierają określenie roku podatkowego w sytuacjach szczególnych.

Zgodnie z generalną zasadą, wyrażoną w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Natomiast art. 8 ust. 2a ww. ustawy stanowi, iż w przypadku podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność.

Innymi słowy, przepis art. 8 ust. 2a ww. ustawy ma zastosowanie tylko do podatników podejmujących po raz pierwszy działalność, w przypadku, gdy wybiorą rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym (inaczej mówiąc, gdy nie wybiorą skutecznie roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy) oraz pod warunkiem, że rozpoczną działalność w drugiej połowie roku kalendarzowego (a nie obrotowego, czy przyjętego roku podatkowego innego niż rok kalendarzowy).

Odnosząc niniejsze przepisy prawa podatkowego do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy więc stwierdzić, iż skoro rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy, zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdą przepisy art. 5 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji istnieje możliwość podniesienia kwoty limitów odpisów amortyzacyjnych w roku 2009 i 2010 do 100 000 euro.

Wskazać należy również, iż przeliczenia na złote kwot, o których mowa w ust. 7, dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tym przepisie, w zaokrągleniu do 1 000 zł (art. 16k ust. 12).

Stosowanie do treści art. 16k ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku podatników, którzy zakupili środki trwałe i wprowadzili je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w 2009 roku, przeliczenia kwoty 100 000 euro na złotówki należy dokonać na pierwszy dzień roboczy miesiąca października 2008 roku. Średni kurs euro NBP na dzień 1 października 2008 roku (tj. pierwszy dzień roboczy tego miesiąca) wyniósł 3,3775. W konsekwencji limit jednorazowej amortyzacji dla Wnioskodawcy na rok 2009 wynosi 338 000 zł. Natomiast w przypadku zakupu i wprowadzenia do ww. ewidencji poszczególnych środków trwałych w 2010 r., przeliczenia kwoty 100 000 euro na złotówki należy dokonać na pierwszy dzień roboczy miesiąca października 2009 r. Średni kurs euro NBP na dzień 1 października 2009 r. (tj. pierwszy dzień roboczy tego miesiąca) wyniósł 4,2228. W konsekwencji limit jednorazowej amortyzacji ? w przedmiotowe sprawie ? na rok 2010 wynosi 422 000 zł.

Należy przy tym zaznaczyć, że zgodnie z art. 16k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednorazowa amortyzacja stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis. W konsekwencji regulacje prawa wspólnotowego dotyczącego pomocy de minimis mogą ograniczać prawo podatnika do skorzystania z pomocy publicznej, jaką jest jednorazowa amortyzacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Referencje

ITPB3/423-608/09/PS, interpretacja indywidualna